Kasteelwandeling Staverden

Mijn schoonmoeder kwam regelmatig op Staverden om een vriendin die op het ‘kasteel’ werkte op te zoeken.
De vroegere heer des huizes was klant bij de kleermakerij die door mijn grootvader was gestart in Apeldoorn. Mijn vader fietste met het stoffen kunstwerk in een houten kist boven het voorwiel naar Staverden.
Tot zover de mededelingen over ons voorgeslacht.
De witte pauw is onlosmakelijk verbonden aan Staverden. Al sinds oude tijden worden witte veren van de pauw naar het bevoegd gezag gebracht. Eerst naar de hertog van Gelre. Tegenwoordig naar de commissaris van de Koning te Arnhem. Er zijn nog steeds witte pauwen op Staverden. We zijn er dit keer niets langs gegaan, maar we konden de schrille schreeuwen horen. Wat wij wel zagen was het hoge beveiligingshek rond het leefgebied van de pauwen. Ik zou niet proberen om een witte veer te pakken te krijgen, door over het hek te klimmen.
Of Staverden echt het kleinste stadje van Nederland is wordt door sommigen betwijfeld. Dat lijkt mij een kwalijke zaak. Laat het staan. Laat de verhalen krachtig voortgang vinden. Laat Bronckhorst in het graafschap Zutphen het onderspit delven.
Het wordt tijd om op pad te gaan. Vanuit de bijna lege parkeerplaats maken wij een korte omtrekkende beweging rond de brouwerij en en het huis. Vanaf de Staverdenseweg hebben we een mooi gezicht op het door de zon uitgelichte huis en de weerspiegeling in het water. Op deze weg komen wij langs de kapel, die door een man met plumeau wordt schoongemaakt. In het verlengde van deze weg ligt de onverharde Postweg. Achter een vriendelijk ogend huis stijgen de gebouwen van Navobi op, een fabriek waar kalvermelk wordt geproduceerd (alles onder de paraplu van de Van Drie Group). (Waarom doen koeien dat eigenlijk niet ???) Af en toe worden wij ingehaald door een bejaard echtpaar op elektrieke fietsen. Na ongeveer drie kilometer wandelen gaan wij de Ermelosche Heide op. Denk niet alleen aan de -sch, maar ook aan de mogelijkheid dat je hier militaire voertuigen ziet. Deze heide is een militair oefenterrein. Wij volgen een smal pad over de heide, zo smal dat het wandelen met twee wandelstokken niet gemakkelijk wordt gemaakt. Aan de rand van de heide nemen wij een pauze in het zonnetje en genieten van het uitzicht. ‘Over’ de Driesche Berg gaan we naar het zuiden door het Speulderbosch. Een brede boschweg, waar wij nauwelijks iemand tegenkomen. Langs een zuidelijke buitenwijk van Speuld komen wij terecht op de Middenmeer en uiteindelijk over de Speulderveld. Hier hebben wij een eenzijdige ontmoeting met een stelletje landgeiten achter een hek. Een liggende geit krabt met zijn linkerhoorn over zijn rug. Het haar is over zijn ogen gegroeid. Zijn baard is langer dan de mijne. Wij mogen niet aaien en niet voeren.

Wij zullen zeker niet voeren want de mondvoorraad die wij bij ons hebben nuttigen wij zelf op een bankje met uitzicht over het Speulderveld en het Houtdorperveld. Twee velden in één blik. Ouderen op nieuwe fietsen komen voorbij gesneld. Zo oud en nog zo veel haast. Na de pauze verlaten wij de rechte weg met een enkele boom en slaan linksaf over een smal pad door de heide. In de verte roept een koekkoek. Laag bij de grond maken krekels (?) veel lawaai. Voor je rust moet je hier niet wandelen. Over de Koningsweg geraken wij tot de drukke N302 die wij in goede gezondheid kunnen oversteken. Door het oversteken zijn wij terug op landgoed Staverden. Hier komen wij bij een kleine cluster van woningen. Een vrij nieuwe woning staat te koop, een andere heeft een vakantiehuisje op het erf, een derde heeft een Bed en een Ontbijt. We steken in één keer zowel de Hierdensche Beek als de Staverdensche Beek over. Misschien wel onder deze brug vloeien beide wateren in elkaar over. Deze beek gaat ook nog schuil onder de naam Leuvenumsche Beek. Wij lopen trouwens hier nog steeds over de Koningsweg, die zich niet heeft laten ophouden door de N-weg. Maar ook aan een Koningsweg komt een einde en wij gaan naar het noorden over de geasfalteerde Uddelermeerweg. Vlak voor een huis met wijngaard en een man die gemotoriseerd de weelderig groeiende en bloeiende berm kort en klein maakt slaan wij linksaf. Het houdt maar niet op, we steken wederom de Staverdensche Beek over. Langs de oude boerderij de Oldhof gaan wij verder en komen in de bewoonde wereld van Staverden. Bij het bezoekerscentrum van GLK gaan wij naar binnen en kopen enkele zaken, waaronder twee magnums die wij buiten in het zonnetje op een bankje op eten/likken. Langs de oude molen en door de fraaie tuin van het Huis gaan wij verder. Een mooie wandeling zit er op.

Staverden – Kasteelwandeling Staverden – 14 kilometer

Deze wandeling staat in :
Rob Wolfs en Wim Huijser
De mooiste kasteelwandelingen in Gelderland
Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig 2021 & GLK 2021 (wandeling 9).
Deze wandelgids bestellen kan hier.