Stille Kern

Langzamerhand beginnen wij Flevoland als wandelprovincie te ontdekken. Inderdaad, er zijn lange rechte wegen. Veel van die wegen zijn van asfalt. maar er zijn ook verrassende plekken in deze provincie. Vanmiddag gaan we naar zo’n plek die achteraf een verrassing blijkt te zijn. Wandellief heeft een wandeling gevonden die er aantrekkelijk uitziet, in het Holsterwold in de gemeente Zeewolde. Aan de Flediteweg begint een Boswachterspad. Een kaartje en een beschrijving is gauw binnengehaald en we kunnen op weg gaan. Een paar auto’s staan op de parkeerplaats en we beginnen aan onze tocht. Het aanloopgedeelte bestaat uit betonplaten op een dijk, links en rechts van het pad gaat het steil naar beneden. Vier jongemannen komen ons tegemoet met camera’s en verrekijkers. Zij spreken in een vreemde taal, maar dat is niet verwonderlijk. Het is de middag van Pinksteren. Aan het einde van het betonpad komen we op een kleine rotonde en aan onze voeten liggen in de diepte meerdere waterpartijen. Via een trap dalen wij af naar de bodem van de polder. Hier houdt de verharding op en gaan we de weg van modder en steenslag in. Vogels laten zich in allerlei toonaarden gelden. De meidoorn bloeit langs alle kanten van het pad. Het brede pad slingert door het bosgebied. Het is natuurlijk wel een boswachterspad. Op een bankje gemaakt van een boomstam gaan we even zitten en luisteren naar de vogelgeluiden. Bloeiende geuren komen langs en laten zich opsnuiven. Een enkele wandelaar komen we tegen, meestal gewapend met camera en verrekijker.

Aan de zuidelijke kant van de route is het landschap meer open, gras groeit tussen enkele bomen en struiken. Hier in het open gebied komen we meer wandelaars tegen op de modderpaden. We gaan naar het noorden langs de waterkant. In het natte gedeelte komen we een kudde Konikpaarden tegen. Jong en oud, man en vrouw. Rustig grazend, zelfs met vier poten in het water, een nieuw soort zeepaardjes. Een vrouw met lange telelens op haar camera houdt de camera tijden voor haar oog. Hopenlijk heeft zij mooie foto’s gemaakt, dan kan zij thuis zien wat hier te zien valt. Niet alleen de kudde paarden is vol van jong en oud, ook bij de wandelaars is dit concept waar te nemen. Een jochie loopt stampend heen en weer in een plas. Zo’n kind heeft geen belevingsbos of een kabouterbos nodig. In elk bos is een wereld te ontdekken, elke plas is een oceaan vol dromen.

Aan het einde van de waterpartijen klimmen we de trap op en komen terug bij de rotonde. We gaan op een bankje zitten met zicht op wat er zich afspeelt. Dag vogels, dag mensen. Laat het nog lang zo mooi blijven hier. Wij komen zeker terug, een ander seizoen, een andere dag, een andere tijd..

Zeewolde – Boswachterspad – Stille Kern – 5.5 kilometer