Klompenpad Jufferpad

Hier loopt de weg dood.

Daar gaat het over in een fietspad

Links is het verboden voor onbevoegden.

Ik ben zoekende naar de start van het Jufferpad. Na extra asfaltmeters lukt het mij om het infobord te zien. Helaas, het parkeerterrein is gesloten. Er staan paaltjes om de ingang te blokkeren. Het zullen de coronatijden wel zijn, denk ik. Vlak bij de ingang parkeer ik mijn bolide in de berm, vlak tegen het hek. De tocht kan nu beginnen.

Ik ben bij het Bezoekerscentrum Grebbelinie, dat oude verdedigingsbolwerk, dat zich van hier vele kilometers naar het noorden slingert tot aan de voormalige Zuiderzee. Hier bij het Fort aan de Buursteeg zijn waterwerken en andere verdedigingwwerken. Een eenzame soldaat houdt de wacht in weer en wind. De Juffersteeg kun je omschrijven als een wandeling rond Renswoude, de kleine gemeente die bij elke verkiezing eve4n beroemd is vanwege de snelle tellers van de uitgebrachte stemmen. Bij de start ben ik ver ten zuiden van Renswoude, maar het eerste gedeelte van de route maakt een snelle wending naar het noorden over de oude Liniedijk, die onder verschillende namen door het leven en het landschap gaat. Op de Slaperdijk ontmoet ik het Turfvelderpad, dat ik onlangs heb ik gelopen. De Liniedijk heeft een grote aantrekkingskracht op wandelroutes.

Het Jufferpad is een rondje Renswoude, maar het is ook de tocht van de nieuwe en oude landgoederen. Landgoed Roodselaar zie ik aan mijn rechterhand liggen. Wanneer ik bij de meanderende Lunterse Beek (aan de rand van de bebouwdekom van Renswoude) en de Nederwoudse Beek loop kom ik over Landgoed Groot Abbelaar. Schapen grazen onder dreigende luchten en ik modder voort

Via een ander deel van de Liniedijk (de Groeperkade) kom ik bij het Landgoed Wittenoord. Hier tref ik allerlei landschapselementen aan. Waterpartijen, bosjes, open terrein. Ik zie zelfs zonnepanelen drijven in een vijver, speciaal voor mensen die de zon in het water zien schijnen. Op dit nieuwe landgoed staan grote huizen. Op één plek staat een huis alleen, op een andere plek staan meerdere kapitale villa’s bij elkaar.

Ik heb ook het voorrecht om een landgoed in ontwikkeling te doorkruisen. Het is Klein Wolfswinkel. Zo veranderen oude gebieden met agrarisch land in moderne landgoederen, waar wonen en recreeren en natuurontwikkeling hand-in-hand gaan. Op dit landgoed in ontwikkeling ben ik inmiddels aangekomen aan de zuid-west zijde van Renswoude. Hier ontmoet ik de Lunterse Beek weer en ook de Munnikenbeek, die de oude aanwezigheid van monniken doet vermoeden.

Als pelgrim ga ik verder en kom aan bij het altijd prachtige kasteel Renswoude, dat nu schittert en straalt in de zon. De weerspiegeling van de witte achtergevel in de grote waterpartij aan de achterzijde, omzoomd door bladerloze bomen. De imposante duiventil die ik eerder ben gepasseerd. De route gaat niet langs het Grand Canal, aan de overzijde van de doorgaande weg, dat is voor een ander klompenpad.

De drukke Arnhemseweg volg ik, om bij de kruising met de Munnikenbeek (ja, deze is er weer) de doodlopende Schalm in te slaan. Gelukkig kom ik aan de andere kant van het spoor er weer levend uit. Ik dwaal vervolgens door het open gebied ten noorden van de Zijdewetering. In het broedseizoen mag je hier niet komen. Wandelaars die ergens op zitten te broeden moeten een andere route kiezen.

Dit open gebied brengt mij naar het zuidelijke deel van het Fort aan de Buursteeg. Daar zijn oude loopgraven in een modern jasje gestoken. Ik kan nu het bezoekerscentrum en het einde van mijn wandeling zien. Maar dat is niet het enige dat ik zie. Ik zie een politieauto (met grote letters HANDHAVING) haaks voor mijn bolide staan, precies in de oprit naar het parkeer-terrein dat nu wel open is. De handhavers der wet voorin in de auto kijken naar links en naar rechts. Ik sta stil. Stappen zij uit? De spanning stijgt. Dan rijdt de auto langzaam weg, vlak langs mijn voertuig. Even later sta ik bij mijn auto. Geen papiertje. Wanneer ik weg rijd zie ik het bord ‘verboden te parkeren’ staan. Een wandelaar kan niet op elk bordje letten.

Klompenpad Jufferpad – 16 kilometer