Bennekom – Het Binnenveld

Wanneer ik mij thuis voorbereid op deze wandeling zoek ik naar het startpunt van de route en een goede plek om mijn auto kan parkeren. In het routeboekje staat keurig vermeld waar ik mijn auto kan parkeren. Wanneer ik deze plek opzoek in de digitale wereld blijkt dat het vanaf die parkeerplek een flink eind lopen is naar de startpunt van de route. Is dat de bedoeling? Het blijkt dat het niet de bedoeling is, want in de beschrijving mist bij het huisnummer een ‘1’. Het gaat niet om ‘huisnummer 31’, maar om ‘huisnummer 131’. Het kan verkeren.

Ik heb besloten om niet de gpx-route te volgen op mijn telefoon, maar om de routebeschrijving in het routeboekje te volgen. Voor mij ook een test om te zien hoe degelijk de routebeschriving in het boekje is. De start van deze route van 14.5 kilometer is bij een fraai kunstwerk aan de Langesteeg hoek Viermorgenweg (waarbij ‘morgen’een oude oppervlakte maat is). Het kunstwerk uit 2009 van Roland Sohier is er één uit een serie, gezien er sprake is van ‘fguur 3’. Het gaat om de landman uit de Middeleeuwen en het kunstwerk is een ode aan de Middeleeuwen.

Met deze ode in mijn achterhoofd kan ik op pad deze vroege en frisse morgen waarop de regen van de afgelopen nacht nog kan ruiken. Ik volg de Viermorgenweg die overgaat in de Krommesteeg. Hier gaat het al mis. Ik moet even wennen aan de strakke tekst van de beschrijving. ‘Neem na de bocht’ in de beschrijving is toch echt wat anders dan ‘neem in de bocht’. Een stel uitpuffende hardlopers vraagt of ik de weg kan vinden. Ik heb de weg hervonden, laat ik het daar op houden. Gelukkig blijft het op de gehele route bij deze ene dwaling. De tekst blijft strak en helder.

Hier loop in de oude buurtschap De Kraats, een landbouw gebied met wortels tot in de Middeleeuwen. Het kunstwerk brengt niet voor niets een ode aan deze eeuwen, die beduidend minder donker waren dan wel eens is gezegd. Op de hoek met het Harnsedijke passeer ik de achterzijde van een monument ter gedachtenis aan de omgekomen jachtvlieger Dolor A. Martin, die hier zijn einde vond in de Tweede Wereldoorlog. Ik kom meer geschiedenis tegen (ik ben meer van de geschiedenis dan van de bloemen en de bomen en de vogels, hoe mooi ook). Ik passeer De Dorschkast, dit is een oude schuur uit 1915 waar een dorsmachine in wordt bewaard. Tegenwoordig is dat een machine uit 1928. Jaarlijks gaat de machine aan de slag om de rogge te dorsen, van deze roggen wordt brood gebakken. Zo blijft een oude traditie in ere. Ik passeer het veld waarop de rogge werd verbouwd. Even verderop kom ik langs het oude poortgebouw van kasteel Harslo. Het kasteel is er niet meer, maar het poortgebouw is gebleven en de naam Harslo leeft voort in een plaatselijk klompenpad, het Harsloërpad.

Door de Binnenveldse Hooilanden kom ik uit bij de Grift, onderdeel van het Valleikanaal. Er is een paar jaar uitgetrokken om van dit gebied een nieuw natuur-gebied te maken, de toplaag is afgegraven, er is water-opvang voor de natte tijden. Vlak bij het kanaal is een uitkijktoren waar juist een gezin met vijf kinderen op stond. Het platform is nu woest en ledig en geeft mij de gelegenheid om naar boven te klimmen en de omgeving te verkennen. Terzijde van het kanaal zie ik enkele plassen in het binnenveld.

Langs de Grift ligt een wandelpad dat ook gebruikt wordt fietsers. En dat wordt op uitbinduge wijze gedaan. mensen op een racefiets. Mensen op een electrische fiets. Mensen op een ‘ouderwetse’ trapfiets. Mensen op een soort aangedreven step. Een jongeling op een quad. Het komt mij allemaal voorbij en tegemoet. Ter hoogte van de vispassage annex stuw Veenkampen staan een paar wandelbankjes die ook geschikt zijn om op te zitten. Hier neem ik een pauze om even uit te rusten, te eten en te drinken en te genieten van de rust..

Na mijn pauze ga ik het kanaal over en volg een pad dat mij eerst langs de oever van de Grift voert en later landwinwaarst gaat. Dwars door de velden, over bruggetjes en langs nieuwe huizen. Ook tref ik aan het begin van natuurgebied De Lieskamp een bordje aan waarop de eigenaar vermeldt dat er geen honden meer zijn toegestaan zijn op zijn terrein, dit vanwege wangedrag van honden en eigenaars. Wat bezielt eigenaars??

Bennekom ligt even ten noorden van Wageningen en Wageningen heeft enige faam opgebouwd door de plaatselijke universiteit, die zich bezighoudt met Life Sciences. Het leven speelt zich ook af op de akkers die behoren bij deze universiteit (Nergena Campus). Links en rechts zie ik proefvelden, maar ik zal niets proeven. Achter een hek zijn enkele mensen aan het schoffelen, op proef, neem ik aan.

Via een graspad en een overstapje en een bruggetje kom ik uit op de Langesteeg en die komt uit op Viermorgenweg. Juist op de plek waar ik ben begonnen. De cirkel is rond en ik heb een prachtige wandeling achter de rug door het open gebied ten westen van Bennekom.

Bennekom – Het Binnenveld – Anoda Publishing 2020 (wandeling 8)