Meteen bij de aankomst van wandellief en ik op het station van Olst zien we een monument. Deze hoge schoorsteen heeft niets te maken met Geert Groote of met de Moderne Devotie. Dit gemeentelijke monument is het een restant van de eens bloeiende en bloedende vleesverwerkende industrie van OLBA. Het bedrijf werd in 1832 gestart door Roelof Bakhuis. In 1962 werd het bedrijf overgenomen door Unox en nadat de productie overgebracht werd naar Oss werd het bedrijf in 1979 gesloten.
Wij verlaten Olst en gaan op weg naar Wijhe. Onze etappe voor vandaag op het Geert Grootepad. 
Via een omtrekkende beweging langs sportvelden komen we aan in het lieflijke Boskamp. Hier hebben we een korte ontmoeting met de Willibrorduskerk, waaraan een pastorie is verbonden. De kerk is veel recenter dan de periode van Geert Groote want het dateert uit 1857. Op deze plaats stond vroeger ‘Brickescampen‘. Dit huis diende ook als schuilkerk voor de Roomskatholieken die hier naar toe waren gegaan.
Boskamp verlaten wij via een smal wandelpad dat ons op het spoor van Spykerbosch brengt. Dit grote huis dat sinds ruim honderd jaar in handen is van de familie Van Limburg Stirum, kende een eenvoudig begin. Eerst was het een ‘spieker’, niet omdat hier een schooltje was gevestigd, maar dat was de benaming voor een niet-adellijk huis. Wandellief en ik wonen ook in een spieker. Ook deze plek was een oord waar Roomskatholieken enige rust konden vinden.
Vervolgens komen we op bekend terrein. De Dingshof is een buurt waar wij op de Sallandse Zandloper doorkwamen. Al in 1394 werd de naam Dingshof (een landgoed) genoemd. Langs de havezate liep een monnikenpad dat Deventer (het begin van de Moderne Devotie) en Zwolle (uitbreiding van de Moderne Devotie) met elkaar verbond. Een deel van dit pad liep langs de Soestwetering die we zijn overgestoken via de Dingshofbrug.
In de buurtschap Kloosterhoek treffen we landgoed Groot Boerle. Aan de ingang van de laan staat een bordje met de melding dat hier een Rustpunt is. We zijn wel toe aan een punt van rust en we lopen de laan op. Echter, bij het Rustpunt staat de mededeling dat het Rustpunt gesloten is, oftewel in ruste. We nemen dichtbij plaats op een boomstam en kijken naar het rustpunt. Wij vermoeden dat er vaak wordt gedacht dat in winterse tijden wandelaars geen rust nodig hebben. De boerderij gaat al een paar jaar mee, want zij werd gebouwd in 1776. Het landgoed was vanaf 1430 eigendom van het klooster in Diepenveen, waarvan we de kapel hebben gezien tijdens een vorige wandeling. De boerderij was het centrum van de ontwikkeling van het grote gebied, dat nu Kloosterhoek heet. De pachter van het goed Groot Boerle diende niet alleen pacht te betalen aan het klooster te Diepenveen, maar ook aan de bisschop die zetelde in de stad Utrecht.
De Rooms Katholieken in de wijde omgeving konden op meerdere plaatsen terecht, wanneer zij zich een beetje rustig hielden. Ook boerderij De Vos speelde hierin een belangrijke rol. De gevelsteen heeft de tekst
“Verheft zich hier geen bidplaats meer,
’t Heelal is tempel van den Heer.”
In Boskamp, op Spykerbosch en ook hier in de marke Hengeveld konden gelovigen die trouw bleven aan de paus te Rome terecht. Op de boerderij was een schuilkerk. Vele jaren waren hier paters Jezuïeten actief. Tot in 1819 bleef de schuilkerk actief. Of er nog een tastbare herinnering (afgezien van de gevelsteen) aan die periode is weet ik niet.
Vanaf Erve De Vos hebben we al zicht op Boerhaar. Het gezicht op dit dorp wordt bepaald door de neogothische kerk die in 1912 is gebouwd door de Roomskatholieke gemeenschap. Daarvoor stond er sinds 1819 al een andere kerk. De aanhangers van Rome hoefden zich niet meer te verschuilen sinds de Franse aanwezigheid in de lage landen.
Via de woningen in Krijtenberg (een wijk van Wijhe) komen we in een oase van bomen en rust en honden dat naast de spoorlijn ligt. Het is landgoed De Gelder. De papieren van het landgoed zijn ouder dan de papieren van de spoorlijn. De eerste papieren vermelding van het landgoed dateert van 1382. Iets meer dan honderd jaar geleden liet de toenmalige eigenaar, baron de Vos van Steenwijk tot Hagenvoorde, het meer dan driehonderd jaar oude landhuis afbreken met de bedoeling om een nieuw optrekje te laten bouwen. Maar toen brak een wereldoorlog uit en van de bouw van dat optrekje kwam niets terecht.
Na de pauze nemen we de omweg door het centrum van Wijhe. Deze weg brengt ons bij de Nicolaaskerk. Op de plek van deze kerk hebben zich in de loop der eeuwen vele heiligdommen opgehouden. Aan de huidige kerk is de geschiedenis van meerdere gebouwen te zien. De kerk was van allerhande gemakken voorzien, zo zijn er nog twee gevangeniscellen te zien in de toren. Ook werd de kerk uitgebreid met een brandweerhuisje waar de brandspuit werd bewaard. Wanneer de predikant een donder-en-bliksempreek hield konden de spuitgasten onmiddellijk uitrukken.
Geert Grootepad – Olst naar Wijhe – 15 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 