Groene Wissel 577 Nunspeet

Op sommige plaatsen in het bos lijkt het herfst, op andere plaatsen lijkt het winter. Temperaturen voegen toe aan de verwarring over de seizoenen. In deze tijd gaan wij van start met een Groene Wissel. Aan de achterzijde van het NS-station van Nunspeet ligt een ruime parkeerplaats onder het toeziend oog van de uitkijktoren. De toren doet een oogje dicht want de toegang is gesloten.

We gaan van start in zuidelijke richting. In dit gebied tussen de doorgaande weg naar Elspeet en een landgoed en een bungalowpark is veel volk aanwezig, al dan niet gedrongen door de huiselijke aanwezigheid van een viervoeter. Het is natuurlijk te mooi om zo vlakbij het dorp een uitgebreid natuurgebied te hebben waar deze viervoetige monsters rond kunnen lopen, al dan niet uitgelijnd.

Nadat wij de snelweg A28 zijn overgestoken is het onmiddellijk rustiger. Hier geen hordes honden. Wel af en toe een wandelaar, een fietsend echtpaar of een rijdende auto. Het kan allemaal in het Zandenbosch. Op eerdere tochten ben ik info tegen gekomen over het Ronde Huis dat hier in de bossen heeft gestaan. Van het huis is niets meer over want het werd in het jaar 1967 met de grond gelijk gemaakt. In het landschap zijn nog wel elementen terug te vinden van het terrein rond het huis. De bomen wijken af van andere bomen in deze omgeving. Plotseling worden we geconfronteerd met rododendrons. Er liggen een paar vijvers waar we langs komen op de route.

Hoe zat dat nu met dat Ronde Huis? Het was inderdaad een rond huis. Nu ben ik vaak in een rond huis geweest, maar nooit in de bossen van de Veluwe. Frank, een telg uit het bekende geslacht Van Vloten, kocht in 1902 een stukje grond ten zuiden van Nunspeet. Daar liet hij een paar jaar later het huis met twee verdiepingen en een plat dak bouwen. Opvallend genoeg bevond de belangrijkste ingang tot het huis zich op de eerste verdieping. De bezoekers hoefden niet via een raam naar binnen want rond de eerste verdieping was een balkon. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkten Belgische vluchtelingen op het landgoed. Na 1938 kreeg het Ronde Huis meerdere bestemmingen, maar het werd nooit meer een woonhuis.

Tijdens een koude winter liep ik langs één van de vijvers op het voormalige landgoed. Het water was bevroren en werkers van Staatsbosbeheer waren bezig om snoeiwerk te verrichten op enkele van de piepkleine eilandjes in de oude vijver. Nu is het fris en schijnt de zon, geen spoortje van ijs te bekennen.

Op een lange rechte herfstlaan treffen we een vrouw aan. Nu is dat op zich niet bijzonder. Er staat wel vaker een vrouw op een lange rechte herfstlaan. Wij krijgen echter de indruk dat zij het spoor bijster is. Niet iedere vrouw heeft het oriëntatie-vermogen van mijn wandellief. De twee vrouwen raken aan de praat in een mengeling van talen. Met een gerust hart kunnen we onze tocht voortzetten over die lange rechte herfstlaan.

We verlaten na de lange rechte herfstlaan en een paar bochten het bos en steken de A28 over, via een smal paadje komen we achter de bebouwing aan de Elspeterweg. Een verzameling van gebouwen, waaronder vakantieverblijven. Speciaal voor mensen die van autogeruis houden voor de deur en op de achtergrond. Het wordt hier wat drukker, mensen laten honden uit en omgekeerd. Langs het restaurant van Joris komen we terug bij de parkeerplaats, waar het inmiddels flink druk is geworden. We lopen naar het Bezoekerscentrum, waar we een boek kopen, maar geen thee.

Wel krijgen we bij de kassa twee bonnen voor goedkope koffie bij een etablissement aan de andere zijde van de parkeerplaats. Dit pand is echter gesloten, waardoor de koffie nog goedkoper wordt. We besluiten de Stationsweg over te steken en te kijken of Joris thuis is. Daar komen we niet achter, maar er is wel iemand anders die ons helpt met een natje en een droogje. Deze plek lijkt een goede uitvalsbasis voor wandelaars en terugkeerders. Wij hebben weer een mooie wandeling achter de rug.

Groene Wissel 577 Nunspeet – 7 kilometer