Utrecht Zocherpad

Het Zocherpad loopt langs de Singel die het oude centrum van Utrecht omhelst. Vele jaren was de Singel niet rond, maar door een weg weg te halen en het water weer te laten stromen is de singel weer rond. De route begint op het Centraal Station van de stad en volgt het spoor van de groene ontwerper Zocher die op veel plaatsen in ons land zijn groene sporen heeft nagelaten. Ook langs de Singel van Utrecht is zijn hand waar te nemen. Ik begin niet op het Centraal Station. Omdat ik net een andere wandeling achter de rug heb begin ik op bij de Tolsteegbrug en volg het spoor langs de Singel over de Manenburg. Het is duidelijk dat de middagpauze is begonnen. Wandelende koppels en wandelende groepjes, met etenswaar en drinken in de handen. Even in de frisse lucht voordat het kantoor en de bureaustoel weer roept. De sterrenwacht passeer ik, beelden luisteren mijn wandeling op. Een man tuurt nog steeds, terwijl zijn hondje trouw naast hem wacht. In Park Lepelenburg zitten mensen op bankjes, de rij witte luie stoelen staat ongebruikt in het natte gras. De stoelen zijn groen uitgeslagen. Villa Orlof heeft enkele gasten op het terras. De dichter Martinus Nijhoff kwam hier wel eens. Over de Wittevrouwenbrug steek ik de Singel over. Ik passeer een boot van allure, hier kun je coffee shoppen en andere zaken. Een bordje geeft aan dat foutparkeerders niet worden geholpen. Aan gene zijde van het water ligt een complex dat vroeger mensen vasthield met kost en inwoning, nu zijn er goed beveiligde bedrijfjes gevestigd. Over de Noorderbrug steek ik het water weer over. Leerlingen staan aan beide zijden van de brug en vermaken zich met voedsel. Niks geen lentekriebels. Bij het plein van Nijntje gaat ik kort in noordelijke richting, dan steek ik de Weerdsluis in de Vecht over. Aan de bereikte overzijde is lang geleden Rijk de Gooijer geboren. De Weerdsingel kent nog enig groen langs een smal wandelpad. De bocht gaat naar het zuiden langs de Amsterdamsestraatweg. Het pad is bemodderd en plassen pronken in het zonlicht. Een stelletje dat voor mij loopt, geschoeid met witte schoenen, verlaat het pad voordat de grootste plassen zich aandienen. Aan de overzijde zie ik het voormalige kerkgebouw van de plaatselijke Gereformeerde Gemeente. Nu is er een hotel. Ter hoogte van TivoliVredenburg steek ik het water weer over en loop naar Hoog Catharijne. In het gebouw wordt ik aangesporoken door twee vrouwen die graag van mij willen weten waar het Centraal Station is. Ik wijs de goede kant, zij kunnen gerust hun weg vervolgen.

Op deze plek was de Singel jarenlang verborgen, afgesloten, een vage herinnering. Nu stroomt water onder Hoog Catharijne door. Aan de zuidzijde is te zien dat de bermen langs de oevers nog moeten wennen aan hun nieuwe status. De nieuwe relingen langs de oever staan vastgeklonken aan fietsen in allerlei maten en soorten en staten van onderhoud. Langs de Singel gaan vele wandelaars, sommigen gehaast op pad, anderen op slentersnelheid. Een man wordt voortgeduwd in zijn rolstoel. Ik sta even stil bij het standbeeld van Truus van Lier. Even verderop staat haar voornaam in bloembollen geschreven in de wal van de Singel. Een leven dat even bloeide. Ik volg het spoor door de groenstrook, langs kerken en woningen, langs kijkende kinderen en rennende honden. Hoe verder ik van Hoog Catharijne kom des te rustiger het wordt. De drukte slaat in beperkte mate weer toen bij de Tolsteegbrug.
Iik heb Utrecht omsingeld en het was goed.

Utrecht Zocherpad – 6.3 kilometer

Uit: Anton Rosmüller en Kees Volkers – Wandelen buiten de binnenstad van Utrecht (klik op de titel voor meer info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig