Een logeetje over de vloer!
Wat nu?
Een wandeling!!
Hiep Hoi!!
Zij had al te horen gekregen dat zij haar wandelschoenen mee diende te nemen. Toen ik terug kwam van boodschappen doen was zij er al, met wandelschoenen. Hup, op weg naar Putten.
Daar ben ik net geweest.
In een bostoren!
Gelukkig gaan wij niet naar de Bostoren. Ieder het zijne en hare. Wij gaan naar het Putterbos, voor mannetjesputters en vrouwtjesputters. De start ligt aan de Prins Hendrikweg. Dat vereist enig doorzettingsvermogen, want het duurt even over de hobbelweg voordat je bij de Parkeerplaats bent aangekomen. Let even niet op her en der geparkeerde auto’s, het gaat om de P van Parkeerplaats. Bij de parkeerplaats staan twee informatieborden. Op het andere bord staat iets dat ik mij niet meer herinner. Op het ene bord staat een plattegrond met de ingekleurde route. Op de plattegrond staat ook U staat hier, maar dat teken staat niet op de juiste plaats (waarom zie ik zoiets?). Na een kort moment van heroriëntatie kunnen wij op pad gaan. We kunnen de rode markeringen volgen. De route is 6 kilometer lang en kort.
Zes kilometer?
Dat haal ik nooit!
Met al haar heen en weer rennen, door de plassen stampen, aan takken hangen, van links naar rechts schieten heeft zij zonder problemen veel meer dan zes kilometer gelopen.
Wij komen sporen en prenten tegen, loslopende honden van de soort Schotse bordercollies, die rond rennen zonder een schaap tegen te komen. Af en toe een wandelaar. Gelukkig veel modder en plassen om in te stampen, om de twee kilometer even een pauze die meer geschikt is om drop te eten, thee te drinken, appelsap naar binnen te gieten dan om uit te rusten. We zitten op een oude boomstam, dat hoort gewoon bij een luxueuze wandeling. We passeren een hele rij grafheuvels (met het onvermijdelijke informatiebord). De eerste alinea van de tekst wordt aan ons voorgelezen. Dat vermindert de leesachterstand door schoolsluitingen.
Bij begin en einde van de goed aangegeven wandeling ligt een speelterrein, een veldje met twee doelen en speeltoestellen en picknickbanken. Het terrein is verboden voor honden, maar daar trekt niet iedere hondenman zich iets van aan.
Ik ga op de schommel! zegt het meisje dat nog geen zes kilometer kon wandelen en nu nog veel te veel energie over heeft. Op de schommel schiet zij van voor naar achteren en haar blonde haren waaien door de lucht en komen bij iedere zwaai terug op haar hoofd.. Na een tijdje neem ik plaats op de schommel naast haar. Ik ga niet tot haar grote hoogte, maar ik beland wel in mijn tweede (of was het mijn derde?) jeugd. Inmiddels schiet zij alweer naar een klimgevaarte, vliegt door naar de wipkip en heeft nog energie om uitbundig te lachen en te giechelen. Wanneer wij wegggaan kan zij moeilijk afscheid nemen van de kip. Gelukkig is er nog drop
Putten – Putter Boswandeling – 6 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 