De start van dit prachtige klompenpad ligt aan de dr. Jan van Breemenlaan. Deze arts leefde van 1874 tot 1961. Hij wordt gezien als de grondlegger van de reumatiek-bestrijding in Nederland. De exacte start van het wandelpad is bij Groot Stokkert, een plek voor senioren om te revalideren. Het gebouwencomplex ziet er zeer verstild uit, alhowel ik een een paar auto’s zie.
Vanaf Groot Stokker kan ik meteen het Zwolse Bos in. Zwolse Bos? Waarom niet het Wapenveldse Bos? De reden in de Zwolse behoefte aan schoon drinkwater, dat kon ter plaatse niet meer worden gevonden. Toen werd besloten schoon water te importeren uit de Veluwe. Sinds 1892 werd water uit dit gebied gepompt naar de watertoren aan de Turfmarkt te Zwolle getransporteerd. Na de Tweede Wereldoorlog zorgde Zwolle voor een andere oplossing.
Ik zwerf door de bossen en kom uit bij de Tonnenberg. Op weg ontmoet ik meerdere loslopende honden. Bij het aantal van 10 ben ik gestopt met tellen. Elke hond die ik zie loopt los. Wanneer ik het bos uitloop zie ik twee bordjes. Op het ene bordje (van Staatsbosheeer) staat niets vermeld over honden. Op het andere bordje (Welkom) staat iets over aangelijnd. Rondom de Tonnen-berg is een heideterrein dat elke zeven jaar wordt gemaaid. In de tussen tijden zetten vrijwillgers zich in om de heide vrij te houden van jonge boompjes. Zonder een dergelijke ingreep zou de heide snel verbossen.
Voorbij de Tonnenberg kom ik in de buurtschap Hoornerveen. In vroeger tijden was dit een armoedige buurt, maar de tijden zijn veranderd en nu zie ik prachtige huizen op ruime percelen. Op de Ringweg tref ik een buurtbewoonster op de fiets aan, zij maakt een praatje met Erik die drone-opnames maakt voor de buurtvereniging, die al sinds 1930 bestaat. ‘Woont u ook in de buurt?’ vraagt de fietsvrouw aan mij. Ik ben slechts een passant.
Inmiddels ben ik van Wapenveld aangekomen in Heerde. Langs de Zwolseweg zie ik de ingang van Bolletje, wie is er niet mee groot geworden (met Bolletje, niet met de ingang). Tegenover de ingang ga ik langs een klein water en kom uit op een zichtlijn van landgoed Vosbergen. De lijn brengt mij vlak bij het omwaterde kasteel. Het is een prachtige wandeling over het terrein van het landgoed. Opvallend is dat al een paar jaar een biomassa-installatie het gehele landgoed van warmte voorziet. De houtsnippers voor de verbranding komen van het eigen landgoed. Wanneer ik met mijn rug naar het kanaal uitrust op een wandelbankje komt een vrouw met een aangelijnde hond aanwandelen. Zij woont vlak in de buurt en is hier vaak te vinden. Het kasteel wordt tegenwoordig bewoond door Barones van Dedem (1929), die samen met haar man Heike Kamerlingh Onnes (1924-2001) het kasteel, het bouwhuis en het park geheel heeft gerestaureerd.
Ik vervolg mijn weg langs het kanaal. Bij de Beatrixweg en bijpassende brug tref ik een fraai staaltje industriëel erfgoed aan. Tot voor 50 jaar was hier de coöperatie Eendracht, waarin sinds 1910 de boeren uit de naaste omgeving van buurtschap Hoorn hun krachten bundelden. De graansilo torent boven het gebouw uit. Wanneer ik tussen het gebouw en het kanaal loop vraag ik mij af hoe je hier fraaie appartementen zou kunnen realisrren inn dit monumentale pand. Aan de kant van de Beatrixweg lijkt een horeca-gelegenheid gevestigd te zijn, maar het is er stil, heel stil.
In de buurtschap passeer ik een basisschool, verderop loop ik over het tracé van de oude spoorlijn tussen Apeldoorn en Hattem. Zo slinger ik steeds verder naar mijn einde. Op Groot Stokkert zit een man op een terras. Wij zwaaien naar elkaar. Teken van leven.
Wapenveld – Klompenpad Vosbergenpad – 14 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 