Trage Tocht Epe

Het centrum van Epe kent vele wegen die maar één richting uit gaan. Mijn navigatiesysteem kent niet zoveel mogelijkheden als de gemeente, daardoor duurt het een rondgang door het centrum voordat ik mijn auto parkeer aan de straat die genoemd is naar Pastoor Storm. Daar is het rustig, zelfs de wind lijkt te zijn gaan liggen.  

Blijkbaar is Epe is een Oranjegezind dorp, want kort na de start van deze trage tocht vertraag ik mijn snelheid, houd mijn pas in en draai om een sculptuur met daarop de ‘koppen’ van drie koninginnen : Willemientje, Juul en Bea. Drie keer en samen 100 jaar koningin. Een mooi cultureel en kunstzinnig begin van deze wandeling.  

Na de Hoofdstraat is de Markt aan de beurt, hier is nog weinig te zien van een Epe dat langzaam ontwaakt. Via de Parkweg en de Slathweg ben ik al snel in het grote buitengebied van Epe. Eerst gaat de tocht door het noordoostelijke terrein met boerderijen, burgerhuizen en ruimte en een warmer wordende zon. Een meisje op de fiets groet mij vriendelijk.

Verder naar het oosten zie ik voorbij een pas geploegde akker de A50 voorbij gaan in stilte. Het geluid wordt niet mijn kant uit gedragen. Bij buurtschap Vemde buigt de route naar het oosten. Ik steek de oude doorgaande weg tussen Apeldoorn en Zwolle over. Hier kom ik in het bosrijke deel van Epe. Nieuwbouw (en niet van het kleine formaat) zie ik langs de kant van de weg. Even voorbij de Adelaarsweg passeer ik één van de panden van Jeugd met een Opdracht in deze omgeving. Het Nederlandse hoofdkwartier is gezeteld in Heerde. Dit pand heet Herdershof.  

Ik passeer de ingang van landgoed Groene Zee, met de fraaie entree met dukdalfen die de suggestie van water temidden van de bossen teweeg brengt. Een enkele wandelaar komt mij tegemoet. De rechte weg brengt mij naar de Renderklippen, en met name de Galgenberg. Allerlei borden staan hier om mij wegwijs te maken. Over wat mag en niet mag. Ik mag bijvoorbeeld de heide niet betreden.  

Boven op de berg is zelfs naast een voetpad een bordje te zien met daarop een wandelende volwassene met aan de hand een wandelend kind. Je moet er maar opkomen.

Wie ook op de berg kwamen waren misdadigers. Tot ongeveer het jaar 1800 werden hier bedrijvers van zware misdaden opgehangen. Om het publiek nog een tijdje bezig te houden bleven de lijken vaak nog even hangen. Daarin was deze Galgenberg niet uniek. Om de huidige zoekers naar beleving het leven niet al te moeilijk te maken is er nu een trap naar boven. 

Verderop kom ik langs de Hooge Heide en nog weer even verder langs een infiltratiegebied, waar niet geïnfiltreerd mag worden, gezien het bordje met de waarschuwing ‘niet betreden’. In de bossen en de paden wordt het iets drukker, maar de meeste wandelaars en een enkele fietsers verdwijnen bijna in de omvang van het bosgebied. De weg zwerft door het Bervoetsbos en komt uit bij de Jagerstee. Ik trek verder op naar het oosten, waar de uitbreiding van Epe vorm heeft gekregen met grote vrijstaande woonhuizen op grote percelen. Kosten noch moeite zijn hier gespaard. Via de Officiersweg (verwijzend naar een roemrijk militair verleden van Epe?) en de Burgemeester van Walsemlaan kom ik steeds dichterbij het centrum van Epe. Het K.C. van Neslaantje (een zandpad) levert nog een verrasing op. Aan het begin staat een verkeersbord dat de maximumsnelheid aangeeft: 30 kilometer per uur. Ik houd mij keurig aan de maximumsnelheid.  

Ik maak een ommetje door het Sweerts de Landas-park, waar de fontein spuit en op de achtergrond de bloemen nog liggen bij het bevrijdingsmonument. J.L.J.B. Baron Sweerts de Landas was een geliefde burgemeester van Epe (1889-1926).

Van het park kom ik via de monumentale kerk weer in de Hoofdstraat. Daar neem ik even de tijd om de lokale middenstand te ondersteunen. Ik sta stil bij Roberto omdat ik wel trek heb in een ijsje. Ik bestudeer de teksten die mij wegwijs moeten maken in coronatijden. Een tekst hier, een streep daar, een pinapparaat bij het volgende scherm. Voordat ik het allemaal heb kunnen verwerken komt een jongedame (Roberta?) aan de andere kant van het scherm tevoorschijn om mij te helpen. Drie heerlijke bolletjes rijker loop ik terug naar pastoor Storm. 

Ook deze Trage Tocht is weer een prachtige tocht. Genieten de gehele weg lang.

Trage Tocht Epe – 15 kilometer

Deze tocht is te vinden in: Rob Wolfs – Wandelen over de onbekende Veluwe (klik op de titel voor verdere info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig – 2017 (derde herziene druk)