De parkeerplaats Het Schootsveld bij de vesting Elburg staat al behoorlijk vol wanneer ik een plek zoek. Meestal probeer ik vroeg op de dag op pad te gaan, maar dat lukt vandaag niet. Aan het begin van de middag kan ik op pad gaan. Het is een zonovergoten dag. Niet alleen dat, het is ook warm, heel warm. Ik reken er op dat er voldoende schaduw is onderweg, maar warmte kan uiteraard ook schaduwrijke plekken bereiken.
Het begin van deze nieuwe route (geopend in de maand jul 2020) is niet veel belovend. Eerst loop ik langs de Zwolscheweg (zoveel mogelijk in de schaduw) met een mooi theehuisje, dan komt de Zuiderzeestraatweg Oost aan de beurt, ook al een weg met veel verkeer. Voorbij het gemeentehuis ga ik de Jukweg in, hier is de hoeveelheid verkeer dragelijk. De rust slaat helemaal toe wanneer ik langs de oever van de Eekterbeek de landerijen inga. Een boer maait zijn grasland, in gezelschap van zijn zoontje. Het mais op een ander veld staat al hoog.
Zo wandel ik op weg naar landgoed Schouwenburg in ’t Harde. Op het landgoed staat een mooi bijpassend landhuis, dat in 2012 het einde van een restauratie bereikte. Het optrekje dateert uit de 18e eeuw en was zeker toe aan een opknapbeurt. Een voormalige bewoonster, freule Jacoba, was een tijdje hofdame geweest van prinses Juliana en de prinses kwam regelmatig op bezoek op Schouwenburg. Ik doe het met een wandeling over het landgoed.
Onderweg kom ik aardig wat fietsers tegen, mensen van een bepaalde leeftijd, al dan niet voorzien van externe aan-drijving. De route gaat naar het zuiden, door landbouwgebied, bosgebied, recreatiegebied en komt dan uit in De Haere. Dit is een prachtig omgeving met opbloeiende heide en een flinke zandverstuiving. Inmiddels is het wel héél warm geworden. Ik strompel door het mulle zand dat weinig verstuift. Plots loop ik langs een natuurlijke omheining waar veel afgevallen takken voor zijn gebruikt. Binnen de omheining zie ik een zebra, een kameel, een pony en nog een paar dieren. Wat een wonderlijk en bont gezelschap in deze Doornspijkse Woestijn. Even verderop ga ik aan de rand van de heide zitten onder een boom en breng mijn vochtgehalte weer een beetje op peil. De rust die ik neem duurt langer dan bij mij gebruikelijk is bij een wandeling.
Dit gebied van De Haere is eigendom van het Geldersch Landschap & Kasteelen. Van daar ga ik naar een klein particulier landgoed met een Huis op de Bergen. De route brengt mij hier enigszins in verwarring. Ligt het aan de hitte? De route op de app geeft iets anders aan dan de markering in het veld. Een paar verstilde gebouwen staan passend in het landschap. Mooi om te zien.
Vanaf hier gaat de route naar het noorden, eerst door de bossen over zandwegen, dan gaat de reis verder door open landbouwgebied. Bij Landgoed Klarenbeek (ooit eigendom van Volker van Waveren, eigenaar van Volker Stevin), kom ik op bekend terrein. Hier zie ik de markering van het Zuiderzeepad. Dan door het dorp Doornspijk. De geschiedenis hier laat zich 1200 jaar teruglezen in de tijd. Rond het jaar 800 was er een ‘villa Thornspiic’ (‘met doornen begroeide landpunt’). Dan ga ik verder over de Kerkdijk met weidse vergezichten.
Ik loop zo van het nieuwe Doornspijk naar het oude Doornspijk, want ik kom uit bij de plek waar tot 1825 de Ludgeruskerk stond die niet was opgewassen tegen het wassende water en bliksem-inslag. Besloten werd toen om een nieuwe kerk te bouwen, verder van de Zuiderzee af en daar werd het nieuwe dorp Doornspijk omheen gebouwd. De contouren van de oude Ludgeruskerk zijn in het landschap weergegeven. Onder de bladerrijke bomen is het hier goed toeven met zicht op het Veluwemeer, de camping ten noorden van Elburg waar we vele vakanties doorbrachten met DABAR en de platte toren van Elburg.
Na een rustige rustperiode ga ik verder en wandel over de dijk die zicht houdt op de Waterkeringspad. Ik ga langs de ijsbaan, die ik niet als zodanig herken, tot ik uitkom bij de gracht rond Elburg. Bij de Havenstraat (het is hier druk!), buig ik een paar meter af van de route om een heerlijk ijsje te kopen aan het Havendijkje. Een kleine opfrisser voordat ik door de poort de stad in ga. Terrassen zijn bezet, mensen wandelen op hun gemak door de straten, Ik probeer anderhalve meter afstand te houden. Dat is op De Haere eenvoudiger dan hier.
Er staan nog steeds veel auto’s op Het Schootsveld. Mensen rukken nog steeds op naar de stad. Ik kijk terug op een warme wandeling. De moeizame start is ruimschoots goedgemaakt door de rest van de wandeling, waar veel rust en ruimte is.
Elburg – Klompenpad Thornspiccerpad – 20 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 
Een gedachte over “Klompenpad Thornspiccerpad”