Netwerkwandeling Laag-Soeren

Hoog-Buurlo en Laag-Buurlo
Hoog-Soeren en Laag-Soeren.
Op de Veluwe kan het.
Blijkbaar zijn er voldoende hoogteverschillen in dit prachtige gebied.
Twee keer Hoog en één keer Laag horen bij de gemeente Apeldoorn.
Laag-Soeren mag zich verheugen op het lidmaatschap van de gemeente Rheden.

Waar de Harderwijkerweg, de Eerbeekseweg en de Professor Huetlaan elkaar ontmoeten staan een standbeeld van een rollend paard. Het paard voelt zich prettig. Henk Göbel heeft dit rollende paard vastgelegd in brons en op een sokkel geplaatst. Ter gelegenheid van 40 jaar vrijheid na de onvrijheid van de tweede wereldoorlog bood de gemeente Rheden dit beeld aan aan de bevolking. Noem het een koekje van eigen deeg, als u wilt.
Aan de voet van het paard staat een paal met daarop het nummer 36, een knooppunt van het plaatselijke wandelnetwerk, dat weer onderdeel is van het wandelnetwerk van de ganse Veluwe. Ik volg het spoor in zuidoostelijke richting langs de Harderwijkerweg, een stad die zo steeds verder weg komt te liggen. Een binneweg met man en hond brengt mij naar de Badhuislaan. Langs de weg gaat een modderig spoor waar in ik paardenhoeven bespeur. Voor mij steekt een paar met loslopende vrouw de weg over, van paardenpension naar paardenwei. Dan kom ik bij de plek die wellicht de naam heeft gegeven aan de Badhuisweg. Hier staan de gebouwen van landgoed Laag-Soeren. Het imposante pand begon aan het einde van de 18e eeuw en in 1850 kwam hier een badhuis, want de toenmalige eigenaar, Pieter Jut van Breukelerwaard, leed aan jicht. In zijn zoektocht naar een oplossing voor zijn kwelling kwam hij Vincenz Priessnitz, een Tsjechische natuurgenezer, tegen. De beste Priessnitz werkte met koudwater-baden. Pieter Jut besloot deze therapie te importeren en toen ontstond Badhuis Bethesda.
Mijn route loopt om de gebouwen heen, in de zachte grond zie ik verse sporen van reeën. Bij de professor Stokvislaan (er zijn in de buurt aardig wat hoogleraren die deel zijn geworden van het wegenstelsel) sla ik rechtsaf. Een lange laan, zoals een laan hoort te zijn. Rust. Ruimte. Bomen strak in het gelid. Van professor Stokvis gaan ik naar de Dammersberg, het terrein glooit licht. Langs de rand van vakantiepark De Jutberg loop ik over een zandpad die een strigend en dalend vermogen heeft. Op het vakantiepark aan mijn linkerhand heerst grote rust. Aan mijn andere hand vertonen zich heuvels in het landschap. Ik tref een enkele wandelaaar van een rijpe leeftijd, de een gesteund door een stok, een ander gesteund door een hond. Midden in de bossen bij de Zeven Heuvelen (ik heb ze niet geteld) staat een grote woonboerderij, omgeven door een landschapstuin en een flink hek. Het is De Hees. Een boerderij met oude papieren. Langs de Jutberg kom ik op het Schaddeveld, waar rond 1900 een beroemde/beruchte stroper woonde. In 1904 werd deze stroper, Reinder van den Brink, dood gevonden tussen Laag-Soeren en Dieren. Hij was vermoord. De moord werd nooit opgehelderd.

Het is in het vervolg van mijn wandeling even goed opletten want ik kom een paar keer het tracé van een MTB-route tegen. Op de kruising van de Plaggenweg en de Schaapsallee is een ruime parkeerplaats (De Plaghak) bij de start van een MTB-route. Ik ga verder in noordelijke richting, langs de Selskamp en dan kom ik langs een heideveld. Aan de andere zijde bevinden zich enkele beginpunten van sprengen. Diep ingesneden in het landschap liggen deze waterwegen. Mijn route gaat via trapjes en bruggetjes over de sprengen. Aan de oostelijke rand van de Veluwe zijn veel sporengen te vinden. Het water werd gebruikt voor de papierindustrie (bijvoorbeeld in het nabij gelegen Eerbeek!) en voor wasserijen. Bij de professor Winternitzlaan laat ik de sprengen achter mij, maar een grote wasserij langs de weg houdt de herinnering aan de sprengen levendig. Langs oude boerderijen en grote huizen kom ik de bebouwde kom van Laag-Soeren binnen. Het pard rolt nog steeds op zijn sokkel.
Ik heb een mooie wandeling achter de rug en ik heb het droog gehouden, zelfs bij het oversteken van de sprengen.

Netwerkwandeling Laag-Soeren – 10 kilometer