In de omgeving van Kootwijk heb ik eerder een Trage Tocht gewandeld. Dat was Kootwijk 2. Nu gaan ik voor de ongenummerde route. Voordat ik op pad ga ga ik eerst de gpx-route binnenhalen. Dan blijkt dat de route in vergelijking met het boekje veranderd is. De route is langer geworden en pakt een deel van het Kootwijkerzand mee. Nu komt de route uit op bijna 20 kilometer. Met dit weer is een kilometertje meer niet zo erg.
Ik start in het centrum van het dorp, een kleine parkeerplaats naast restaurant De Brinkhof heeft nog plaats over. Ik ga de Nieuw Millingseweg in, ik passeer de voormalige lagere school en de oude Gereformeerde Kerk (nee, momenteel geen diensten) en daar tegenover sla ik het ds. Kroezepad in en ben meteen in het bos en op een smal slingerend pad. Het is hier droog en dat zal de rest van de route ook zo zijn.
De route voert mij al snel in noordelijke richting, om de Kootwijkerduinen heen, over en langs het spoor, onder de snelweg A1 door maanschoten. Het is rustig onderweg. Een enkele fietser kom ik tegen, meest ouderen. Wandelaars kom ik niet tegen. Ter hoogte van grafheuvels gaat de route naar het oosten en noordelijk van het Caitwickerzand en zuidelijk van Hennepstede. Hier komen meer mountainbikers op het zandpad. Ik ontmoet een jonge vrouw die twee pony’s uitlaat. Dan komt de barrière van de Kootwijkerweg, na de stilte van de bospaden is het opletten met het verkeer dat voorbij komt.
Dan kom ik bij het prachtige Kootwijkerveen. Ik weet dat daar een bankje is en ik neem mij voor om daar pauze te houden. Uit de verte zie ik dat het bankje al bezet is. Deze plek blijkt populair te zijn. Ik ga op de grond zitten met mijn rug tegen een boom en mooi zicht op het water. Een paar wilde eenden doen zich tegoed aan de zon. Het is stil, afgezien van een lichte zoem van de snelweg. Het kost me moeite om hier weg te gaan. Hier zou ik uren kunnen zitten, maar ik ga verder.
In de bossen zie ik een man op een picknickbankje zitten. Zijn zwaarbeladen fiets leunt tegen een boom. Geen vakantiefietser zo te zien, want zijn bepakking is van een andere samenstelling. Een plastic zak hier, een plastic zak daar. Even rusten en dan verder fietsen. Waar naar toe?
Vlak voordat ik via een brug de snelweg oversteek herken ik het pad waarop ik loop. Hier heb ik een paar maal met paard en huifkar gereden vanaf Assel. Een aanrader wanneer je hier in de buurt bent. Een paar huisjes staan langs het pad verscholen tussen de bomen. De route gaat verder via de Regelbergen en Maalberg, mooi open landschap met lichte golvingen. Hier zie ik weer wandelaars, met rugzak, zo te zien loopt hier een LAW. Hier wijkt de huidige route af van de oude en oorspronkelijke route (zie boekje).
De vernieuwde route is bedoeld om door het Kootwijkerzand te komen en dat is zeer geslaagd. Ook hier is het stil, zeer stil. Een enkele keer hoor ik het geluid van een verre motor, waarvan de berijder de gashendel uitprobeert. Ik zie geen fietsers. Ik zie geen wandelaars. Het zand ligt uitgeput en droog op de grond. De zon straalt aan de hemelkoepel. Nauwelijks een schapenwolk te zien. Ik stap voort door het mulle zand en probeer zo veel mogelijk vaste grond onder mijn voeten te krijgen. Ter hoogte van De Dikke Bart (nee, dit is niet de naam van een wandelaar die ik tegenkwam) ga ik naar het bos aan de rand van Kootwijk. De schaduw doet mij goed.
Via de Duinweg en Drift (zeer stoffig) kom ik in de bebouwde kom van Kootwijk. Ook aan deze kant een kerk. Dit is het oude hervormde kerkgebouw. Ook hier worden momenteel geen diensten gehouden, wel is er de mogelijkheid om de Pinksterdienst via het internet te volgen.
Bij De Brinkerhof staan mensen in de rij om een ijsje te halen. Ik zet mijn rugzak in de auto en sluit mijn route af. Ik ga ook voor ijsje, IJs van Co uit Hoenderloo. Volgens eigen zeggen van Co is dat het lekkerste ijs van de Veluwe. Het is op het terras even uitkijken met de anderhalve meter. Maar dat lukt uiteindelijk. Het ijs smaakt goed. Een mooie afsluiting van een prachtige zandwandeling.
Trage Tocht Kootwijk – 19 kilometer
Deze tocht is te vinden in: Rob Wolfs – Wandelen over de onbekende Veluwe (klik op de titel voor verdere info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig – 2017 (derde herziene druk)
Willems Wonderlijke Wandelingen 