Rondje Ruigenhoek

Wandellief liet mij gisteravond een verwachting van het weer zien dat we op dinsdagochtend kunnen verwachten. Het is duidelijk: we hoeven niet heel vroeg op te staan. Laat eerst de zwaarste buien maar voorbijgaan. Er blijft nog genoeg over aan regen en dat blijkt ook wel tijdens onze wandeling. Het is geen zware regen, maar er komt wel doorlopend water naar beneden vallen. Gelukkig is de temperatuur net boven het vriespunt, anders zou de ondergrond op veel plaatsen licht bevroren zijn en we hebben alleen wandelschoenen aan, geen schaatsen. Ik wil er wel bij zeggen dat het landschap waar we doorlopen vraagt om water, veel sloten, brede watervlakken en smalle waterdoorgangen en dit alles op veel plaatsen voorzien van wandelbrugjes. We lopen door de Ruigenhoeksche Polder, in de hoek van Groenekan en Utrecht.

We verlaten de parkeerplaats, niet die bij het zwembad, maar aan de rand van het Noorderpark, waar voldoende ruimte is. Onderweg ontmoeten wij meerdere hondenfluisteraars, die misschien al sinds gisteravond negen uur onderweg zijn voor een frisse neus voor hond en mens. De aanloop en de afloop van de route lopen gelijk op. Na ruim 600 meter splitsen onze wegen zich. Na links en rechts gelopen te hebben komen we aan bij Fort Ruigenhoek, onderdeel van de Hollandse Waterlinie. We zien de markeringen voor het Waterliniepad. Even verder naar het westen ligt een ander fort, Fort De Gagel. Het imposante hek bij de loopbrug is hermetisch gesloten, zelfs voor ons. Wij lopen langs de oostelijke zijde van de gracht om het fort.

Aan de noordkant ligt een klein zwembad, liefhebbers kunnen hier in de gracht zwemmen. Vreemd genoeg is het bad gesloten, er is geen enkele zwemmer te bekennen. Een deel van de stellage van de duikplank staat nog fier overeind, wachtend op betere tijden. Het is rustig in de polder, zelfs is hier op het Kikkerpad geen fietser of wandelaar te zien (trouwens ook geen kikker). In de verte is een boerderij zichtbaar, heel ver kunnen we niet kijken. De horizon lost op in een witte massa. Op de Kooijdijk staan ineens een paar boerderijen in het polderlandschap. Geen oude boerderijen, misschien met uitzondering van Het Uilennest. Over het Kooijpad gaan we naar het zuiden. Aan het begin van het pad worden we gewaarschuwd dat er hier geen gladheidsbestrijding is. Het zal om deze reden zijn dat de hier bivakkerende ganzen in grote getale het fiets- en wandelpad gebruiken als openbaar toilet. Over gladheidheidsrisico’s gesproken! Gelukkig blijven wij op de been. We lopen op de helft van onze tocht langs het natuurreservaat Polder De Gagel. Dan maken wij een beweging naar het Gagelbos. Hier treffen wij niet alleen twee zwanen, maar ook wandelaars en een enkele hardloper.

In het zuidelijke deel van het Gagelbos treffen we geen ganzenbijdrage, maar wel modder. Gagel is trouwens de naam van een struik, die haar blad verliest. De gagel en dan met name de wilde gagel komt voor op natte en zurige en venige grond. Al vier jaar is deze struik niet meer beschermd door de Nederlandse wet. Het is hier de juiste omgeving voor de gagel. Bij het Gagelbos is ruimte voor activiteiten (naast die van het wandelen). Je kunt er crossen op je fiets (of step), je kunt er skaten, je kunt voetballen en basketballen in een kooi. Ook kunnen kinderen klauteren in een houten kunstwerk. Op dit moment is er niemand die hier zijn energie verliest.

Wij naderen het einde van onze wandeling. Dit lijkt mij een route die in elk jaargetijde nieuwe vergezichten geeft.

Routes in Utrecht – Rondje Ruigenhoek – 8 kilometer