Mijn tocht begint in het historische centrum van Zeewolde. Het eerste dat mij opvalt is de grote hoeveelheid parkeerplaatsen, blijkbaar zijn de burgers van deze uitgestrekte gemeente gewend om met de auto naar de winkels te komen. Ik hoef niet lang te lopen om de eerste tekenen van groen te zien. Het is tenslotte een groene wissel. De route gaat over een breed fietspad tussen bomen. Links en rechts van de brede strook met groen is ruimte voor auto’s. Via dit Dalkruid kom ik op het Weteringpad en zo ben ik in het groen en dat gaat nog vele kilometers door. Bij de Flevopolder waarin Zeewolde ligt denk ik niet meteen aan bossen, maar de gemeente Zeewolde is rijk aan bossen. Dat zal ik vandaag goed merken. Het pad ligt langs een water. Ik zie het plaatselijke theater De Verbeelding dat op een schiereiland in dit water is gebouwd. Na een brug ga ik op weg naar het gebouw van de IVN ter plaatse. Hier loop ik al langs het eerste bosgedeelte. Zelfs een bos met vruchtbomen.
Zo begint een lange dwaaltocht door de bossen. Tijdens deze tocht kom ik bijna niemand tegen. Het bos is stil, er zijn zelfs weinig vogels die fluiten. De route brengt mij over de Dasselaarweg, waar een enkele auto voorbijgaat, teken van menselijk leven. Een kilometer verderop steek ik de Spiektocht over en de Spiekweg. Het asfalt van de Groenewoudseweg brengt mij bij het Zevensprongcentrum van Staatsbosbeheer. Net voor dit erf sla ik linksaf en kom op omgeploegde paden. Zijn hier nieuwe paden aangelegd of was er schade die moest worden gerepareerd? Het betekent in ieder geval dat ik zo veel mogelijk aan de rand probeer verder te komen om niet te veel in de modderige weg te zakken.
Onderweg zie ik meerdere percelen met een hek er om heen. Het is mij niet duidelijk wat er binnen de hekken gebeurt. Is dit een proefveld? Wordt hier onderzoek gedaan? Is hier jonge aanplant? Wat mij verder opvalt is het hoge aantal hoogzits oftewel wildschuts. Verhoogde zitplaatsen aan de rand van een open perceel, waar een jager rustig afwacht wat er voor zijn of haar loop komt. Is het nodig dat hier zo veel gejaagd wordt? Tijdens mijn hele wandeling van 16 kilometer heb ik geen ree gezien (maar dat ook aan mij hebben gelegen). Nu wordt er niet geschoten zodat ik rustig door kan lopen, in alle rust. En rust is er hier in voldoende mate. Bij een bruggetje, waar ik niet over ga, zie ik een bordje met een waarschuwing voor vallend hout. Het is een hele geruststelling dat in dat perceel de zwartekracht nog volop functioneert. Hier is een struinperceel waar je van de gebaande paden af mag gaan, maar dat wordt nu ten zeerste ontraden vanwege vallend hout. Ik neem aan dat er geen hout valt wanneer je op een pad loopt.
En dan ineens, op een pad haaks op de Flediteweg, een opeenhoping van mensen en honden. Een man en een vrouw met elk een hond komen mij tegemoet. Kort daarop gevolgd door een zwijgzame man. Twee meiden op skeelers nemen de benen en racen mij vooruit. Ik zal hen niet meer zien op deze dag. In één minuut verdwijnt de opeenhoping in het niets van het bos. Ik dwaal over paden en langs de Groenewoudse Tocht. Soms is er een teken van andere plaatsen in de buurt van deze bomen en dit pad. Plaatsen op het oude land en in het nieuwe land. Bakens in de oude zee. Soms markeringen van het Pionierspad dat recent een herziene editie heeft gekregen.
Langs de hoek van een golfterrein kom ik terug in de bebouwde kom van Zeewolde. Een stapstenenoverstap door het water naar vaste grond en dan een ronde boomstam over met een leuning om mij aan vast te houden. langs de ijsbaan die een kwijnend bestaan leidt. En dan een kruispunt bestraat in Escher-stijl,. Heel bijzonder. Het is een Stratenmaker Op Zee Show geworden. De drukte van het winkelcentrum ga ik in. Mensen staan in een voorbeeldige rij voor een warme bakker. Mannen en vrouwen met volle tassen verlaten de markt op het Kerkplein. Wanneer ik aan de oostzijde van het winkelcentrum loop waait het mij koud om de oren. Mensen zoeken de luwte van een Poolse winkel. Op de stoep van een Gelato-winkel worden pijlen op de grond geplakt. De rust van het bos is hier ver weg.
Zeewolde – Groene Wissel 452 – 16 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 