Het spoor brengt ons dicht bij het kloppend hart van Utrecht. Via het vernieuwde deel van Hoog Catharijne en een smal horeca-steegje komen we bij de start van onze wandeling. We staan aan de Oudegracht, klaar voor deze wandeling die als titel heeft “Ouwegrachie, Vreeburg en Wijk C”. We kijken naar een prachtig stadskasteel. Het is Oudaen die zijn oorsprongen heeft rond 1300, hoewel de imposante gevel van jongere datum is. De gevel kwam pas kijken in 1858. Nu is er een horecagelegenheid in het pand en we lopen even naar binnen om te kijken. 
Het is de start van een indrukwekkende tocht door oude straten, door oude panden, door oude geschiedenis, gewandeld door oude mensen. We slingeren door het centrum. In de Mariastraat staan we stil voor een poorttoren. Dit bouwwerk vormde één geheel met het Zoudenbalchhuis, dat we later op onze wandeling tegen zullen komen. Deze poorttoren was de achteruitgang, ik probeer mij voor te stellen wat de hoofdingang zou moeten zijn geweest.
De stad Utrecht is onlosmakelijk verbonden met de Dom, maar voor velen is het onlosmakelijk verbonden met Nijntje. Uit allerlei (met name Aziatische) landen stromen mensen naar Utrecht om persoonlijk kennis te maken met Miffy, zoals de internationale naam van dit konijn is. Dit beeld van Nijntje staat op de Mariaplaats. Wanneer je aan de achterkant (die ook de voorkant zou kunnen zijn) zie je een ander persoon, vermomd als een Nijntje. Zo kan Nijntje vele gedaanten aannemen, maar altijd herkenbaar als Nijntje. Op deze wijze is het werk van Dick Bruna aanwezig is in het stadsbeeld van Utrecht.
Wijk C schijnt een bekende en bijzondere buurt van Utrecht te zijn. Het is de buurt waar de beroemde judoka Anton Geesink vandaan kwam en een buste van hem staat voor de Jacobikerk. Vlak naast de actieve Jacobikerk staat een gebouw waar vroeger de ‘Nederlands Hervormde Diaconie School 2’ was gehuisvestigd. Nu huist er het Nederlandse Volksbuurtmuseum, dat gegroeid is uit een buurtmuseum met de geschiedenis van Wijk C. Aan de andere kant van de kerk staat een beeld van kluizenares Alijt Ponciaens. Zij hoopte door haar kluizenaarsbestaan al zicht op het paradijs te krijgen.
Via de gezellige Jan Meijenstraat en de iets minder gezellige Oranjestraat steken we het water over en even later is de Vecht aan de beurt. Vanaf een voetgangersbrug over de Vecht hebben we een mooi zicht op de Dom, teken van de stad.
Via de Bemuurde Weerd Oostzijde (het is een mondvol) komen we nog een herinnering aan Nijntje tegen. We treffen het Nijntje pleintje, waar een platte afbeelding van Nijntje op een sokkel staat. Waarom juist dit pleintje het Nijntje pleintje is weet ik niet.
Via de Oudegracht en de Nijntje-stoplichten op de Lange Viestraat en weer de Oudegracht komen we terug op ons startpunt. Het is een korte wandeling van 3.5 kilometer, met veel bezienswaardigheden. Veel oude gebouwen en Nijntje die altijd jong blijft.
Kees Volkers – Wandelen binnen de singels van Utrecht – uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig – 2015 (tweede druk)
Voor bestelling van deze gids, klik op Gegarandeerd Onregelmatig.
Willems Wonderlijke Wandelingen 