Ommetje Zwillbrocker Venn

In de serie ‘de mooiste netwerkwandelingen’ van Uitgeverij Elmar verscheen in 2021 een deeltje over ‘De Achterhoek & De Liemers’. Tijd om de IJssel en de Oude IJssel over te steken. Hieronder een verslag van Wandeling 14 uit deze wandelgids.  

Dit wordt een uitzonderlijke wandeling.
De start van deze wandeling ligt in de Achterhoek en valt onder de plaats Groenlo.
Het grootste deel van de wandeling ligt in Duitsland..
Rond het Zwillbrocker Venn ligt een rondwandeling die keurig netjes staat aangegeven in het wild.
Nu valt er niet veel mis te lopen wanneer ik het veengebied netjes aan mijn linkerhand houd.
En zo geschiedde.

Eerst kom ik over een smal pad door een bos dat eigendom is van Natuurmonumenten. Op het bordje staat “Achterhoek Leemputten”. Dat ik hier in een Achterhoek, zo niet Uithoek, ben is duidelijk. Ik kom niemand tegen op het pad. De eerste ontmoeting vind plaats in Duitsland wanneer ik aankom op de rondweg bij het veen. Een ouder echtpaar bestudeert aandachtig een informatiepaneel en gaat daarna op pad in de ook door mij gekozen richting. Even snel dat ik Duitsland inging ga ik Duitsland ook weer uit. Nu heb ik links Duitsland en het pad waarop ik loop is Nederlands grondgebied. Links staan grenspalen. Op de foto staat Grenspaal nummer 801.
En daar, op Nederlands grondgebied, word ik in het Duits aangesproken door een man en een vrouw. Zij willen de weg weten naar Zwillbrock, naar dat dorp met die barokke kerk die wonderwel de tweede wereldoorlog had overleefd. Zelfs met behulp van mijn topogps kom ik er niet uit. Zij besluiten om rechtsomkeert te maken en de weg naar Zwillbrock en het Biologisch Station te vinden. Lang zie ik hen voor mij uitlopen. Bij Knooppunt 83 sla ik af naar links en onmiddelijk zie ik een groot informatiebord met een goede kaart van het gebied, inclusief het dorp en het Station. Achteraf krijg ik in de gaten dat op het kaartje in mijn wandelgids precies staat aangegeven waar Zwillbrock ligt en het Biologisch Station. Verder vraagt niemand mij de weg en terecht. Mijn faam is mij vooruitgesneld.

Over de helft van de route zie ik een bordje staan “Uitkijktoren” en “Aussichtsturm”. Ik kan hier tweetalig uitkijken. Ik heb tot nu toe alleen water in de sloot en op het pad gezien, maar nog geen water in het veengebied. De houten toren ligt een honderd meter van de route af en staat ook keurig aangegeven op het kaartje in de wandelgids. Bij de toren wordt melding gemaakt van Corona en de noodzaak van afstand houden. Ik ben de enige in de toren dus met die afstand valt het wel mee. Op het kijkplatform staat een grote metalen verrekijker, die je kunt inschakelen voor 50 cent. Ik heb mijn eigen verrekijker die ik op iedere wandeling meesjouw. Dankzij deze verrekijker kan ik het water nu met eigen ogen aanschouwen. Ik weet waar ik naar speur. Iedere zomer komen zij hier en ook deze zomer. Ik weet dat zeker want ik zie deze ranke schepsels door mijn kijker.
Flamingo’s!
Hier had ik naar uitgekeken.
Nu zie ik deze prachtige vogels.

Op allerlei punten op het Duitse gedeelte van het pad staan borden om de rondwandelaar in goede banen te leiden. In dit deel van de wandeling kom ik meer mensen tegen.
Oud en Jong.
Gezinnen.
Fietsers.
Mensen met stokken.
Mensen zonder stokken.
Mensen met loslopende hond.
Even voorbij de Uitkijktoren is een toiletgelegenheid en een winkeltje voor informatie, souveniers en snacks, maar de deur is gesloten.
Aan de westzijde van het gebied is nog een uitkijkpunt. Ook daar neem ik een kijkje. Hier mogen drie mensen tegelijk binnen zijn. Ik ben de enige. Met mijn kijker zie ik ook vanuit deze hoek de flamingo’s. Wanneer ik buiten ben om mijn weg te vervolgen word ik gepasseerd door een hardlopende vrouw. Zij heeft geen tijd om uit te kijken, wel om mij hartelijk in het Duits te groeten in het voorbijgaan.
Nog even en ik heb mijn Rundweg gelopen. Nu nog door het bos op Nederlands grondgebied. Hier kom ik niemand tegen. Blijkbaar is het Zwillbrocker Venn een bos te ver. Ik ben blij dat ik hier ben geweest en de flamingo’s heb gezien.

Zwillbrock – Zwillbrocker Venn – 7 kilometer