Op het moment dat ik op de dijk bij Maurik loop is het droog. Dat is eerder op de dag wel anders geweest. Al op weg naar het station begon het te regenen. Tijdens de treinreis regent het. Wanneer ik in Tiel wacht op de bus regent het. Nu is het droog. Het Romeinse Limespad heeft iemand langs de dijk geïnspireerd tot een treffende naaam voor haar Theetuin. Hier is zelfs Romeinse koek te koop, hopenlijk is deze van recente datum. Het doet mij goed dat er op het bord staat ‘zelfgemaakt’ en niet het vreselijke ‘huisgemaakt’ dat ik op veel plaatsen tegenkom.
Ter hoogte van de veerpont naar Amerongen passeer ik Eck en Wiel. Voor mij is dit dorp onlosmakelijk verbonden met de christelijke leef- en studiegemeenschap L’Abri.
De droogte op de dijk is van tijdelijke aard. Rustig begint de regen en die rust is ook nog van tijdelijke aard. Op een weg waar de regen valt zie ik een echtpaar zich net klaarmaken op weer op pad te gaan na een pauze. Op het moment dat we praten komt de regen in verhevigde mate naar beneden. We proberen iets van een schuilplek onder een treurwilg te vinden. Zij hebben elk een tweewieler bij zich waar zij hun bagage (inclusief kampeerspullen) op hebben gepakt. Met een tuigje kunnen zij deze tweewieler achter zich voortbewegen. Zo hebben zij ook de camino gewandeld. Zij wandelen ook het Romeinse Limespad en zijn nu op weg naar Rhenen, waar ze bij familie zullen overnachten.
We gaan weer op pad, ieder in zijn eigen tempo. Het infoboekje meldt dat we in de Bijbelgordel (ook wel bekend als Biblebelt) wandelen, volgens de info gaat deze gordel van de Zuidhollandse eilanden naar de noordrand van de Veluwe. Volgens mij kun je Zeeland en de kop van Overijssel er ook wel bij nemen. Het is dan ook zeer toepasselijk dat ik langs Camping Augustinus wandel. Deze beroemde en invloedrijke kerkvader Augustinus, de zoon van een Romeinse vader Patricius en een Berber (?) moeder Monica, was afkomstig uit Thagaste (tegenwoordig Souk Ahras, Algerije) in de Romeinse provincie Numidië. In Augustinus (354-430) komen de Romeinse Limes en de Bijbelgordel bij elkaar.
De route gaat verder door de regen, Pluvius heeft het er maar druk mee. Ik voel eerst in de ene schoen en dan in de andere schoen de waterstand stijgen. Er valt niet aan de regen te ontkomen. Ik passeer Lienden, bekend van de F.C., maar ook van gevonden gouden Romeinse munten uit de vierde en de vijfde eeuw.
In Carvo (= Kesteren) neem ik een pauze onder de N233. Hier is het droog. Onder het viaduct schuil ik voor het vallende aqua terwijl ik blauwe silvabessen eet. Een hond met een man komen van links aangelopen. De hond piest vlakbij mijn rugzak. Ik groet de man en maak een opmerking over de regen. Hij praat tegen mij, maar voordat ik Google Translate kan inschakelen is hij al weer verder gelopen, met zijn trage hond. Kesteren, één van de kernplaatsen van de Bijbelgordel, zorgt voor een radicale omkering van het weer. Het is droog. Ik nog niet, maar dat kan nog komen.
Van Kesteren wijst het spoor van de Romeinen mij naar het noorden, waar ik aankom op de Marsdijk. Ik neem hier het pad dat nog dichterbij de rivier komt. De lage waterstand maakt dat mogelijk. Met de Nederrijn aan mijn linkerhand kom ik bij een retro Romeins fort aan de Rijnbandijk. Helaas is het fort nu niet open, alleen in het weekend. Blijkbaar was werken in deeltijd al gebruikelijk bij de Romeinen. De toren heet ‘De Spees’, die Romeinen spraken wel hun talen.
In ben inmiddels aangekomen in Opheusden, ook zo’n standvastig dorp in de Bijbelgordel. Bij de veerpont die mij de rivier overzet breekt de zon door. De zon blijft mij vergezellen tot aan het eindpunt van vandaag. Maar eerst nog langs het prachtige gebied van de Blauwe Kamer.
Door de zon begeleid loop ik door het vlakke land naar Wageningen. De entree van Wageningen gaat over een naargeestige weg met bedrijven links en rechts. Bij de Rijnhaven neem ik op gepaste wijze afscheid van de route en ga door het centrum op weg naar het busstation van dit studentendorp, dat oorspronkelijk geheel in het teken van de landbouw stond. Op het Salverdaplein kom ik een leuk beeldje tegen. ‘Het Landbouwertje’ is geschonken aan de stad Wageningen door leden en reünisten van de Landbouwersvereniging Nji-Sri ter ere van de band met de stad. Nji-Sri ken ik van de sociëteit in het centrum van de stad Deventer. In deze stad werden landbouwers opgeleid aan de Tropische landbouwschool. Helaas is dat verleden tijd voor Deventer en wordt het monumentale pand in Deventer verbouwd.
Romeinse Limespad – Maurik naar Wageningen – 32 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 