Klompenpad Elsvoorderpad

Ik ben nog maar net een paar meter onderweg op het Elsvoorderpad en nog onder de bescherming van het monumentale Huize Ruijs wanneer een man mij aan-spreekt. Hij heeft in de gaten dat ik aan de wandel ben. Eerst wijst hij mij op het Kozakkenveer, dat in goede tijden vaart naar de Duursche Waarden aan de overzijde (en ook weer terugkomt). Maar, zegt hij, nu even niet, want het voetveer is te klein voor de anderhalve meter. Ik vertel dat ik begonnen ben aan het klompenpad en dan wijst hij mij op een hekje in de verte waar het pad loopt. Eerst maar dit grasveld over en dan komt u er wel. En wat blijkt? Ik kom er.   

Zonder dat ik er van te voren op heb gelet is hier langs de IJssel het broedseizoen net een dag of twee voorbij. Dat betekent dat ik de afstand naar het veer (voor auto, fiets, voet) naar Wijhe grotendeels langs de oever van de traag stromende rivier door dit oneindige landschap kan volgen. En dat is meer dan de moeite waard. Een groep koeien zoekt rust onder een boom, ganzen lopen her en der, er bloeit van alles en nog wat, af en toe vaart een boot op de rivier. Dat dit pad tijdelijk was afgesloten is te merken bij het hekje dat mij op het asfalt bij het veer brengt. Hier is een uitbundige begroeiing ontstaan. Terwijl vogels aan het broeden waren, grepen deze groene groeisels hun kans en groeiden vrolijk verder.

Bij het veer naar Wijhe verlaat ik de rivier en ga eerst over de dijk, daarna het achterland in, waar ruimte is en een enkele grote boerderij (zoals Het Hellengoed [gemeentelijk monument], Klein Distelbrink en Groot Distelbrink). En dan kom ik in Vorchten, wie kent het niet? Ik kende de naam wel, maar bij mijn weten ben ik er nooit eerder geweest. De route maakt een mooie slinger door het dorp, vlak langs de voormalige plek van kasteel De Zwanenburg, dan langs de oude loop van een zijarm van de IJssel en langs het mooie kerkje van de PKN, waar iedere zondag diensten worden gehouden. Voor aan de weg staat de pastorie en daarnaast een modern ontmoetingscentrum en daar achter speelgelegenheid. En niet te vergeten een kerkhof.   

Buiten Vorchten ga ik de dijk op, vergezeld van prachtige vergezichten. Een licht dreigende lucht is mijn voor-land, maar wel een verweg voorland. De dijk maakt deel uit van de Hoogwatergeul van Veessen en Wapenveld. Twee dijken van ongeveer 8.000 meter begeleiden deze geul. Op een enkele plaats liggen de dijken 1500 meter uit elkaar. Het is de bedoeling dat bij dreigende hoogwaterstand in de IJssel het water hier opgevangen kan worden, zodat het water in de IJssel kan zakken met 71 centimeter. Bij Veesen is een inlaat voor het water en bij Wapenveld is een uitlaat.  

Zo gaat mijn tocht verder door het agrarische land van Veesen, aan De Stege zijn veel mensen druk bezig bij de bouw van een aantal eco-lodges. Een wandel-bankje rond de Beatrix-boom brengt de nagedachtenis aan de bekende Veessenaar Jan Nienhuis in herinnering. Zo nader ik de bebouwde kom van Veessen. Langs de oude kerk, waar iedere zondag het Woord klinkt, langs het oude brandspuithuisje (mocht er te vurig worden gepreekt door de predikant dan kan er snel worden ingegrepen). Op de Veesser Enkweg sla ik rechtsaf tussen twee huizen en kom ik op één van de oude kerkepaden die de gemeenschap rijk is. Enthousiaste Veessenaren hebben deze paden in ere hersteld. Hoeveel zondagse kerkgangers hier over gaan is mij niet bekend. Het pad brengt mij op de IJsseldijk en langs Koek en Ei, een bijzondere plek in het dorp. Ik daal af in de richting van het voerveer, waar ik een kortstondige ontmoeting heb met een kozak op een sokkel. De Kozakken bouwden op deze plek een schipbrug toen zij in 1813 de Franse troepen achtervolgden 

Bij de laatste meters groet ik de man die mij zo galant de weg had gewezen toen ik net van start was gegaan. De cirkel is rond, maar dat is wel vaker zo met cirkels. 

Veessen – Klompenpad Elsvoorderpad – 11 kilometer