Klompenpad Vrijheijtpad

De start van het klompenpad Vrijheijtpad ligt op een strategische plek. Met zicht op de haven gevuld met oude en nieuwe boten en de mogelijkheid om er mee te varen. Achter mij is een restaurant en een vishal. De middenstand kan zo de vruchten plukken van deze wandeling. Tenminste wanneer je niet zoals ik om half acht in de morgen aan de start verschijnt. De stad verkeert nog in rust, deuren zijn gesloten en een enkel licht brandt achter een etalage. Ik ga op pad en zoek de rust van de gracht en volg het spoor van het water. Hier liep ik ook met het Thornspiccerpad. Maar al snel scheiden onze wegen zich en ga ik verder langs het water, ga om de sportvelden heen via een verdekt opgestelde afslag en dat kom ik op de iconische Zuiderzeestraatweg (variant Oost). Deze weg volg ik tot het gemeentehuis en daar neem ik afscheid van deze drukke weg. Tot en met landgoed Schouwenburg volg ik het Thornspiccerpad dat ik zeer op hete middag liep. De temperatuur is inmiddels gedeeld door twee en nog iets verder verlaagd.

Wanneer ik de Eperweg oversteek (pas op voor de auto’s en de vele scholieren op de fiets) loop ik van het ene landgoed naar het andere landgoed. Ik ben nu op landgoed Zwaluwenburg, eigendom van Geldersch Landschap & Kasteelen (GLK). Ik pak een vleugje van de tuinen van Alfred Vogel mee. Vroeger lagen deze tuinen dichtbij Elburg. Op geheel ecologische wijze worden hier allerlei kruiden geteelt. Op het landgoed staan meerdere boerderijen met luiken waarop de Gelderse roos is te zien, het merkteken van GLK. Het grote huis staat er mooi bij met de twee zijgebouwen. Het adem rust. Geen teken van leven is te bespeuren. Verderop gewandeld zie ik enkele wandelaars met hond, een oudere vrouw rijdt met haar auto over de zandweg. Bomen kijken toe. Vogels maken voorzichtig lawaai. Een koe loeit. En ik denk aan het Westerborkpad dat hier ook langs komt.

Ik steek de Zuiderzeestraatweg over, nog steeds de variant Oost. Aan de overkant ga ik de Broekkampstraat op en dat blijkt fout te zijn. Ik had meer naar rechts in het land moeten lopen. Even verderop zie ik in het groen een paaltje met een markering en zo kom ik weer op het rechte pad. Daarna ga ik van het groen het asfalt op en ontmoet ik nog meer fietsende scholieren en zelfs een groep wandelende scholieren onder leiding van een mevrouw. Misschien wel leerlingen van het Nuborgh College dat hier vlakbij ligt. Ik ga verder over de Reesweg, dan een groen paadje waar ik ingehaald wordt door een oude trekker (of tractor). Het paadje gaat over in de Mentiesweg. Van hier ga ik verder over de Melksteeg, met weidse uitzichten en een zon die doorbreekt. Gingen over de Melksteeg de boerinnen en boerendochters naar de koeien in de polder om te melken? Het zou zo maar kunnen. Inmiddels heb ik een hernieuwde kennismaking met het Eekterpad, een ander klompenpad hier in de buurt.

De weg brengt mij verder langs de bebouwde kom van Oostendorp, waar juist het seizoen voor hondenuitlaters is begonnen. Wat zou een hond betekenen voor de sociale cohesie in een gemeenschap? Mensen maken een praatje. Ik hoor een vrouw vragen aan een man hoe het is gegaan met de scan. De man antwoordt terwijl de honden dartelen dat de chirurg verbouwereerd was. De rest ontgaat mij en gaat mij ook niet aan. Inmiddels zie ik geknotte toren van de Grote Kerk van Elburg. Vlak voor het Van Kinsbergen College sla ik de polder in. En dan komt een heel leuk traject door de weilanden en over slootjes. Dwars door het open schootsveld vanaf de muren van Elburg. Gelukkig kan ik nu zonder gevaar voor eigen leven hier lopen. Wandellief en ik liepen hier eerder op het Zuiderzeepad. Toen was het nat en nat en drassig. Tijden zijn veranderd, zo ook de huidige ondergrond. Zeven vondertjes ga ik over, het is een oud kerkepad. Ik kom uit bij de gracht van Elburg die ik volg tot de Havenstraat en de Vischpoort.

Zo ben ik terug bij het begin van de route. Er is iets meer drukte tussen de oude muren wanneer ik dwars door het oude centrum wandel. Winkeldeuren zijn open gegaan, spullen op de stoep gezet. Fraaie beelden en oude ansichtkaarten. Een uitbater controleert zijn teraas. Een enkele stoel is bezet. Duidelijke strepen op het plaveisel geven aan dat je geacht wordt aan de rechterkant van de vrije ruimte te lopen, niet een ieder heeft dit door. De viskar met de gezonde apotheek staat op de kruising van wegen. Wat zou Elburg zijn zonder deze viskar? Wanneer ik de Zuiderkerkstraat inkijk, zie ik de toren boven alles uitsteken. Ooit stond ik boven op het dak en had ik een mooi uitzicht over het stadje en de wijde en weidse omgeving. Nu blijf ik met beide benen op de grond en ga herwaarts en derwaarts.

Elburg Klompenpad Vrijheijtpad – 14 kilometer