ALLEEN

Een ommetje.

Even kuieren.

Een blokje om.

Een Trage Tocht.

Een Groene Wissel.

Een Lange Afstands Wandelpad.

Voor een wandelaars zijn er vele mogelijkheden, in binnenland en in buitenland.

Voor de meeste wandelaars zijn de wandelingen in de buurt van huis voldoende. Anderen trekken er met bus en trein op uit om in een andere provincie te gaan wandelen. Sommigen willen het liefst hun zomervakantie besteden aan een traject op een buitenlands pelgrimspad. En anderen gaan een paar maanden er tussenuit om de Pacific Crest Trail (PCT) in de Verenigde Staten van Amerika te wandelen. Van de grens met Mexico (inclusief muur) tot aan de grens met Canada, door de staten California, Oregon en Washington, door droge en door hoge gebieden.

Eén van de mensen die deze tocht van 4.286 kilometer heeft gelopen is de Nederlander Tim Voors. Hij was geen beginner want hij had al eens in Japan een lange periode gewandeld. Voors heeft dit boek over zijn tocht geschreven, een boek dat al in meerdere talen is vertaald. In het Engels heet zijn boek “The Great Alone”.

Hij is alleen op pad gegaan, dat wil zeggen dat hij zijn vrouw en zijn kinderen in Nederland achterliet. Hij ging alleen van start toen hij de muur op de grens met Mexico aanraakte, maar op het pad komt hij vele mensen tegen, de één maakt meer indruk dan de andere, over sommigen schrijft hij uitgebreid, andere krijgen een opmerking in het voorbijgaan. Hij komt wandelaars tegen, met sommigen loopt hij een tijdje op en deelt hij zijn verhalen. Anderen zijn de ‘Trail Angels’, vrijwilligers langs de route die de wandelaars opvangen, van een slaaplek voorzien en zonodig van een maaltijd, een plek om even uit te rusten en andere wandelaars tegen te komen. Veel van de wandelaars op de PCT krijgen een routenaam. Voors krijgt de bijnaam ‘Van Go’ een verwijzing naar de schilder Vincent van Gogh (prachtig bezongen door de Amerikaan Don McLean) en Tims schilderkunst, die terug komt in mooie illustraties in het boek.

Technische informatie over het ommetje lees ik tussen de bedrijven door, er is geen bijlage met naam en toenaam en (uiteraard) gewicht. Op deze manier weeft Voors deze technische kant van het wandelen mooi door de verhalen van onderweg.

Het eerste verhaal in het boek is niet het begin van de tocht. Het is de indrukwekkende ontmoeting met zijn natuurlijke omgeving tijdens een overnachting op Mount Whitney, iets hoger in meters dan zijn wandeling in kilometers. Het stormt en het is koud, het dondert en bliksemt. Een groep wandelaars zoekt binnen de kleine berghut bescherming voor de nacht. Het is even passen en meten om alle acht wandelaars slaapklaar te krijgen. Gedurende nacht valt er een dikke laag sneeuw. Zo zijn er meer ontmoetingen met een prachtige natuur, van de droge gebieden naar de meertjes waarin kan worden gezwonnen, die ontmoeting met dieren onderweg.

In het Californische deel wandelt Van Go regelmatig met een stel andere mannen en zijn nemen de padnaam ‘Ratpack’ aan. Maar deze samenballing is van tijdelijke aard. Wandelaars versnellen en vertragen en de groep valt uiteen. Later ontmoet hij anderen, zoals Jetfighter, een meid van 21 jaar die alleen op pad is, of Goldie of Genie. Jonge mensen die mentaal sterk zijn en die het lef hebben om alleen te zijn en om alleen op pad te zijn.

‘Alleen’ en toch met anderen. Tim probeert een paar dagen zwijgend en in stilte door te brengen, maar dat blijkt geen eenvoudige opgave te zijn die hij aan zichzelf stelt. Anderen die hij ontmoet willen praten. Juist ook mensen die hij eerder heeft ontmoet op zijn weg.

Niet iedere wandelaar die hij op de paden ontmoet of op de plekken waar de ‘Trail Angels’ hun gastvrijheid tonen loopt de gehele route. Van alle wandelaars die beginnen met de bedoeling om de hele tocht te lopen, slaagt 65% er niet in om de tocht in zijn geheel te belopen. Het blijkt te zwaar. Heimwee slaat toe. Geld raakt op. Gezondheidsproblemen liggen op de loer. En de PCT heeft drie doden per jaar te betreuren.

Wanneer Tim Voors in Oregon (de middelste van de drie staten waar hij wandelt) aankomt besluit hij om steviger door te wandelen. De rustdagen (de ‘zero-days’) zijn heerlijk, maar wanneer hij op tijd bij de grens met Canda wil aankomen zal hij toch vaart moeten maken. De verwachte sneeuwval aan het einde wacht op niemand. In Oregon is het ook wel vlakker, dus kunnen de kilometers aaneengeregen worden.

Tijdens een oversteek via een omgevallen boom over een snelstromende rivier stuitten zijn gedachten op de dood. Wat als hij hier omkomt? Wat betekent dat voor zijn gezin? Waar staat hij nu in het leven? Zijn zoektocht naar zin en geloof (de beschrijving van bezoeken aan vele kerkdiensten) houdt hem weer bezig, zoals eerder in het leven.

Tegen het einde van zijn epische wandeling wordt hij nog overvallen door een sneeuwstorm. Er valt 15 centimeter sneeuw. Hij is op tijd bij het einde, bij de grens met Canada. Aan een boom maakt hij geschenken vast voor zijn ‘mede-strijders’ Jetfighter, Goldie en Genie, jonge vrouwen van wie hij veel heeft geleerd tijdens zijn tocht.

De wandeling in 2016 van 157 dagen (inclusief 25 ‘zero-days’) heeft Tim opgeleverd dat hij 9 kilo is afgevallen. Maar er is meer. Hij wil tijdens zijn dagelijks leven meer in contact zijn met zijn fantasie (en dat voor een reclameman). Hij wil een minder strakke agenda en meer flexibiliteit. Kleine avonturen maken met zijn kinderen. Zuiniger leven. En .. en een boek schrijven (dat is meer dan gelukt). En het wandelen is nog lang niet afgelopen.

Tim Voors heeft een prachtig boek geschreven dat een plezier is om te lezen. Foto’s van zijn hand en illustraties van Van Go versterken de kracht van het boek.

Tim Voors – ALLEEN. De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada – Fontaine Uitgevers 2018