Geert Grootepad 3, Diepenveen naar Olst

Bij het Kerkpad in het centrum van Diepenveen begint een andere, oudere wereld. Een rij witte huizen, een veld met bomen en liggende grafstenen. Aan de overkant staat een oude kerk. In begin van de 15e eeuw stond hier een vrouwenklooster van de Zusters des Gemenen (= Gemeenschappelijke) Levens. Dit klooster stond in de traditie van de Moderne Devotie, een vernieuwingsbeweging in de Katholieke Kerk die in gang was gezet door Geert Groote uit Deventer. In 1578 werd het complex verwoest en op de ruine van de kapel werd een kerk gebouwd die er nog steeds staat en in gebruik is door de Protestantse Kerk Nederland. Sinds 1984 staat bij de kerk een klein bescheiden mooi beeld dat herinnert aan de zusters. Een novice vraagt zich af of zij wel kan intreden en moeder-overste spreekt troostende woorden tot haar.

We laten moeder-overste en de novice achter in hun worsteling over de intrede en gaan verder langs het Kerkpad. Via Oud Rande komen we bij Nieuw Rande waar we met de vorige etappe ook langs zijn gekomen. Deze eerste kilometers zijn tekenend voor de verdere tocht: kleinschalig afwisselend landschap, over landgoederen die hier in grote getale aanwezig zijn. We komen bij landgoed De Haere, dat we via een omsingeling passeren. Een mooi huis, dat op dit moment is gesloten. Op andere tijdstippen is hier de gelegenheid om iets te eten, te drinken, te vieren. De tuin is momenteel ingericht als een Engelse landschapstuin, met daarin een authentieke ruïne, dat wil zeggen het is een dwaasheid, een gekkigheidje, een folly. Het is een nieuw gebouwde ruïne. In voorbije dagen was het een aardigheidje van landgoedeigenaren om zo’n folly in de tuin te zetten. Het diende nergens toe, maar was toch leuk. De heren en dames van stand konden zich dit permitteren. Aan geld en personeel in de tuin geen gebrek. Vanaf de dijk tussen Deventer en Olst kun je Kasteel Haere zien, maar de folly gaat daarachter schuil.

Er zijn op het landgoed nog andere bijzondere bouwsels. Geen follies, maar noodzakelijk geachte bouwsels die onderdeel waren van de IJssellinie. In de hoogtedagen van de Koude Oorlog (denk bijvoorbeeld aan de inval in Hongarije, 1956, de bouw van de Berlijnse Muur, 1961) was het Nederlandse leger paraat langs de IJssel om de Sovjet-Unie hier bij de IJssel een onverbiddelijk ‘halt’ toe te roepen. Wij staan even stil bij de hospitaalbunker waar gewonde militairen konden worden verzorgd en tijdelijk werden gehuisvestigd. Alle bezigheden hier gebeurden in het diepste geheim. De vijand mocht hier niet van weten. Toen West-Duitsland lid werd van de NAVO werd de verdedigingslinie opgeschoven naar het oosten van West-Duitsland.
We verlaten de bunker en de folly en het landgoed en steken het spoor tussen Deventer en Olst over en komen in buurtschap Hengforden, wie kent het niet. Tot ongeveer 1660 stond in deze buurtschap de Sint Corneliuskapel. Deze Cornelius was paus van 251 – 253 en is gestorven als martelaar. De rijke Marke Hengforden met 25 boerderijen had deze kapel laten bouwen. In recentere tijden kende Hengforden een basisschool, maar het schoolgebouw is nu een woonhuis. De oude functie is nog te herkennen aan de raampartijen.

Via waterpartijen, wandelbrugjes, wandelbankjes, bospercelen en het Hanzebos (een poging om oude tijden van een gemeenschappijke weide en bosgebied te herstellen) komen we aan bij het monumentale Groot Hoenlo. Het Huis is onderdeel van een indrukwekkend landgoed aan de rand van Olst en Boskamp. De oorsprong van de havezate gaat terug tot in de Middeleeuwen. Momenteel is het hoofdgebouw een aantal apartementen rijk. In de jaren zeventig had dit pand een opvallende gast. Hier huisde namelijk een dependance van het Letterkundig Museum te Den Haag. Deel van deze dependance was een expositieruimte. De curator van deze ruimte was Harry Mulisch, die hier ook woonde. Hij werkte op Groot Hoenlo aan meerdere boeken. In één van zijn bekendste werken ‘De ontdekking van de hemel’ komt Groot Hoenlo voor, in de vermomming van ‘kasteel Groot Rechteren’. Ook enkele bewoners van Groot Hoenlo komen in het boek voor.

Een geheel andere bouwstijl treffen we aan in de wijk in opbouw Zonnekamp, onder de frisse lucht van Olst. Op een privé terrein zijn 23 aardewoningen en een Middenhuis gebouwd door de eigenaren in de periode van 2011-2016. Aan dit projekt werd door de eigenaren gewerkt in verbondenheid met de natuur en met elkaar. Het is een bonte verzameling huizen die deels beschut en geïsoleerd worden door de aarde. Aan de rand van het terrein staat een lange rij auto’s. Aan de overkant van de weg is een groot speelterrein voor heel de buurt. Zelfs honden hebben hun eigen speelweide, met heuvel. Van de Zonnekamp is het nog een korte wandeling naar het station van Olst.
Deze etappe van het Geert Grootepad is een prachtige wandeling geworden, een sterk afwisselend landschap, over landgoederen, cultuurhistorische ontmoetingen, oude en moderne woningen. Op een doordeweekse dag hebben we de bonus van rust op de paden.
Geert Grootepad 3 – Diepenveen naar Olst – 13 kilometer