In de stromende regen loop ik een rondje om de Sint Andreaskerk in Zevenaar.
Regenjack aan.
Pet op.
Capuchon op.
Regenbroek aan.
Waterdichte schoenen (voor zo lang het duurt).
Handen in de jackzakken geduwd.
Het blijft stromen en ik ben op zoek naar het startpunt van mijn wandeling.
Ik zoek naar een markering waarop ik kan vertrouwen dat het de richting aangeeft voor Knooppad 1.
Het gpx-bestand vertoont enkele mankementen waardoor onduidelijkheid bij het begin troef is.
Dan zie ik een paal met markeringen. De paal staat op de hoek van Markt en Romei. Dicht tegen een huis. Er staat een markering op met een ‘1’. Dat moet de juiste zijn. Niets wijst er op dat dit het beginpunt is, maar aan de overkant van de straat staat nog steeds de heilige Andreas. Het begin is bij Andreas. De markering wijst naar Markt, precies die kant uit die niet op mijn digitale routekaart aangegeven staat. Ik loop tussen eetgelegenheden en terrassen door. Gisteren met die zonnige en warme dag zal het hier wel druk zijn geweest. Nu wordt er schoongemaakt, water meenemen is niet nodig. Markt gaat over in Markstraat en komt uit op een kruising. Altijd handig om op een dergelijk punt een markering aan te treffen. Ik zie niets, behalve een schooljongen die tegen een kaaskraam staat geleund. De markt wordt opgebouwd. Ik sla links af. Rechtdoor zal mij waarschijnlijk verder uit de richting brengen. Ik maak een omtrekkende beweging en kom plots een markering met het juiste nummer tegen. De regenrijke vreugde is echter van korte duur, want een volgende markering doet mij twijfelen. Welke kant wijst de markering? Na enig heen en weer geloop kom ik op de Van Gimbornlaan en de markering wijst mij naar het Centraal Station Zevenaar.
Bij de fietsenstalling van het station zijn mensen enthousiast bezig om fietsen uit de rekken te halen en op een aanhanger te plaatsen. Er vallen grote gaten in de fietsenstalling. Ik zoek nadrukkelijk naar een markering, maar ik zie niets. Op mijn digitale kaart gaat de route naar de spoorwegovergang en dan kom ik weer in gemarkeerd gebied. Ik steek de vier spoorlijnen over en ga de Panovenweg in. Deze weg brengt mij langs de Panoven. Soms is het vinden van je weg heel eenvoudig. Panoven staat in het teken van de dakpan- en steenproductie en de horeca. Ook is het mogelijk om hier te overnachten. Dan heb je in ieder geval een dakpan boven je hoofd. De vaart komt nu in mijn wandeling. In de regen loop ik langs De Breuly (een water waarin gevist kan worden). Omdat ik op de dijk loop, samen met wat landbouwverkeer, heb ik mooi uitzicht tussen de regendruppels door naar beide zijden. Dan ligt daar Oud-Zevenaar (Zevenaar 1.0) met boven alles uitstekend de Sint Martinuskerk. Aan de voet daarvan horeca. De kerk en de kroeg als pijlers van het rijke roomse leven.
Langs de weg met een dorpstuin staat een fraai standbeeld van de oude herder Lambertus Wilmsen (1886-1965), die in deze streken rondzwierf met zijn kudde. Deze man kwam uit Venray en vond onderdak op boerderij Poelwijk. De laatste jaren van zijn leven bracht hij door op de Pelgromhof in Zevenaar waar ik nog langs doolde. Voordat ik het in de gaten heb ben ik Oud-Zevenaar uit. Ik loop over een dijk, nu onder een andere naam. Dan kom ik bij prachtige markeringen aan de rechterkant van de weg. Ik kan rechtdoor. Ik kan linksaf over Voetpad De Breit. Ik kies er voor om rechtdoor over de dijk te gaan. Het natte hoge gras op het voetpad spreekt mij op dit moment niet aan. Dan wijst een markering mij naar de Oud-Zevenaarsedijk, die rechtsaf de dijk afgaat. Dit is anders dan op de routekaart staat vermeld. Ik kom zo door uiterwaarden en langs terreinen van landgoed Twickel, dat bekend is van de hoofdvestiging in Ambt Delden (Twente). Er zijn markeringen van een Klompenpad en aan het einde staat een oude boerderij Hoeve D’n Nootenboom. Hier kan ik niet verder en ik ga terug tot aan de dijk. Ik had toch de dijk moeten vervolgen. Ik draai de markeringen die