Deze ochtend zijn alle ogen gericht op Apeldoorn en de intocht van de goedheiligman die met de stoomtrein Apeldoorn zal binnen stomen voor zijn nationale intocht.
Als goedwandelman ga ik ook naar de gemeente Apeldoorn en wel naar het dorp Loenen alwaar ik een trage tocht ga wandelen.
Ik parkeer mijn auto bij de rust van een plaatselijk kerkhof en verdwijn al snel de bossen in. Ik rond aan de noordkant het Ereveld Loenen, dat inmiddels wat groter is geworden dan op de kaart staat, maar dat levert geen onoverkomelijke problemen op want ik kan het hek volgen en met een kleine omweg terugkomen op de route. Ik steek een spreng over, die naar de waterval stroomt. Loenen ligt op de rand van de hoge Veluwe (niet te verwarren met de Hoge Veluwe). Vele sprengen stromen naar het kanaal tussen Apeldoorn en Dieren. Deze spreng gaat eerst naar de Loenense waterval, de hoogste waterval van Nederland. Een rijdende patatkraam installeert zich op het naastgelegen parkeerterrein. Een enkele auto staat geparkeerd. Een jong stel staat naast hun fietsen op het hoogste punt van de waterval. Zij kijken verbaasd wanneer ik vertel dat dit de hoogste enzovoorts is.
In mijn jonge jaren was een uitstapje naar deze waterval een hoogtepunt. Op de fiets gingen we er naar toe of te voet. Soms was er een fotograaf aanwezig die de geïmponeerde toerist wel wilde fotograferen, voor een gering bedrag. En later kijkt opa in zijn album en vertelt zijn kleinkind over die geweldige ervaring bij de waterval. Een enkele waaghals probeerde over de imposante stroom te springen, het liefst met droge voeten. Hoewel de wereld nu aan onze voeten ligt heeft deze waterval niets van haar charme verloren.
Het water stroomt naar het kanaal en daar kom ik uiteindelijk ook uit. Aan de oostzijde van het kanaal ga ik over het fietspad naar het zuiden. Via landwegen kom ik voor de tweede maal deze wandeling bij de spoorlijn. Hie zie ik wagons staan op een zijspoor. In de richting van Apeldoorn is bij Lieren het centrum van de stoomtrein die tussen Apeldoorn en Dieren rijdt. Nu begrijp ik waar die klanken vandaan komen die ik meermalen hoorde op mijn tocht. Het is het geluid van de stoomfluit dat over het landschap zwerft.
De herdenking van 75 jaar bevrijding is in volle gang. Velen hebben hun leven gegeven voor onze bevrijding. Eén van hen was de jonge Franse vlieger Robert Etlin die vloog voor de Vrije Franse Luchtmacht, een onderdeel van de Royal Air Force. Op 21 maart 1945 stapte hij in zijn Spitfire en begon, samen met een andere Spitfire, een verkenningsvlucht boven Gelderland. In de buurt van Loenen werd hij beschoten en zijn vliegtuig stortte neer en Robert kwam om. Hij werd begtraven op de hervormde begraafplaats. na de oorlog (juli 1949) werd hij herbegraven te Parijs.
Via de bebouwde kom van Loenen gaat de route verder naar het oosten en vervolgens naar het zuiden. Dit gedeelte van de route is voornamelijk door open gebied. Even ten zuiden is er nog enig bosgebied waar ik door heen kom. Er is bijgebouwd zie ik, aan de rand van het dorp zijn flinke huizen verrezen.
Via het centrum en een bushalte kom ik terug bij het kerkgebouw van de Protestantse gemeente. De Roomskatholieken komen in een andere kerk in het dorp bij elkaar. Op het bord in de vooryuin van de kerk staan welom beide kerken en de diensten vermeld. Een kleine oecumene in Loenen.
Wederom een mooie Trage Tocht, langs bekende en onbekende paden in het buitengebied van Loenen.
Trage Tocht Loenen – 19 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 