Net op het moment dat het mij duidelijk wordt dat ik verkeerd zit, begint het in alle heftigheid. Ik loop door Nationaal Park Hoge Kempen, met als onderafdeling de Mechelse Heide. Juist had ik twee wandelaars getroffen en we raakten aan de praat. Gedonder en gerommel. Dichtbij en iets verder weg. Links. Of was het rechts. De mannen besluiten om te keren. Een eindje lopen wij samen op. Dan gaan zij naar links en ik naar rechts. Geknetter. Gedonder. Temidden van de bomen is het goed te horen. Even later begint het voorzichtig te regenen. Heel fijn na vier dagen wandelhitte. Ik haal mijn regenjack uit mijn rugzak en doe de regenhoes om de rugzak. Het water komt met bakken uit de hemel. Plots kom ik op een geasfalteerd fietspad. Daarachter zou de snelweg E314 moeten liggen, op die verhoging. Ik kies de weg naar links, dan moet ik uitkomen op de route. De regen valt gestaag. Dan is daar het viaduct onder de snelweg. Negen wielrenners en een gewone fietser met fietstassen, allemaal mannen. Zij allen schuilen. De wielrenners komen uit Schin op Geul en zijn hier gestrand. Zij lopen wat heen en weer, kijken vanuit veilige posities naar de regen en de donkere luchten. De fietstassenman kijkt op zijn mobieltje. Ik kijk maar eens rond. Dan ineens komt er leven in de brouwerij. Twee fietsers komen er aan, van de andere kant, een man en een vrouw, gehelmd, bepakt, bezakt. Waarschijnlijk op weg naar een camping. Zij zijn al nat en kunnen derhalve doorfietsen. Er komt een tijd dat de regen minder wordt en zelfs stopt. De fietstassenman stapt op. De wielrenners klikken hun schoenen in de pedalen en stuiven de andere kant op. Die kant ga ik ook uit. Er valt nog regen uit de bomen.
De gastheer in de B&B was extra vroeg naar de bakker gegaan om brood te halen. Ik stelde voor om het ontbijt om half acht te hebben. Gebruikelijk is daar half negen. Wij ontmoeten elkaar om acht uur. Hij heeft al wat klaar staan wanneer ik binnenkom. Ik kan beginnen en hij vult steeds meer aan. Een ommeletje, dun gesneden ham, oude kaas, watermeloen, croissant. Een vrouw komt binnen. We raken gedrieën aan de praat en weer komt mijn wandelstok ter sprake. Deze oogst bewondering. Vindt u het fijn om alleen te wandelen, vraagt zij. Geen probleem mee. Alleen wandelen is goed. Samen wandelen met Wandellief is goed. Zij vragen of ik nog wat mee wil voor onderweg. Ja, graag.
Wanneer ik aangekomen ben op de route bel ik een B&B, even voorbij Bessemer, mijn einddoel voor vandaag. De vrouw aan de lijn vertelt dat zij net vakantie hebben. Voor vanavond heb ik nog geen onderdak, de drie avonden daarna wel. Ik steek de brug over de Zuid-Willemsvaart over. Tijdens mijn wandeling gaan mijn gedachten regelmatig naar meerdere scenarios. Iemand in Bessemer biedt mij spontaan onderdak aan. Ik vind een schuilhut in het bos en ga daar slapen. Ik neem de bus naar Maastricht en zoek daar onderdak.
In Eisden zoek ik nog wat extra proviand voor vandaag (en verder?). Een troosteloze aanblik van grote bedrijven, grote winkels (Lidl, Aldi, Kruidvat, Colruyt, Hema) bij elkaar. Ik ga naar de AH voor wat drinken en fruit. Snel pak ik de route op in Eisden Tuinwijk, een wijk gebouwd voor het personeel van de kolenmijn. Woningen met veel ruimte en toch heb ik het idee dat wat ik zie wat vergane glorie is. Borden aan hekken vertellen dat mensen zich in willen zetten voor de cité. Zou het dan toch nog gaan gebeuren? Op een kapel staat de tekst : Voor alle volkeren. Maar het hek is geketend.
In de Hoge Kempen kom ik een wandelaar met grote rugzak tegen. Hij loopt een meerdaagse route door het Nationaal Park. Hij heeft een tent en bijbehorende spullen bij zich. Hij is nu bezig aan zijn laatste dag die hem naar Eisden zal brengen. Daar staat zijn auto om terug naar Rotterdam te rijden. Tijdens ons gesprek is het nog droog. Het gebied waar wij door heen lopen is zeer uitgestrekt en afwisselend. Hij wijst mij er op dat er nog heel wat heuveltjes aankomen voor mij. Hij blijkt gelijk te hebben.
Wanneer ik in Bessemer aankom zie ik bij de doorgaande weg een bordje met B&B ****. Is dit iets nieuws? Of heb ik al contact gehad met deze mensen? Ik druk op de bel van de poort. Een krakende stem en glijdt de poort naar links. Dan zie ik: dit is de B&B die grondig wordt verbouwd. Deze week sprak ik de eigenaar. Ik loop door en zie één van de werklieden. Hij wijst naar één richting en daar komt de vrouw des huizes aan die de laatste happen van haar broodje naar binnenwerkt. Ik vertel haar over mijn zoektocht en dat ik de bus naar Maastricht zal nemen. Ongeveer een kwartiertje rijden, zegt zij. Wij nemen afscheid, ik steek de straat over. Eén jongeman staat te wachten op de bus. Hij is een Koerd uit Irak. Wanneer vier Somalische vrouwen aankomen, staat bij gauw op en stelt zijn zitplaats ter beschikking. Hij is net bij de tandarts geweest en hij gaat nu naar Maastricht. Wanneer ik de bus instap vraag ik of ik kan inchecken met mijn Nederlandse ovkaart. Dat weet ik niet, daar wordt nog over overlegd. Loop maar door. De meeste passagiers stappen in Lanaken uit.
In Maastricht is het druk vertelt een mevrouw van een B&B aan mij wanneer ik op zoek ben naar een onderkomen. Preuvenement. Congres. F1 op Francorchamps. Probeer het eens op de hoek. Op de hoek zegt een man: probeer het eens aan de overkant. Inmiddels zie ik sterretjes. Heeft Lanaken dan wat? Of verder uit het centrum? Ik zoek op mijn mobiel en plots maak ik een keus. Het hotel zie ik schuin tegenover mij en ik maak een boeking. Dan loop ik naar de receptie waar ik aansluit in de rij. Bij de balie laat ik mijn boeking zien. Heeft u die vandaag gemaakt? Een paar minuten geleden. Ik heb een bed en een dak en een douche en verder zie ik wel.
Een wandeling rondom Zuid-Limburg (05) : Eisden – Bessemer – 29 kilometer
Deze wandeling staat in :
Alex Buis
Een wandeling rondom Zuid-Limburg
Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2017
Deze wandelgids bestellen kan hier.
Willems Wonderlijke Wandelingen 