Utrecht Uithofpad

Deze wandeling, in de serie Wandelingen buiten de binnenstad van Utrecht, begint aan een rand van de binnenstad. Bij de Tolsteegbrug kan ik beginnen aan mijn tocht naar het Uithofcomplex. Een poort naast het Louis Hartlooper Complex door, een plek om te schuilen voor de regen die vandaag ongetwijfeld zal neervallen. Gelukkig is het nu droog en zonnig. Met de Singel aan mijn rechterhand loop ik naar de Tolsteegsingelbrug, die ik oversteek, even over de Maliesingel en dan langs een oude spoorlijn, die ik kan oversteken om uit te komen op de Abstederdijk en het groen achter de huizen, waar nog een water stroomt, de Min. De huizen aan de dijk zijn statig en vol, geparkeerde fietsen, rommelige tuintjes, een kinderdag-verblijf. Aan het einde staat de imposante Sint-Aloysiuskerk, met koepel en al. Het verkeer raast hier voorbij. Het gebouw is een rustpunt in de tijd. De huizen aan de Rembrandtkade kijken strak in het gelid uit op de Minstroom, een enkel gezicht achter een raam kijkt mee. Een vrouw stapt op haar fiets. Achter de huizen aan de overzijde ligt het Wilhelminapark. De kade van Rembrandt brengt mij langs het bekende revalidatieventrum De Hoogstraat, waar ik wel eens binnen ben geweest, maar niet voor mijn eigen revalidatie. Rembrandt en Van Gogh raken elkaar even aan ter hoogte van de grote parkeerplaats. Over smalle voetpaden ontmoet ik een jonge moeder die geniet van haar kind in de wandelwagen en de ander op een loopfiets. Zij geniet van de wandeling in de zon en zij vraagt waar ik naar toe wandel. Net voordat ik de Waterlinieweg onderdoorga passeer ik aan de overzijde het beroemde museumhuis, het Rietveld Schröderhuis, strakke lijnen, mensen nemen een foto, een man staat geleund in de deuropening van 1924. Aan de overzijde van de Waterlinieweg ligt de voormalige Kromhoutkazerne, die inmiddels is veroverd door University College Utrecht. Het exercitieterrein temidden van de gebouwen is nog intact. Er staat niemand op appel. Studenten fietsen naar een gebouw, anderen dringen een ander gebouw binnen. Zo is hier altijd wat te doen. In de wijk Rijnsweerd kom ik in aanraking met de Kromme Rijn en daar, aan de Johan Buziaulaan, sta ik plots achter en later voor een bijzonder huizencomplex. De architect hield niet van de strakke Rietveldlijnen, ronde vormen, bijzondere vormen zie ik hier. Tussen de Wim Sonneveldlaan (geboren in Utrecht) en de Archimedeslaan (niet geboren in Utrecht) ga ik de A27 onderdoor en dan ben ik op het uitgestrekte terrein van de Uithof, de grootste werkplek van de Universiteit Utrecht.

Hoge, compacte gebouwen, al dan niet getooid met namen van beroemde geleerden. Studenten zitten op werkplekken achter ramen. De zon schijnt, de wind waait langs de plinten van de gebouwen. De Hortus Botanicus is kleinschalig, anders dan anders op de Uithof. Het lijkt er op dat er groot onderhoud wordt gepleegd. Vele perken zijn in staat van groeibegin. Naast de Hortus liggen sportvelden, waar meer mensen bezig zijn dan in de Hortus. Een hardlooptraject is aangelegd over het terrein. Ik loop over een recht stuk asfalt, met start en finish na 200 meter. Ik steek de Leuvenlaan over (een klein eerbetoon aan onze zuiderburen met de eeuwenoude universiteit in Leuven), een busbaan, een regenboogfietspad, de Cambridgelaan (een klein eerbetoon aan de vele fietsers in deze Engelse stad). Dan kom ik op de Zandlaan, of er in Zand ooit een universiteit heeft gestaan weet ik niet. Aan het water langs het Hoge Bospad neem ik een pauze, achter mij wandelen studenten en aanverwante personen. Schapen grazen aan de overzijde van het water. Vossegatsedijk brengt mij bij de Kromme Rijn. Langs deze kronkelende Kromme Rijn ga ik terug naar waar ik begon.
Een mooie afwisselende wandeling.

Utrecht Uithofpad – 11.7 kilometer

Uit: Anton Rosmüller en Kees Volkers – Wandelen buiten de binnenstad van Utrecht (klik op de titel voor meer info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig