Utrecht, Waterstadpad

Utrecht is voor mij de stad van oude gebouwen, huizen en kerken, winkels en pakhuizen. Utrecht is ook een waterstad met de singels in de oude binnenstad. In een ver verleden liepen Wandellief en ik meerdere wandelingen binnen de singels van Utrecht aan de hand van een gids van Kees Volkers. Kees heeft (samen met Anton Rosmüller) nog een boekje gemaakt met wandelingen, ditmaal met wandelingen buiten de binnenstad van het stadsjie. Vandaag ga ik mij wagen aan enkele van deze wandelingen. Als eerste neem ik het Waterstadpad, lopen langs water.

Vanaf een hoge trap bij het Centraal Station brengt deze route mij eerst langs de Leidsche Rijn, waar ik loop over het terrein van Molen De Ster. Op andere momenten is het hier vaak druk, nu worden er alleen kinderen opgevangen. Over de smalle Jan Pieterszoon Coen brug steek ik dit water over en kom al spoedig bij het imposante gebouw van de Munt. “Het geld hier uit metaal verkregen, zij nooit ten vloek doch steeds ten zegen.” Deze tekst staat boven de voordeur. Ik heb het vermoeden dat deze wens niet altijd is uitgekomen. De Koninklijke Nederlandse Munt heeft tegenwoordig nog een postadres adres in Utrecht, maar het bezoekadres is in Houten.

Ik steek het Merwedekanaal over en ga het park Oog in Al in. Een oase in de warmte van de dag. Een paar mensen zitten op het terras van het landhuis in de Stad. Ik ga verder langs het water (met vele woonboten) tot ik uitkomen bij het Amsterdam-Rijnkanaal. Daar gaat de route naar het noorden. De route maakt een kleine omweg landinwaarts door de wijk Halve Maan. Het is een buurtje met veel laagbouwflats die dateren uit de jaren 50 van de 20ste eeuw. De rest van Oog in Al kenmerkt zich door laagbouw en veel koopwoningen. Verder naar het noorden waar ik Sportpark Marco van Basten omsingel. Marco is afkomstig uit de wijk Oog in Al. Hier tref ik langs het water van het Amsterdam-Rijnkanaal de eerste bermmaaier van de dag aan, in volle actie. Er is niet veel te maaien door de droogte van de afgelopen weken, maar de maaier gaat rustig door.

Ik ben de weg naar het zuiden ingeslagen langs het Merwedekanaal, but de Spinozabrug wissel ik van oever. Aan de Keulsekade liggen woonboten in alle rust. Aan de oever passeer ik groepje vrouwen op leeftijd, die een cirkel hebben gevormd. Nu wordt er nog gepraat, maar de houding van het groepje straalt uit: wij gaan straks bewegen.

Bij de Muntsluisbrug wissel ik weer van oever en ga het Park Oog en Al in en dan brengt de Kanaalweg mij steeds verder naar het zuiden. Bij het casino steek ik het water over en volg, verder naar het zuiden, de Fentener van Vlissingenkade tot ik bij de Veilinghaven aankomen.

Er liggen meerdere boten in de haven. Aan de wal zijn postbussen en schuurtjes (?) ingebouwd in de muur. De schipper kan overvaren en bij thuiskomst kan hij zijn post ophalen. Ik verlaat het Merwedekanaal om via nieuwbouw en oudbouw uit te komen bij de Kruisvaart. De Vondellaan steek ik over en bij het Grafisch Lyceum zie ik dat zelfs fietsen aan ‘physical distancing’ doen. Roodwitte linten geven aan welke fietsplaatsen niet gebruikt mogen worden.

Achter het Lyceum is een nieuw mooi vormgegeven wijkje met oude bestrating, golvend landschap en woningen die de suggestie van een gemeenschap in zich dragen.

Nog even verder langs de Vaartsche Rijn en dan kom ik bij het Louis Hartlooper Complex. Onder de koele poort naast het pand ga ik zitten en eet en drink en kijk rond en zie mensen voorbijgaan, oud en jong, schuifelend en rennend. En ik zie de Stadsbuitengracht.

Waterstadpad – 10 kilometer
Uit: Anton Rosmüller en Kees Volkers – Wandelen buiten de binnenstad van Utrecht (klik op de titel voor meer info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig