Trage Tocht – Kootwijk 2

Zijn er nog sporen van de herfst rondom Kootwijk te vinden? Kootwijk, verborgen tussen de bossen van de Veluwe. Kootwijk, met een beperkte bereikbaarheid. Kootwijk, domein van fietsers en wandelaars. 

We gaan op onderzoek uit. In het centrum van het dorp wacht een parkeerplaats op ons. We verlaten de bebouwde kom in noordwestelijke richting. Spoedig lopen we tussen de herfstbomen, die nog niet van plan zijn om de gekleurde bladeren te laten vallen. Het traject voor gemotoriseerd verkeer hebben we dan al achter ons gelaten. Er is geen beweging van menselijke activiteit. Geen fietser. Geen wandelaar. Geen boswerker. Het is stil. 

Aan de noordkant van de Burgermeester van Emstweg stappen we over een lage slagboom heen en gaan het heideterrein over ten zuiden van het nieuwe ecoduct. Onder het spoor tussen Amersfoort en Apeldoorn en over de A1 heen is een een nieuwe snelweg voor dieren aangelegd. Aan het einde van het pad kijken we om en bestuderen het bordje. De route voerde ons door verboden gebied. Het is hier een rustgebied voor wild. Ik ben gewend aan rode bordjes voor rustgebieden, maar die zijn kenmerkend voor de Kroondomeinen. Dit is gebied van Staatsbosbeheer, met eigen bordjes. Gelukkig hebben we ons rustig gedragen en niet wild gedaan (of hadden we juist wild moeten doen?).  

De route brengt ons verder langs heide en door bossen. Aan de rand van de Stroese Heide zien we menselijke activiteiten. Het geluid van een kettingzaag klinkt helder in de stilte. Her en der lopen en staan mannen, een auto van Staatsbosbeheer staat even stil. Even verderop nemen wij op een grillige boomstronk een pauze met thee en een krentenbol. We vervolgen onze weg door de bossen, steken de Heetweg over en gaan tussen het Loobosch en het Prins Hendrikbos door. We treffen in het midden van talloze bomen een parkeerplaats aan. Het blijkt een P voor Paarden met Pikeur. Palen om het Paard aan vast te knopen staan op een veldje, evenals een Picknickbank.

We lopen verder naar de Harskamperhoek. We horen dat we de schietbaan van Harskamp zijn  genaderd. Doffe knallen en geluid van lichtere wapens. We gaan zitten in de zon en genieten van de volgende fase van thee, krentenbol, boterham en appel. We bezinnen ons op de grote oversteek door de dorre zandvlakte. In de verte zien we iemand wandelen in de buurt van de uitkijktoren. De oversteek is prachtig in het zonnetje en met de kleuren die ons omringen.  

Via het Huigenboschje gaan we de bossen ten zuiden van Kootwijk weer in. Met de kleuren van de Zanderdennen komen we bij de eerste huizen en huisjes. De oude kerk van Kootwijk staat fier omringd door bomen in herfsttooi. Tegenover de kerk staat De Brinkhof, ooit begonnen als woonhuis, met later een kruidenierswinkel annex theetuin. Inmiddels is de derde generatie werkzaam in dit café en restaurant. We besluiten naar binnen te gaan en nuttigen een gemberpannenkoek en een boerenpannenkoek. Bij de eerste pannenkoek verwijst het voorvoegsel naar een ingrediënt, bij de tweede pannenkoek verwijst het voorvoegsel niet naar een ingrediënt.

De trage tocht zit er op. Het was mooi en kleurrijk. 

Trage Tochten – Kootwijk 2 – 14 kilometer

P.S. Bij thuiskomst zie ik op mijn twitter @willemwandelt dat Rob Wolfs, de ontwerper van deze Trage Tocht, in Kootwijk ronddoolt om het illegale deel uit de route te halen en een nieuwe versie te maken. Deze nieuwe versie is inmiddels gepubliceerd.