Netwerkwandeling Oosterbeek-Laag

Het is mogelijk.
Ik weet dat het wandelnetwerk zich heeft uitgebreid naar Oosterbeek.
Paaltjes zijn in de grond geslagen.
Nummers aangebracht.
Markeringen vastgeschroefd.
Pijlen wijzen alle kanten uit.
Maar er is nog geen digitale versie.
Toch is het mogelijk om al te wandelen.
Niet wetende waar ik uit zal komen en langs zal komen.

Ik parkeer onze auto bij het Concertgebouw van Oosterbeek. Ooit was dit gebouw een geschenk van een rijke man die niet op een houtje hoefde te bijten. Nu ligt het witte gebouw er stil bij. Er schijnen tijden te zijn dat hier een terras is om een versnapering te nuttigen. Die tijd is nu niet, maar wellicht komende. Misschien ga ik het nog eens meemaken. Ik zoek naar een teken van het wandelnetwerk en op de hoek van de Benedendorpseweg en de Doctor Brevéestraat zie ik een pijltje aan een paal. Het oranje pijltje wijst en in diezelfde richting wijst de opmerking “volgende keuzepunt”. Ik wandel de straat van de oud-huisarts te Oosterbeek in en al snel wijst het teken mij naar de Bildersweg en al even snel kom ik bij het eerste keuzepunt, dat is getooid met de aanduidng S75. Hier kan ik linksaf over het pad der poëzie (er loopt een gedichtenroute door Oosterbeek) en naar S72. Ik kan ook rechtdoor gaan en dan uitkomen bij S41. Wanneer ‘kiezen’ niet behoort tot jouw kernkwaliteiten, zou ik deze manier van wandelen afraden. Ik besluit om door te lopen naar S41 en verwacht S5 niet tegen te komen, anders dien ik vroegtijdig af te haken. De Bilderweg wordt een Bilderweggetje met links van mij grazige weiden. Ik kom uit op de Hazenakker, een smal pad dat ik naar links volg om uit te komen op de Pietersbergseweg. De weg is genoemd naar het statige witte gebouw (met koetshuis) en het landgoed dat er netjes bij past. Ooit was het eigendom van de Amsterdamse bankier (hoezo kloof tussen stad en platteland?) Christiaan Pieter van Eeghen. Deze schakelde de beroemde tuinman Henri Copijn (Groenekan) in om een prettige tuin aan te leggen. Aan mijn rechterhand zie ik onder het voorzichtig opkomende lover een bank staan. Het opschrift van deze bank is “van EEGHEN BANK”, waarbij netjes in het midden wordt gelaten of dit verwijst naar de zitbank of de bank van de bankier. Het witte gebouw staat er sinds 1846 en is de tweede wereldoorlog vrijwel ongeschonden doorgekomen. Momenteel is het pand al weer dertig jaar in gebruik bij Pastoraal Diaconaal Centrum De Herberg, waar mensen tijdelijk kunnen verblijven. Voor de zanglustigen en de poëten onder mijn lezers merk ik op dat sinds 1953 een groep dichters regelmatig op de Pietersberg bijeenkwam om te werken aan een nieuwe psalmberijming en nieuwe gezangen. Dit alles met het oog op het Liedboek voor de kerken (1973). Jan Wit, Willem Barnard (Guillaume van der Graft), Ad den Besten, Klaas Heeroma (= Muus Jacobse) en Jan Willem Schulte Nordholt kwamen met grote regelmaat bij elkaar in Oosterbeek en hebben mensen laten zingen, tot op de dag van vandaag.

Ik kom door Bato’s wijk (met bijpassende fraaie woningen en de beroemde garage W. Sukkel). Vlak voor de drukke doorgaande weg door Oosterbeek sla ik linksaf. Ik ben dan inmiddels bij S56. Ik heb geen idee waar ik links uitkom. Wanneer ik rechtdoor was gelopen was ik misschien bij het station Oosterbeek uitgekomen. Dat bewaar ik voor een andere keer. Ik blijk uit te komen in park Hartenstein, ook hier een groot huis, waar het museum gewijd aan de Airborne-landingen van 1944 is gevestigd. In het park staan stukken geschut. Ik steek de Kneppelhoutweg over (die naam Kneppelhout is van groot belang voor Oosterbeek). Zo kom ik op het Landgoed Hemelse Berg, waar een gedenkteken staat op een trefpunt van lanen ter ere van mevrouw Kneppelhout en in haar kielzog meneer Kneppelhout. De wandeling over dit landgoed en het volgende brengt leuke verrassingen. Op één punt dien ik zelfs een beek over te steken over een smalle stenen constructie met een opening. Het lukt mij zonder natte voeten. Ook bij het Grothuisje (een leuke maar verder vrij doelloze constructie) kom ik zonder natte voeten verder. Het water van de beek stroomt over mij heen. Inmiddels ben ik op landgoed Oorsprong. Hier begon het allemaal. Het landhuis dat hier stond sinds 1922 is tijdens de slag om Arnhem volledig verwoest. Als herinnering is de plattegrond van het landhuis zichtbaar gemaakt op het terrein. Bij het voormalige huis is nog een voormalig zwembad. Wanneer ik afdaal naar een beek komt een vrouw mij tegemoet wandelen. Op haar shirt staat in grote letters “Twist and Shout”. Wanneer ik opmerk dat zij heel wat van plan is, merk ik uit haar reactie dat het wel meevalt. Het zou kunnen dat zij de leeftijd van “Twist and Shout” al iets voorbij is.

Via de Veerweg kom ik op het Kerkpad dat, hoe onwaarschijnlijk het ook moge klinken, uitkomt bij de oudste nog in gebruik zijnde kerk van Nederland uitkomt. Op dit populaire pad (er lopen hier twee LAW’s) kom ik wandelaars, hardlopers van beiderlei kunne en hondenuitlaters tegen. En deze allen steken de Oorsprongbeek over. Het kerkgebouw speelde een belangrijke rol tijdens de tweede wereldoorlog. Naast de kerk is een monument dat herinnert aan deze ingrijpende tijd. Bij de kerk staat een paal in de grond met bovenop S36. Ik ga vrolijk en zonnig verder naar S35 en dan maak ik de sprong naar S76 (een paar meter verderop). Het pad dat ik nu volg brengt mij bij Bato’s Park, een uitgestrekt park, temidden van Oosterbeek. Een enkele wandelaar, een bankzitter, een ploegje groenwerkers en een prachtige bloeiende boom. Over de Fangmanweg en De Dam (geen monument). De pijlen wijzen helaas niet naar het leuke paadje door het Zweiersdal. Over de rustige Weverstraat kom ik bij S76 waar ik eerder was, ditmaal ga ik de ander kant op, via een smal pad naar het Concertgebouw.

Oosterbeek – netwerkwandeling Oosterbeek-Laag – 6.4 kilometer