Zuiderzeepad (28) Bikbergen naar Eemnes

Is het de laatste prachtige dag van het jaar? We weten het niet. We proberen van elke dag te genieten. De bus brengt ons naar de bushalte Flevoweg. Het lijkt alsof we in de polder zijn, maar we staan bij Bikbergen, een eenvoudige nederzetting in de buurt van Naarden en Bussum.

In het routeboekje wordt gesproken over ‘villa’s in cottage-stijl’. In de praktijk valt dat wel mee, maar misschien ligt dat aan de route die wij volgen. De huizen zijn flink groter, moderner en in andere stijlen. Daarnaast zijn er ‘restanten’ van oude boerderijen. Eén van die oude boerderijen staat op landgoed Oud-Bussem. Dit is een landgoed met oude papieren. Het bestaat al sinds 1569. Eén van de gebouwen oftewel boerderijen op Oud-Bussem is een voormalige proefboerderij (1902). Tegenwoordig is het gebouw de gastvrouw van het Plankeniers Theater. Verder zit er ook muziek op dit terrein, want SLAM en 100% NL zitten ook op het terrein. Wij gaan voorbij, omrind door stilte, nu zit er geen muziek in.  

Dankzij het landgoed zijn er nog vele oude lanen te bemerken. Niet alle bomen hebben de lange tijd van bestaan echter goed doorstaan. Zelfs hier kunnen we van genieten. Op andere momenten moeten we ons wapenen tegen neervallende eikels en beukennootjes. Verder vinden veel mensen het prettig om hier hun honden uit te laten. De grote bakbeesten gedragen zich keurig, de eigenaressen ook. 

Vanuit Bikbergen steken we de Crailoseweg over en komen op de Blaricummerheide. Ook hier zijn meerdere mensen te zien, meestal zonder hond. Sommigen wandelen, wandelen op hoge snelheid, anderen gaan op de fiets, een enkeling gaat zelfs voorbij op een step. De lokale bevolking is creatief. In een hoek van het terrein zitten velen op een terras. We gaan een paar picknickbankjes verder zitten. We genieten van thee en broodjes en de zon en het uitzicht en de voorbijgangers.  

In het Gooi is veel bebouwing, maar tussen die bebouwing zijn veel grote open gebieden. We gaan door Huizerhoogt en de Blaricummer Eng (een proeftuin voor bijen). Zo komen we in Blaricum zelf. Een mooi woonoord, in het oude gedeelte zijn de percelen (in ieder geval aan de wegzijde) omgeven door hoge heggen, waardoor een gemoedelijke beslotenheid ontstaat. Soms wordt een heg onderbroken door een parkeerplaats voor een Ferrari, een BMW of een Volvo. Op de foto één van de fraaie panden in het dorp. Een authentiek element in een veranderende wereld. 

Aan de andere zijde van het dorp Blaricum komen we bij een oude grens, die hier gevormd wordt door de Gooyersgracht. Dit is een oude grens tussen Graafschap Holland en het Sticht. Deze gracht werd rond het jaar 1426 gegraven, een handzaam werk. Deze gracht herinnert de wandelaar aan de Zuiderzee, want deze gracht werd in een rechte lijn gegraven van de Zuiderzee richting Utrecht, waarbij de Dom in het zicht werd gehouden. Al in 1321 werd begonnen met de bouw van de Dom, die in 1382 klaar was. Tijdens het graven van de gracht was de toren goed te zien, want die was op windvaantjesniveau 106,75 meter hoog.

Langs de gracht ontmoeten we een echtpaar waarvan de vrouw voorzichtig zwaait met het routeboekje om aan te geven waar zij mee bezig zijn. We hebben een korte gedachtenuitwisseling en dan gaat ieder weer verder. Zij naar Blaricum. Wij naar Eemnes. De A27 onderdoor en dan in een rechte lijn naar de bushalte, die tegen de markt aan staat. We wachten even en dan komt de bus die ons naar Bussum brengt. Weer een mooie wandeldag op de Zuiderzeeroute.

Zuiderzeepad – Bikbergen naar Eemnes – 12.800 kilometer