Daar sta ik dan.
Aan de rand van de rotonde.
Vanaf drie straten en een fietspad en wandelbruggetje kun je hier komen. Mijn rugzak heb ik op, met de gebruikelijke inhoud. ‘Neem je je verrekijker ook mee?, vroeg wandellief met verbazing in haar stem, toen ik op de drempel van onze deur stond. Ja, ik neem alles mee en ik doe alsof het een normale dag wandelen is met een normale wandeling.
Het is wel een normale dag om te wandelen. De zon schijnt. Het is rustig buiten. Maar nu hoef ik niet eerst een reis te ondernemen om bij het startpunt van mijn wandeling te komen. Dat startpunt ligt om de hoek en om de rotonde.
En het normale van de wandeling? Ik verwacht een paar uur onderweg te zijn en ik zal de wijk waarin wij wonen niet verlaten. Eén van onze kinderen heeft voor mij een route ontworpen, waarbij ik door alle straten in de wijk kom. Er zullen bekende straten bij zijn, waar ik eerder heb gewandeld met onze hond (inmiddels wijlen onze hond). Straten waar ik door heen ben gefietst of waar ik met de auto ben geweest. 
Onze wijk kent niet alleen woningen, op een rijtje, zelfstandig of gestapeld. In het begin van mijn wandeling kom ik een bijzonder gebouw tegen. Gestapelde woningen, maar in de plint van het gebouw zijn andere voorzieningen, namelijk vergaderruimten. Het gebouw “De Verbinding” (foto 1) is een initiatief van de plaatselijke Protestantse gemeente, met name het Gereformeerde Bondssmaldeel. In de plint kunnen vergaderingen worden gehouden, catechisanten komen bij elkaar enzovoorts. Een klein deel van de apartementen is behouden voor eigen verhuur en voor tijdelijke opvang. Het resterende deel van de apartementen is in de openbare verkoop gegaan.
In de voorbereiding van de route werd een miniscuul straatje in de vlinderbuurt over het hoofd gezien. Er ligt een supermarkt (zie foto 2) aan, parkeerplaatsen, vuilcontainers en apartementen boven de supermarkt.
Over een lang fietspad tussen de gebouwen van de Corlaer Scholengemeenschap kom ik op een bedrijvig terrein met kantoren, kinderopvang, een kerkgebouw, nog een kerkgebouw, een gezondheidscentrum, een bedrijfsverzamelgebouw, een Israëlcentrum en een verzaling Tiny Houses (in gewoon Nederlansds ‘huisjes’). In dit buurtje met straatnamen vernoemd naar mensen uit de kerkelijke wereld (waaronder de bekende in Nijkerk geboren Henri Nouwen) ga ik even de fout in. Ik meen dat ik een afstand asfalt over kan slaan, maar het blijkt een strook asfalt met een eigen naam te zijn. Volgens mij huist er geen enkele kantoor, bedrijf, huis aan deze straat.
Via de Amersfoortseweg kom ik in een ander deel van de wijk terecht. Ik rond het voormalige gebouw van de RABO, dat nu het gemeentehuis (of stadhuis?) van de gemeente Nijkerk gaat worden. De eerste aannemer voor de interne verbouwing heeft zijn komst al bekend gemaakt middels een spandoek.
Na tien kilometer neem ik een pauze en neem ik plaats op een terrasje aan de achterkant van een huis. Het blijkt ons eigen huis te zijn. Gelukkig krijg ik toestemming om even van het toilet gebruik te maken. Dat is een voordeel van een #wijkwandeling. Deze wijkwandeling wekt ook wel bevreemding op: soms denk ik dat ik nog met de hond een rondje loop. Ik wandel als een vreemde bekende door mijn eigen buurt. Een buurt die in bloei staat, getuige de vele bomen met prachtige kwetsbare kleuren.
Zo zwerf ik volgens plan verder, van het ene deel van de wijk naar het andere deel. Op de Kogge kijk ik een huis binnen en de heer des huizes spoed zich naar buiten en we maken op gepaste afstand een praatje.
Na twintig kilometer neem ik plaats op een tweezitterschommel aan Stuurboord. Ik heb zicht op de zeer brede groenstrook die aan de andere zijde begrensd wordt door de geluidswal langs de A28. Met mijn 5500 meter wandeling die ik meerdere malen per week loop kom ik door deze brede groenstrook. De schapen van de kudde van de wijk lopen over de wal, er valt nog genoeg te grazen.
Het restant van mijn route gaat verder door nautische straten en daar kan uiteraard een waterpartij niet ontbreken. waar het Jaagpad en het Corlaerpad bij elkaar komen sta ik even stil op het bruggetje. Hier eindigt mijn wandeling. Een bijzondere wandeling. Veel kende ik al en toch is het op deze manier anders.
Nu de lange weg huiswaarts.
Nijkerk, Corlaer: wijkwandeling – 24,220 kilometer
Klik op deze link voor meer info over de route en de mogelijkheid om het bestand van deze route te downloaden op jouw telefoon :
Willems Wonderlijke Wandelingen 
Goed bezig Willem, de volgende wandeling andersom, Dan zie alles weer van een andere kant.
LikeLike
Ha, leuk. Ik broed nu op een andere route binnen Nijkerk. Eerst maar eens goed leren omgaan met het uitzetten van een wandeling op een kaart. Misschien is alle straten van Woudenberg ook een leuk idee.
LikeLike