Klompenpad Turfvelderpad

Kan het toepasselijker?

Hier op de Veluwe begint dit Klompenpad met het zicht op de Calvijnschool, met op het bord aan de buitenzijde van deze basisschool de gestileerde kop van Johannes zelf. Of hij klompen droeg tijdens zijn reizen weet ik niet. Hij ging van zijn geboorteplaats Noyon naar Parijs en door naar Geneve, naar Straatsburg en weer terug naar Geneve. En dan sla ik nog een flink aantal plaatsen over. Ik zal op mijn tocht een kortere afstand afleggen.

Op het Marktplein waar het informatiebord staat is het markt. Dat tref ik dan weer. Op andere wandeldagen mis je dit. Al vrij snel na het begin ben ik buiten de bebouwde kom. In ga in westelijke richting door de weilanden. Via de Schras kom ik terecht op de Liniedijk, waar gewandeld en gefietst kan worden. Ik balanceer op de grens van Gelderland en Utrecht. Op deze dijk tref ik meer wandelaars, niet vreemd want hier komen drie klompenpaden bij elkaar. Het Nederwoudsepad en het Jufferenpad doen beiden ook de Liniedijk aan. Deze liniedijk, een slaperdijk, is een deel van de de aloude Grebbelinie en was bedoeld bedoeld om de vijand natte voeten te geven door land onder water te zetten. De Rijn lijkt hier ver weg, maar toch is deze slaperdijk bedoeld om het Rijnwater tegen te houden, mocht het ooit komen staan te gebeuren dat de andere dijken doorbreken. In 1855 was de laatste overstroming in Ederveen.

Op de Liniedijk neem ik stilzwijgend afscheid van de andere wandelaars door het landgoed Roodselaar. Ik zou haast denken dat de eigenaar van dit landgoed ene Rootselaar is, een naam die in deze streken vaak voorkomt. De route maakt een mooie weg over het landgoed, waarbij zelfs een bezoek aan deze kijkhut cq vergaderhut niet wordt overgeslagen. Er is niet alleen natuur op dit landgoed maar ook allerlei huizen met een voornaam voorkomen. Mooie waterpartijen (waaronder de Fliertsche Beek) ontbreken niet op dit landgoed. Via de Smalsteeg ga ik naar het noorden. Dit gebied waar de Smalsteeg doorgaat was veengebied, waar turf werd gestoken. Arme mensen uit Ede liepen hier naar toe om in het veen te werken en turf te steken.

Bij een boerderij, waar ik door een door koeien bezet weiland loop, wordt op een bord ijverig gewaarschuwd tegen de aanwezigheid van honden. Wandelaars met hond, graag terug. Hondelaars (wandelaars met een hond) dienen rechtsomkeert te maken. Ik ben alleen en ga verder, niet gehinderd door de koeien. Bij de samenloop van Zwetselaarsepad, Kruisbeekweg, Bruinehorstweg en Klomperweg (niet Klompenweg!) staat een fotografisch versierd electriciteitshuisje met foto’s van de directe omgeving. Op deze samenloop van wegen is het even zoeken naar de juiste voortgang van het pad, maar de markering overwint altijd bij twijfel. Op de woon-en werkboerderij van een plattelandsadvocaat langs de weg wappert een buitenlandse vlag, maar ik ga verder door de binnenlanden.

Kort gaat de route over het terrein van de GGZ instelling De Gelderse Roos. Het Bruinhorsterpad (zo heet deze weg) brengt verrassende combinaties. Eerst kom ik langs een betoncentrale en verderop is de weg en omgeving in bezit genomen door de familie Konijn. Eerst Jan Konijn met zijn boomkwekerij, vervolgens zijn broer met een tuincentrum. Op het einde, op de hoek met de Lunterse Kade, staat Kasteel De Bruinhorst. Het kasteel is niet van middeleeuwse oorsprong, zelfs niet uit de gouden eeuw, maar is pas ontstaan in het laatste kwart van de 19e eeuw. Waarschijnlijk wordt het huidige grote huis ‘kasteel’ genoemd omdat hier vroeger wel een kasteel heeft gestaan. Vele jaren lang is het huis niet particulier bewoond geweest, zo zijn er in de jaren 50 van de 20ste eeuw Molukse gezinnen in onder gebracht.

De Lunterse Kade brengt mij naar het verre oosten, omdat een een lus van de route tijdelijk is uitgevallen is het een lang eind over de asfaltweg. Via de Postweg en de Poelweg ga ik verder. Het gebied is nadrukkelijk aanwezig door allerhande blaffende honden, die in deze coronatijden niet bij elkaar op bezoek kunnen en nu via grote afstanden het contact met elkaar proberen te onderhouden. Ik klim over overstapjes, ga door weilanden en over smalle paadjes en ben nog steeds op de Poelweg. Eén van de grootste keffers uit de buurt komt op mij af, dwars door een voormalig maïsveld. Blijkbaar is het beestje trots dat hij net bij de tandarts is geweest, want hij laat mij telkens zijn tanden zien. In een moment van grote moed wordt de maisveldhond plots straathond en hij blijft mij nadrukkelijk volgen, nog steeds met een stel uitstekende tanden. Ver voorbij het erf drentelt hij weer terug met af en toe nog een blaffende uithaal. Ik zal en moet weten dat hij hier de baas is.

Via de Nieuweweg maak ik de doorsteek naar de Wallenburgsteeg, langs een hek met klompen. Vervolgens een rustig deel langs de Munnikenbeek (woonden hier vroeger reformatorische monniken?), waar een aanplant van bomen is. Al snel ben ik weer in de bebouwde kom van Edervewen en brengt de route mij naar het marktgebouw op het Marktplein. Op het plein staat een standbeeld voor de eierboer. Is dit een eerbetoon aan Piet Boer? Aan het begin van de vorige emigreerde hij van Zuid-Holland naar Ederveen om daar te boeren. Hij gaf de aanzet voor de eiermarkt in het dorp. Was hiermee Ederveen Barneveld te snel af?

Bij Calvijn eindigt mijn wandeling. Een mooie wandeling door weilanden, oude en nieuwe natuur, dijken en veen.

Ederveen – Turfvelderpad – 13 kilometer