Het is zo ver!
De laatste etappe van mijn rondje Veluwe is aangebroken. Voor deze bijzondere gelegenheid heb ik mijn huis-, tuin-, keuken- en wandelgenote gevraagd om mee te lopen. Zij heeft hierin bewilligd.
Met de auto vertrekken we naar het startpunt van de wandeling. Het is even zoeken naar een parkeerplaats, maar we vinden deze bij ‘De Grote Schuur’, tussen de weilanden staat een lange schuur met verf, gereedschap, zonwering en koopjes. We kunnen de auto op het parkeerterrein neerzetten en krijgen iets te drinken aangeboden.
We lopen de weg even terug in de richting van de Zuiderzeestraatweg bij Oldebroek en komen weldra bij landgoed Oldhorst, waarover ik in mijn vorige bericht heb bericht. Op dit landgoed staan oude bomen en oude huizen.
We lopen over smalle paden en komen uit bij de Vollenhofsweg,waar we een hoefsmid aan het werk zien met een paard. Een stilleven. Prachtig vorm gegeven. Modern realisme. De Wezepse School.
Via een smal fietspad tussen de weilanden komen we terecht op het terrein van IJsselvliedt. Nu wil het geval dat de IJssel weliswaar vliedt, maar niet over of langs het landgoed.
Wel zie ik een bomenfluisteraar in een innige omhelzing met een oude boom.
Het landgoed is vele jaren in handen geweest van het Rode Kruis. Hier werden vakantieweken gehouden. In vervlogen dagen is mijn wandelgenote ooit een week hier geweest om vakantie vierende mensen te helpen met hun vakantie. Hier staat zij op een ophaalbrug. Gelukkig is ze weer aan deze zijde terecht gekomen.
Huis IJsselvliedt is goed te zien vanaf de doorgaande weg van Wezep naar Oldebroek (omgekeerd mag ook). Zoals geschreven is het landgoed niet meer in bezit van het Rode Kruis. Wat er wel gebeurt kun je op deze link lezen en op deze link.
Tegenover het hotel slaan we rechtsaf en gaan door de poort van een enorme beukenhaag. Er is zo veel prachtig groen hier.
We nemen hier, even voor bij de beukenhaag onze eerste pauze. Het lijkt er op dat dit gebied of nog steeds bij IJsselvliedt hoort of er bij heeft gehoord. Er zijn veel rododendrons en bijzondere bomen en aangelegde grasvelden. Aan de andere zijde van dit groene gebied komen we uit op de Voskuilerdijk. We steken de A28 over en lopen naar Hattemerbroek. We slaan links af de Oude Weg op. Een man vraagt ons of we een route lopen, hij kent ook iemand die deze route loopt. Hij is niet de eerste vandaag die ons vertelt dat hij een routeloper kent. Langs de voetbalvelden van de Noord-Veluwe Boys (het woord ‘boys’ komt uit de streektaal en betekent ‘jonge knapen’) komen we op de Elburgerweg. Door de bossen komen we terecht op de Keizersweg en steken vandaar linksaf de A50 over. Hattem nadert en wij naderen Hattem.
We lopen door Landgoed Molecaten. Eerst hebben we de beklimming van de Trijselenberg. Van welke categorie deze berg is staat er niet bij, het lijkt wel de buiten-categorie, we zijn immers buiten. Deze berg wordt ook wel de Galgenberg genoemd, omdat hier vroeger iets heeft gestaan. Wat zou dat geweest zijn?
Op het landgoed staat een fraai buitenhuis. Het is mij niet gelukt informatie over dit optrekje te vinden. Op het landgoed is verder een watermolen te vinden, een herberg en een camping. Deze camping hoort bij een groot familiebedrijf gespecialiseerd in bijzondere campings. Wellicht dat deze familie ook de eigenaar is van het landgoed.
Niet ver van het huis staat een fraaie goed onderhouden watermolen. Deze molen is een bovenslag. De vrijwillige molenaar komt op ons af om een rondleiding te geven. Hij is op woensdagmiddagen aanwezig. Omdat hij hoogtevrees heeft, heeft hij gekozen voor een watermolen. Volgens hem zijn de meeste vrijwillige molenaars mensen met een technische achtergrond. Hij heeft een opleiding van twee jaar gevolgd en is nu met veel plezier bezig met deze molen. Een paar foto’s van deze molen.
Een fraai hek bij een groot pand op de Eliselaan in Hattem. Meerdere grote panden staan hier dicht bij elkaar. We krijgen het vermoeden dat er wellicht een (gesloten?) instelling schuil gaat in deze buurt.
Bij de blijde inkomst in Hattem treffen we de weekmarkt, met een originele Vietnamese loempia-verkoopster. We helpen haar de dag door met een aankoop. Daarna gaan we op een bankje zitten bij de gracht en met zicht op de oude muren van het stadje genieten we van onze lunch.
Je zou verwachten dat door het gebruiken van het meegenomen eten en drinken de rugzak lichter en leger wordt. Bij alle voorgaande etappes was dit ook het geval. Maar vandaag is anders dan anders. Regelmatig verdwijnt er een stukje groen (met wortel) in de rugzak. “Oh, deze is mooi. Die past mooi daar in de tuin.” En hup, weer een stuk groen verdwijnt uit de natuur.
We zijn bij het eindpunt van onze etappe. We staan op de Markt, oftewel het plein voor de Grote- of Andreaskerk. Deze kerk stamt uit het eerste kwart van de vijftiende eeuw. Momenteel wordt dit kerkgebouw gebruikt door de PKN.
Rondom de kerk staan veel oude gebouwen en een oude pomp.
Zoveel kilometer gelopen om naar de pomp te lopen.
Het zit er op !
We lopen van het centrum naar de bushalte om naar Zwolle te gaan en vandaar naar Oldebroek om lopend naar de auto te gaan. Vlakbij de IJsselbrug ziet mijn busgenote echter dat op het infoscherm staat dat je bij de IJsselbrug al kunt overstappen op de bus naar Oldebroek. We rennen van de ene bushalte naar de andere bushalte en de chauffeuse van de aankomende bus is zo vriendelijk om even te wachten op twee bejaarde renners. We komen zo voorspoedig aan bij een volgende bushalte en wandelen naar De Groote Schuur waar we nog was verf inslaan, voor een zeer schappelijke prijs.
Deze wandeling rond de Veluwe is een wandeling die zeer de moeite waard is. Het is een rustige route, met korte en langere etappes. Ik kwam langs bekende weggetjes en heel veel onbekende weggetjes. Vlakke etappes en bergetappes. Eén van de aanraders is de etappe van Dieren naar Roozendaal over de Veluwezoom, met de beroemde kuitenbijter van de Posbank. Zelfs de wielrenners van de Giro 2016 gaan hier met knikkende knieën naar boven.
Nog wat cijfers van vandaag de dag.
De gelopen afstand is 15.04 kilometer
We hebben er 4 uur en 24 minuten over gedaan.
En, inderdaad, dat is een gemiddelde van 3.42 kilometer per uur.
En jullie mogen zelf uitrekenen hoeveel kilometer ik in totaal heb gelopen. 😉
Voor meer informatie over deze wandelgids en dergelijke gidsen, klik hier onder op Gegarandeerd Onregelmatig.
Willems Wonderlijke Wandelingen 