Klompenpad Harscamperpad

Het is misschien wel de plek met de vreemdste naam bij de start van een wandeling. “ECHOS Home Baan Zulu“. In vroeger tijden noemde je deze plek een PMT (Protestants Militair Tehuis). Hier kwamen militairen van protestantse huize bij elkaar om even in een omgeving buiten de kazerne te zijn. Een plek waar in oude tijden met name dienstplichtige militairen kwamen. Wat er tegenwoordig gebeurt weet ik niet, want ik kan mij voorstellen dat beroepsmilitairen na afloop van de werkuren weer naar huis gaan. Op de parkeerplaats van ECHOS begint mijn wandeling over het Harscamperpad. Een bij tijden ingewikkelde wandeling want er zitten twee lussen in deze tocht.

Eerst maar eens langs de velden van de plaatselijke voetbalclub lopen en dan kom ik als vanzelf op landgoed De Seintoren. Een honderd jaar geleden was hier geen landgoed en geen bos, maar een heideveld met een seintoren met de modernste techniek om contact te houden met commandoposten in het gebied om het legerterrein.

Aan dit landgoed grenst een onderkomen van grote kabouters, als onderdeel van Galerie Zuid, een kunstenaarsplek, met een minibieb langs de weg, bijzondere beelden in de voortuin en tentoonstellingen. Creativiteit tussen bos en weiland. Vanaf hier gaat het naar het noorden en schamp ik langs de bebouwde kom en kom ik langs de Lana Mariana, een molen die fier staat.

Via groene weilanden (met veel raaigras), kom ik bij een samenloop van zes wegen (ruim genomen). Ik kan hier een lus lopen, maar ook de lus overslaan. Ik ga de lus in en ontmoet lange lanen en een vakantiepark en dan ineens : geschiedenis en architectuur. Wat een verrassing onder de rook van Harskamp. Ik sta op het terrein van de voormalige model-boerderij Harscamp. Deze plek is onlosmakelijk verbonden aan de schatrijke familie Kröller-Müller, het echtpaar dat aan de wieg stond van het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Hier in Harskamp kocht dit echtpaar meerdere boerderijen en bijbehorende landerijen. Met hulp van de beroemde architect Berlage werd er flink aan de bestaande boerderijen gesleuteld. Het resultaat is nu nog te zien, hoewel het landgoed van de familie inmiddels is verbrokkeld. Het gebouw waar ik langs loop en door de poort loop is een oude kippenboerderij uit 1926. Zo te zien is het pand nu bewoond. Ik ben onder de indruk.

Wanneer ik de lus uit ben ga ik naar het westen en kom over de Berghuisweg, een breed zandpad in het agrarisch gebied. Een schommel en een bankje zien er uitnodigend uit. Ik kies voor het bankje. Wanneer ik een boterham eet en thee drink komen twee dames vergezeld door vier stokken aan over het zandpad en ik nodig hen uit om de schommel te nemen. De dames weigeren vriendelijk en gaan stokkend verder. Ter hoogte van Westeneng buigt het pad naar het oosten. Wanneer ik bij de Pijnenburgweg kom maakt het pad een klein ommetje om een vrijstaand huis door resterende houtwallen en langs een poel. Aan de andere kant van de weg zitten twee dames met vier stokken op een bank.

De weg gaat verder naar het oosten, gaat door het noordelijke deel van de bebouwing van Harskamp en komt over de plaatselijke enk, waar je nog duidelijk de verhoging van de enk in het landschap kunt zien. Wanneer ik aankom aan de Dorpsstraat kan ik aan de tweede lus beginnen. Even in noordelijke richting lopen en dan afbuigen naar het oosten. Hier kom langs een oude houtzagerij. De geur van vers gezaagd hout is een prettige geur. De onverharde weg kent hier moddervarianten.

Even verderop kom ik langs een oude boerderij. Een bijna even oude man is op de grens van tuin van onverharde weg bezig met de bladeren die zijn gevallen. Hij doet dat met een hark. Harken bestaan nog. Het is niet nodig om een bladblazer te gebruiken. Deze oude man is het levende bewijs. De weg naar het startpunt gaat gelukkig niet langs de doorgaande weg, maar door het groen achter (militaire ?) gebouwen. Zo kom ik aan het einde van een verrassende wandeling.

Klompenpad Harscamperpad – 13 kilometer