aan een paal zijn vastgemaakt zo dat deze nu de goede kant uit wijzen. Even verderop zie ik de volgende markering. Deze wandeling begint te lijken op een combinatie van hindernisbaan en puzzeltocht. Ik vraag mij in stilte af of de markering van deze route is aangebracht tijdens carnaval. Ik passeer de kolk Egelwaay (gevolg van een dijkdoorbraak) en de naastgelegen broederij Ter Heerdt. Het ziet er industriëel uit. Dan kom ik langszij Kasteel Camphuijsen, dat een havezathe blijkt te zijn. Een deel van de havezathe dateert uit de 16e eeuw, delen zijn zelfs gotisch, nou, dan weet u het wel. De havezathe wordt particulier bewoond. Dan loopt de route weer eens anders dan verwacht. Het pad gaat wel verder, maar een teken wijst mij er op dat de route niet doorloopt, maar linksaf gaat, langs de heg om de havezathetuin heen. Daarna kom ik op de lange oprijlaan die ik afloop tot aan de Babberichseweg, die ik rechtsaf volg. De weg gaat over in de Dorpstraat (met kantoorpand van Ter Heerdt), die overgaat in de Emmerichseweg. Daar ligt aan mijn linkerhand landgoed Halsaf, waar mensen je met de nek aankijken. Ik ga rechtsaf een overharde weg op die net op de grens met onze oosterburen ligt, even verder ligt de weg helemaal in Duitsland. Ik loop langs Wardmannshof, een electrische bestelbusje van de Duitse posterijen komt mij tegemoet en haalt mij even later in. Ik loop over het uitgestrekte erf van Kuikuit, waar ik ook enkele woonboten in de Oude Rijn (of een zijtak van een zijtak) zie liggen. Polshof en Schlosshof zijn andere boerderijen. Een auto haalt mij in, een auto met Nederlandse kentekenplaat. Vlak voor de doorgaande Zevenaarer Strasse stopt de bestuurder zijn auto, stapt uit, loopt om de auto heen, stapt de berm in en bestudeert aandachtig de bomen en het struikgewas. Ik ben gelukkig op gepaste afstand. Een spoorlijn kruist de Strasse, aan beide zijden van de roodwitte bomen staat een lange rij wachtenden, met bijna allemaal Nederlandse kentekenplaten. Langs de spoorlijn, op weg naar Nederland ga ik langs een kwekerij en het eerste dat ik in Nederland zie is een gasstation (hoe lang nog?). De Kwartiersedijk op, onder het spoor door en dan wijzen 2 markeringen naar links zodat ik nog een kwartier over de dijk kan wandelen, terwijl ik café Huis den Dijk (2 dagen in de week open) zie liggen. Bij de Emmerichseweg zie ik gekruiste markeringen aan mijn rechterkant. Daar dus niet naar toe. Ik ga naar links tot aan de grens. Ik zie geen markeringen meer, dus terug en de andere kant van de Kwartierdijk op om langs de spoorlijn te gaan lopen, nadat ik een pauze heb gehad op en bankje tussen spoor en caravanpark.
De route volgt het spoor langs de camping en nog een camping (deel van landgoed Halsaf), dan een parallelweg van de Beekseweg (met aan de kant een kleine kapel voor Maria). Langs voetbalvelden, tot ik het terrein van een voormalig klooster op ga. Over het Kloosterpad en langs een houtzagerij kom ik terug bij het spoor, dan de lange Maatjesweg op. Gelukkig kom ik uiteindelijk langs molen De Hoop (de zoveelste molen in ons land die deze naam draagt). Even later kom ik bij het begin (of einde) van Voetpad De Breit. Bijna had ik de bijna verborgen ingang gemist. Nu begint mijn tocht door het hoge natte gras, aangevuld met wat kleurrijke groeisels. Het lijkt er op dat het enige tijd geleden is dat hier iemand heeft gelopen. Uiteindelijk kom ik uit op de dijk bij Oud-Zevenaar. Vanaf de dijk volg ik het oude beklinkerde processiepad om de kerk van de heilige Martin heen. Dan langs het parochiehuis (was dit vroeger de pastorie?) door wat nieuwbouw, een langgerekt park. de Oud-Zevenaarseweg, een minibieb (niets meegenomen), Ringbaan Zuid over, de spoorlijnen over, langs een oud en statig en vervallen pand, de Kerkstraat in en dan kom ik terug van waar ik ben begonnen. De regen gaat nog rustig door op deze dag.
De Liemers
Zevenaar
Knooppad 1
19.5 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 