Middelpunt van Nederland

Achter het station van Lunteren is nog plaats voor mij. Lunteren gelegen aan het beroemde kippenlijntje dat ooit van Ede naar Nijkerk ging, maar het traject van Barneveld naar Nijkerk is de geschiedenisboeken ingestoomd. Nu gaat de lijn door naar Amersfoort en deze lijn doet goede zaken met veel passagiers en in Barneveld zijn zelfs drie stations. Aan de voorzijde van het station staat een paal van het wandelnetwerk Veluwe (in wording). Ten oosten van het station is een gebied waar de paaltjes de grond in zijn geslagen, waar nummers zijn uitgedeeld en pijlen zijn bevestigd. Nu nog mijn weg vinden in het spoor van deze paaltjes. Thuis heb ik een route gemaakt om langs bekende plekken te komen over wellicht minder bekende paadjes. Eens kijken of mijn papieren (digitale) werkelijkheid klopt met de ware werkelijkheid van paaltjes en nummers en pijltjes en kleuren. Bij ieder knooppunt word ik er aan herinnerd dat ik op de Goudsberg ben bij het middelpunt van Nederland.
Eerst kom ik door het Buurtbosch van Lunteren. Dit bos is niet alleen maar bos, maar er is ook wat anders te zien. Een erebank die zich heeft genesteld rond een oude boom, een vijver met een ruim bemeten hek er om heen, waar meerdere soorten eenden lopen, waggelen en zwemmen, daarnevens allerlei vriendjes van eenden. Hondenuitlaters voelen zich thuis in dit bos aan de rand van het dorp. Het is een bos om even door te lopen, even te genieten, even een praatsessie te hebben. Achterlangs conferentiecentrum De Werelt kom ik uit bij de Koepel, die op een heuveltje staat. Ooit werd het begin van deze koepel gebouwd door en voor de plaatselijke notaris Van den Ham. Hij nam het initiatief tot aanplant van het bos in 1889 om mensen aan het werk te helpen. Hij maakte ook het ontwerp voor het koepeltje, waar hij kon rusten. De Koepel is uitgegroeid tot een toren, met boven in uitkijkmogelijkheden, als die toren open is en je tevens betaalt. Verder worden hier exposities en concerten gehouden en er is een Pleisterplaats waar je iets te drinken en eten kunt kopen. In de Koepel kan ook worden getrouwd, maar onze eerste keer in Barneveld is nog steeds geldig dus ik loop door.
Aan de zuidelijke rand van dit bosgebied kom ik op de Lunterse Bosweg, aan deze weg staan enkele grootschalige woningen achter hoge heggen en hekken, al dan niet geflankeerd door prikkeldraad. Dan kom ik op de Hessenweg. Er is een tijd geweest dat doorgaand verkeer op deze onverharde weg de Lunterse Berg over kon naar het noorden, maar tegenwoordig zit er een knip in de weg, zodat doorgaand verkeer hier niets meer heeft te zoeken. In nog oudere tijden kwamen handelslieden uit Hessen hier over te voet of met paard en wagen. Nu gaat een nazaat van zo n Hes hier te voet, zonder handelswaar, wel met rugzak en stok. De Boslaan (weer een treffende naam!) ga ik in totdat ik vlak bij het Bosbad ben, daar ga ik naar rechts en passeer het plaatselijke arboretum (bomentuin). Gewoon omdat het kan, midden in het bos een bomentuin. Vlakbij restaurant het Uilenbosch kies ik de richting van de Hessenweg. Links van mij is recreatiepark De Goudsberg, hier was ooit een AZC waar Ayaan Hirsi Ali verbleef. Op het terrein bevind zich de beroemde Muur van Mussert, het was de plek waar NSB ers hun toogdagen hielden.
Met grote letters op mijn kaart staat: Lindeboomsberg, maar ik loop daar een laag gelegen deel van de berg. Hier is grond afgegraven voor de aanleg van wegen. Lang is dit een gebied geweest waar ook puin was achtergelaten, maar nu ziet het er veel beter uit. Een lange trap brengt mij vanuit het dal in hogere sferen. Van de trap is een tijdpad gemaakt door aan de dalzijde grote figuren van cortenstaal te plaatsen die een beeld geven van de eeuwen achter ons, bijvoorbeeld de tijd dat de sabeltandtijger hier nog rond liep. Weer eens wat anders dan een wolf.

Wanneer ik de trap achter mij heb gelaten ga ik recht op het middelpunt van Nederland af. Een grote steen met opschrift (niet oorspronkelijk) met daaromheen een eretribune, waar vermoeide wandelaars kunnen uitrusten en zelfs Barneveld in de verte kunnen zien liggen. Een blik op Barneveld neemt onmiddelijk al je vermoeidheid weg. Ik ga hier zitten en eet mijn boterhammen met kaas en drink thee. Twee jonge vrouwen komen van de andere zijde het strijdperk binnen lopen en bekijken de steen. Voor even kunt u het middelpunt van Nederland zijn, bemoedig ik hen. Zij nemen een selfie met steen en al. Zo komen verhalen de wereld in. Ik daal af en passeer de Notaris Dingerbank die in de tijd dat de bomen nog niet tot in de hemel groeiden een beter uitzicht gaf dan nu. Kronkelend gaat mijn weg naar de Hessenweg, waar een moderne versie van de oude Hessenhut is geconstrueerd. Een klein metalen torentje en een schuilhut. Een teckel wil met mijn stok en mij spelen. Zijn baas roept de teckel tot de orde. Ik ga bij restaurant De Goudsberg (vaak met een heerlijk haardvuur) de Hessenweg op, richting Overwoud, maar bij de Goudsbergweg ga ik naar Lunteren, op de grens van bos en akker. Het is een fietspad waar gretig gebruik van wordt gemaakt. Ook wandelaars laten zich hier gelden. Via de Molenweg en een uitgebreid telefoongesprek kom ik terug in het Buurtbosch, nu in een meer noordelijk gedeelte. Wanneer ik het Bosch uitstap vind ik haast met gesloten ogen het station, waar net twee treinen aankomen.

Lunteren – Middelpunt van Nederland – 12 kilometer