De Steeg – Veluwezoom

Twee moeders staan bij de ingang van het schoolplein.
Een man met hond loopt aan de overzijde voorbij.
Twee mannen legen een kledingcontainer.
De bewolking hangt laag.
Regen schuilt in grauwheid.
Het wordt tijd voor mij om te vertrekken uit De Steeg.
Welke steeg?
De Steeg!
Dit dorp ligt langs de oever van de IJssel, tussen Rheden en Ellecom.
Belangrijker voor De Steeg is het eeuwen oude kasteel Middachten.

Ik ga niet in de richting van het kasteel (dat ik vandaag niet zal zien) maar naar het noorden. Meteen de heuvels van de Veluwezoom in. De wandeling gaat al snel over in een Lappendeken. Vandaar trek ik het spoor naar de Carolinahoeve, die op dit dit uur al een bord buiten heeft staan waar de passerende wandelaar en fietser gelokt wordt om gebruik te maken van een bijzonder soort koffie. Ik mis een bijzondere soort thee. Een man en een vrouw verlaten het pand. Eerst gaat de ene fiets naar buiten en de man komt met de fiets mee. De vrouw blijft binnen met de andere fiets. Beiden zijn geheel gereed om hun wintertocht te vervolgen. Ik verlaat het gebaande pad en ga naar de Carolinaberg. Ik merk dat ik hier in het Hol van de Wolfs ben. Op deze as met padenspaken zijn meerdere wandelaars, maar het is een gering aantal. Op verdere paden is niemand te zien. Ik ga verder en verder, van het ene bosperceel naar het andere bosperceel. Van modderpad naar modderpad. Bladeren in stervensfase onder mijn voeten. Heerlijk deze rust in de uitgestrekte bossen.
Na 10 kilometer zoek ik een geschikte boomstam om pauze op te houden. Op de kruising van een viertal onverharde paden vind ik er één. Ik ga zitten. In de verte zie ik tussen de bomen een oud vakantiehuisje. Op mijn kaart zie ik er meer. Een amazone komt met paard om de hoek. Verder is het rustig.

Bij de Selmskamp zie ik een huis met schuren, verborgen tussen de bomen. Deze gebouwen staan niet op mijn topografische kaart. Zijn deze onder de radar gebouwd? Ik ben nu vlak bij Laag Soeren en buig af naar het westen. Na 20 kilometer en dus vele bomen later kom ik in de Imbosch. In de buurt van het Jachthuis ga ik op een geschikte boomstronk zitten. Al snel komt een echtpaar met uiterst chique fietsen (nee, het is ander echtpaar) door het klaphek. Zij merken op dat het hier heel mooi is. Ik kijk om mij heen en, warempel, het is hier mooi. Na mijn pauze realiseer ik dat ik hier eerder gewandeld heb, op een Trage Tocht over de onbekende Veluwe. Toen was het stralende zonnige dag en zag ik Fields of Gold. Maar ook nu, in het grijze weer, is het hier mooi. Een stelletje zit op een bank. Er zit meer dan anderhalve meter tussen beiden. Therapeutisch samenzijn? De Rheder- en Worth-Rhederheide is een prachtig golvend gebied met vergezichten. Ik loop er dwars doorheen. Meerderen zijn op het idee gekomen om hier te gaan wandelen, maar het aantal lost bijna op onder grijze wolken. Ik ga even van het pad om een kunstwerk te bewonderen. Het werk is getiteld Highlander, en stamt uit 2013. Het is gemaakt door Jantien Mook. De onthulling werd gedaan door Jan Mulder (ja, die bekende Jan Mulder).
De volgende stap zet ik naar de Posbank. Ik dacht dat het gaat om Pos, de eerste directeur van de ANWB, maar de bank laat mij zien dat het gaat om de tweede voorzitter van de ANWB. Belangrijker dan de bank is inmiddels het centrum dat er is ontstaan, waar je kunt eten en drinken en door de grote ramen kijken. Ik merk dat ik zonder grote ramen ook kan kijken en ik blijf buiten. Eten en drinken heb ik bij mij. Langs de randen van het heidegebied slinger ik verder. Ik steek een prachtige holleweg over via een mooie houten brug. Vanaf hier gaat de weg naar beneden langzaam, met soms een stijgend onderdeel, naar de randen van De Steeg. Zo kom ik terug en zie ik het lege schoolplein. Een man zonder hond komt langs.
Ik trek mijn bemodderde wandelschoenen uit.
Het is goed.

De Steeg – Veluwezoom – wandelnetwerk – 30 kilometer