Het is de dag van De Dijk. Dat heeft niets te maken met een muziekgroep, maar met de dijk die het IJsselmeer tegenhoudt en het polderland er achter leefbaar houdt. Kilometers lang lopen we over deze dijk, met alle genoegens vandien. Bijvoorbeeld de uitzichten over water en over land. De fietsers die onderlangs de dijk fietsen missen de helft van ons uitzicht. Af en toe laat een fietser zijn of haar stalen ros achter in de berm en klimt de dijk op. We zien in de verte het fameuze eiland Pampus. In vroeger tijden bleven hier schepen liggen om een gunstig tijdstip om Amsterdam binnen te varen af te wachten. Zij lagen voor Pampus. In latere tijden is op het eiland een fort gebouwd. Dat fort ligt voortduren op Pampus. 
Bij het naderen van Muiden (niet te verwarren met IJmuiden, dit is Vechtmuiden) passeren we een volkstuinencomplex dat ten onder is gegaan aan oprukkende bebouwing. De bebouwing staat op het voormalige terrein van de Kruitfabriek ‘De Krijgsman’. Een enkel volkstuinschuurtje probeert overeind te blijven. Een ander gebouwtje staat nog voor een deel overeind. Bij de bouw hiervan is steviger materiaal gebruikt dan bij de schuurtjes en bouwsels op de volkstuinen. Bovenop staan kanonnen, ongetwijfeld voorzien van losse flodders. Dit restant van Fort Muiden stamt uit 1850 en maakt(e) deel uit van de Stelling van Amsterdam.
Muiden maakt een rustige indruk, zelfs de brug is niet omhoog, dus kunnen we bij de sluis het water oversteken. We komen op het eiland waar het oude gedeelte van Muiden staat. Langs de Herengracht (ja, ook hier) vinden we een wandelbankje en nemen plaats voor onze lunch. En dan barst de bedrijvigheid op het water los. Vanaf de Vecht komen vaartuigen door de sluis en kiezen het ruime sop. Andere vaartuigen leggen aan om later de sluis in te gaan en de Vecht op te varen. Mooie oude schuiten, maar ook lelijke moderne jachten (is hier geen welstandcommissie voor?).
Na de lunch gaan we verder langs de Herengracht en zien een herinnering aan het bezoek van koningin Wilhelmina en haar moeder regentes Emma. Het bezoek vond plaats op 3 augustus 1900 en het was een vrijdag. In die tijd maakte een koninklijk bezoek nog indruk. 
Wat nog steeds indruk maakt is kasteel Muiderslot. Het was het woonhuis van P.C. Hooft (drost van Muiden), de man die de literaire Muiderkring op zijn kasteel ontving. Deze zogenaamde Muiderkring kreeg in de negentiende eeuw betekenis, maar inmiddels is wel duidelijk dat er niet een vaste Muiderkring was en geen vaste bijeenkomsten van deze kring. Het was meer dat in de zomertijd Hooft regelmatig bezoekers ontving uit literaire kring. De literatuurhistoricus Leendert Strengholt heeft hier degelijk onderzoek naar gedaan.
Zonder literaire inspiratie vervolgen wij onze weg en verlaten Muiden en gaan de dijk langs het IJsselmeer weer op. Hier hebben we ook gelopen op het Westerborkpad. Het is prachtig weer, het zonnetje schijnt, er is weinig wind, af en toe wat bewolking. We ontmoeten weinig andere wandelaars op de dijk. Dichterbij Muiderberg wordt het wat drukker en is er zelfs sprake van enige strandleven, met name de horeca bij de jachthaven trekt veel bezoekers en eters en drinkers. Op deze plek buigen wij af van de route en gaan naar een bushalte die ons naar een treinstation kan brengen.
Zuiderzeepad – Diemen naar Muiderberg – 12.5 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 