Klompenpad Glindhorsterpad

Met ruim tien mensen staan we aan de voet van de kerk in het jeugddorp De Glind. Grote en kleine. Jonge en minder jonge. Mensen van De Glind en mensen van buiten. We staan aan de start van het Glindhorsterpad in de omgeving van het jeugddorp met wortels in de negentiende eeuw toen ds. Rudolph besloot om hulp te bieden aan kinderen en jongeren.  Tot op de dag van vandaag wordt hier hulp geboden, bijvoorbeeld door middel van gezinshuizen.

Wij gaan de Postweg op en slaan al gauw af en volgen een smal pad tussen vrijstaande huizen. Verderop neemt de hoeveelheid modder toe. Of ieder daar aan gedacht heeft bij het aantrekken van de schoenen waag ik te betwijfelen. 

De modder brengt ons eerst bij de pluktuin Très Jolie, die er op dit moment niet zo jolie bij ligt. In betere en groeizamere tijden is het hier goed toeven en plukken. We gaan door en trotseren de modder. We komen bij de Moorsterbeek, die een verandering heeft ondergaan de laatste jaren. De beek heeft meer ruimte gekregen om te stromen en zelfs de kamsalamander gedijt er wel bij. Het gezelschap heeft heeft zich inmiddels uitgerekt tot een lang lint. Zolang ieder het spoor volgt is er geen reden tot paniek. Op Burgstede worden wij hartelijk ontvangen door Jan en Mariëtte. Rondstruinen op het erf, het paard aaien, op een trekker uit 1953 klimmen, de schoenen uit bij de deur en dan kan de kudde wandelaars naar binnen in de nieuwe oude boerderij (de achtergevel dateert van 1842). Koffie, thee, cupcakes, het kan niet op. Gesterkt kunnen we verder.  

 

Dan komen we bij het Melissenpad. Het pad zelf is nog aangelegd door de vader van Marriët die hier ook allerlei perceeltjes had met ‘vergeten’ granen. In 2000 kocht Ap en Martine Melissen de grond en gingen aan de slag met allerhande kunstwerken en oude machines. Nu is het een uniek pad geworden. Voor elk wat wils. Je kunt aan de spullen zitten, je kunt er op zitten, je kunt er aan draaien en het laten bewegen. Onder de hooiberg (naast het toilet en tegenover een kleine bieb) nemen we een korte pauze. De kinderen leven zich uit op de schommels, de oudjes gaan zitten op de oude banken.  Aan het einde (of begin) van het Melissenpad komen we op de Helweg. De Hel bestaat hier uit een asfaltlint tussen de velden. De wandelaars hebben spontaan zelf ook een lint gevormd.

Bij de Modderbeek vindt er een hergroepering plaats en we lopen langs de beek, die de afgelopen jaren een flinke gedaanteverandering heeft ondergaan. Ook hier heeft de beek de ruimte gekregen.  Bij de Schoonderbekerweg nemen we op gepaste wijze afscheid van de Modderbeek en gaan op het jeugddorp af. Niet iedereen heeft in de gaten dat er nog een afslag naar links aanwezig is op de route. 

De route voert ons over een hekje en door een weiland, over een smal pad langs water en dan komen we bij het Schateiland. Ik herinner me nog dat op de tv actie werd gevoerd om dit eiland aan te leggen. Een deel van het gebroken lijnt gaat alvast door. Een paar nemen de trekpont naar het eiland om daar aan een kabelbaan te gaan hangen.  Het grootste deel van het lint komt aan het einde van de wandeling bij elkaar in het huis van medewandelaars Wim en Diana, gezinsouders op het jeugddorp, die ons ontvangen in hun huis. Daarna gaat ieder weer op pad. De Glind ziet ons nog wel een keer terug.

 

Klompenpad Glindhorsterpad – 10 kilometer