Trage Tocht Hoog Buurlo

De lucht schijnt blauw.
De zon raakt geel aan.
De bomen gedompeld in kleurpotloden.
De aarde gebladerd in bruin.
Het spoor is herfst.

We woonden op wandelafstand van Laag Buurlo en op fietsafstand van Hoog Buurlo. De Veluwe kent verrassende hoogteverschillen. Laag Soeren en Hoog Soeren. Wat te denken van het verschil tussen de Julianatoren en de Echoput?

Diep in de bossen zet ik mijn auto op een herfstgekleurde parkeerplaats. Een man op een vouwfiets draagt een lange lens en tassen. Hij gaat dieper de bossen in. Ik volg hem te voet en loop door gekleurde banen van de eikenlaan die rond Hoog Buurlo loopt met een afstand van ruim 4.000 meter. De route loopt door de bossen rond het kleine bosloze gebied van de schaapskooi. Aan het einde van het bospad sta ik aan de rand van de Hoog Buurlosche Heide. Een fotograaf staat met driepoot en al midden op een pad, een vrouw schuifelt met een camera op gepaste afstand voorbij. Het lijkt wel alsof vandaag de laatste gelegenheid is om herfstfoto’s te maken voor de kalender 2020. Even naar het zuiden, de hei op, en dan schuin terug langs een paar gebouwen van Staatsbosbeheer, de eigenaar van dit gebied. In één gebouw worden dromen gefabriceerd, de deuren zijn dicht, er komt niets naar buiten. Iedereen slaapt.

Ik zie het bord dat mij er op wijst dat hier Radio Kootwijk is. Langs de Burelhul zie ik de Koeflesch en de restanten van de Gerritsflesch, met bewoning. Even verder een paar gespannen draden langs het pad en de mededelingen dat hier wisenten leven. Deze beesten zijn gesteld op hun privacy en laten zich niet zien. Inmiddels zijn een paar auto’s van Staatsbosbeheer mij gepasseerd.
De route wijst mij naar rechts en ik ga richting de zandverstuiving van Kootwijk. Op weg daar naar toe passeer ik de grens tussen de gemeente Apeldoorn en de gemeente barneveld. Kootwijk is nog wel eens van gemeente gewisseld. Tegenwoordig hoort het bij Barneveld.
Plotseling zie ik boven de rand van een stuifduin een paar honden blaffend op mij af komen. Wanneer ik de andere zijde van het duin kan zien ontwaar ik een dame met een vijftal honden, waarvan er twee loslopen. Vrij snel hebben de honden hun belangstelling voor mij verloren. Ik kan gerust verder lopen en de honden rennen een andere kant op en de dame probeert de lijnen van drie resterende honden te ontwarren.

In de bossen wordt gewerkt met machines, staatsbosbeheer rijdt door het gebied met auto’s. Het zijn niet alleen de sporen van wandelaars en dieren die ik tegenkom. De wind zal het zand verstuiven en de sporen uitwissen, mijn eigen voetafdrukken zullen verwaaien in de herfstwind.

Door het zand, over hei en mossen en door bossen in kleur ga ik verder en kom wederom bij Radio Kootwijk, nu benader ik deze kleine nederzetting vanuit het noorden. Ik passeer oude gebouwen, een monument, een toren. Aan het einde van een lange weg zie ik de kathedraal waarin vroeger contact werd gezocht met onze landgenoten in de Oost. ‘Hallo Bandung?’ Het imposante gebouw ligt niet aan de route, maar ik leg de weg af vergezeld door fietsers en wandelaars, al dan niet vergezeld van lange lensen. Bij de ingang van de kathedraal staat een bruidsauto. Even later komt het bruidspaar naar buiten, vergezeld door een fotograaf en assistente.

Ik neem de weg terug en loop door de bossen en kom langs het bord ‘Radio Kootwijk’dat ik eerder zag. Dan weer door de bossen en over de lange laan die zich cirkelt om Hoog Buurlo.

Deze Trage Tocht is een prachtige tocht, geholpen door het weer, de zon, de kleuren en de rust (zeker nadat de makkers hun wild geraas op Kamp Harskamp staakten). Het lijkt mij een route voor elk jaargetijde (en tussendoor ook).

Trage Tocht Hoog Buurlo – 18 kilometer

Deze tocht is te vinden in: Rob Wolfs – Wandelen over de onbekende Veluwe (klik op de titel voor verdere info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig – 2017 (derde herziene druk)