Klompenpad Valkschepad

Gisteravond kreeg ik een app-berichtje met de vraag of ik zin had om te gaan wandelen op zaterdag. Zaterdag kon ik niet, maar donderdagmiddag wel. Dan kunnen we beiden. Dat de scholen momenteel dicht zijn geeft ook kansen op andere activiteiten voor scholieren (naast het digitale contact met school uiteraard).
Nog even een mooie route uitzoeken dan kunnen we de volgende dag op pad.

Om één uur gaan we naar Et Schuurtje aan de Hoge Valkseweg, tegenover de School met de Bijbel. Vanaf ons startpunt lopen we eerst een paar meter over asfalt en dan over een smalle plank (wandelbrugje) het weiland in. Na enkele omzwervingen door weilanden komen we uit op de Vijfsprongweg. Maar waar is dan die vijfsprong?

De route brengt ons naar de vijfsprong waar we over het terrein van voormalige Celtic Fields komen. Nu gaat het niet om de Kelten die hier gebivakkeerd hebben en geboerd hebben, maar om Germanen die in de IJzertijd hier een paar boerderijtjes en akkers hadden. Vlak hier in de buurt is ook een Germaanse Put (geen Celtic Well). De boerderij die hier nu staat is ontsproten aan de fantasie van de ontwerper, want we weten niet hoe zo’n boerderij er precies uit zag. Er zal een stalgedeelte geweest zijn en een woongedeelte. Een drietal jongedames (van na de IJzertijd) komt ook op de boerderij af en loopt rond.
‘Oh, kijk een pomp’, roept één dame naar de andere twee dames.
‘Die is nog uit de Germaanse tijd’, roep ik .
‘Echt?’
Dit lijkt Kars en mij een goed moment om de IJzertijd te verlaten en de Hoge Valksedijk op te gaan.

Verder gaan we via de rand van een oude zandafgraving (hier zien we meer mensen lopen), Stenenberg (nog meer mensen) en de rand van de Scheleberg, waar we een mooi uitzicht hebben, waar ook een rokende dame op een bankje van geniet. We dalen af en gaan terug naar de Hoge Valksedijk. Een korte afstand op deze zanderige dijk en dan gaan we het Wekeromse Zand op. Aan het begin van dit Zand waarschuwt een bord ons voor loslopende dieren op dit terrein. We zien niets.

We keuvelen over school en thuis, honden en katten, wandelen en languit op de bank liggen, leven en ziekte en dood. Daarbij komt ook de recente dood van onze hond aan bod. Niet dat onze hond klompenpaden liep, maar toch ….

We nemen een korte pauze op een wandelbankje wanneer we over de helft van onze tocht zijn. We zien zandvlakten en hei en bos, maar nog steeds geen dieren. We gaan verder als zandlopers om daarna boslopers te worden. Een bordje wijst ons op een ‘wildobservatiepost’, maar we gaan keuvelend verder.
Dan is het einde van het Wekeromse Zand in beeld, door een tourniquet en dan op asfalt verder. Hier zien we een monument aan de kant van de weg. Op 17 september 1944 sneuvelde in het weiland tegenover deze plek de jonge jachtvlieger Robert N. Green uit de Verenigde Staten. In het kader van ‘Operation Market Garden’ vloog hij om luchtdoelgeschut uit te schakelen. Hij zelf werd uitgeschakeld. Voorgoed.

Bij Hent uut Zand slaan we af en gaan in een bijna rechte lijn naar het noorden, op weg naar ons startpunt bij Et Schuurtje, waar mijn auto nog steeds staat. Het winkeltje met van alles en nog wat is open. De aanwijzing dat er ook tweedehands boeken zijn doet mij even wankelen, maar ik stap toch in de auto. 

We hebben een mooi klompenpad gelopen, bos en hei en weiland en zand en enige hoogteverschillen.

Klompenpad Valkschepad – 10 kilometer