Klompenpad Nederwoudsepad

Waar begin ik? Waar ben ik aan begonnen? Ik zoek het begin van het Nederwoudsepad bij camping De Grebbelinie. Ik kijk op de app en zie op het kaartje de START van het klompenpad, maar op dat punt staat geen infobord, dat zo vertrouwd is voor de klompenpadders. Ik ga maar op pad, naar Fort Daatselaar.

Dan rinkelt mijn telefoon, al pratend en luisterend wandel ik verder, rechtsaf het bruggetje over om dwars over het fort te wandelen. De houten soldaat groet mij vriendelijk en zwijgzaam. Het gesprek gaat verder en op en neer en ik wandel heen en weer. Verderop zie ik geen markering (wel van andere routes) en ik loop maar terug. Het gesprek is afgelopen en ik probeer mijn weg te hervinden. De markering wijst dwars over het fort, maar de route op de app wijst een andere weg, maar die blijkt dood te lopen. Dan toch maar de markering volgen en zien of ik nog een volgende tegenkom. De soldaat is niet bereid om verdere informatie aan mij te verschaffen. Het juiste paswoord ken ik niet. Fort Daatselaar ligt er trouwens mooi bij, als onderdeel van de Grebbelinie. Ik zie een aarden verdedingswerk dat omsloten is door een gracht. Al bijna 300 jaar oud is deze historische plek. Op de grens van provincie Utrecht en Gelderland loop ik over de Slaperdijk. Het is een mooie streep door het landschap, begroeid, historisch en met uitzichten ejn een enkele wandelaar met hond.

Ter hoogte van Landgoed Roodselaar verlaat ik de linie. Hier liep ik ook op het Turfvelderpad. Op de grens van het nieuwe natuurgedeelte sla ik een andere richting in dan voorheen en passeer een oude boerderij, die omgebouwd is tot een Thomashuis. Over de Zwetselaarseweg en het Zwetselaarsepad trek ik verder door het land dat vergeten lijkt. Door de voortuin van Pro Persona (op de slagboom staat ‘Centrum voor Psychotherapie’) en dan weer het asfalt op.

Bij het eerste huis aan de Drieenhuizerweg lopen markering en route op de app weer uit elkaar. Gewoon de weg volgen, beste mensen. Dat is ook mooi. Aan het einde van deze weg zie ik aan de overzijde van de Postweg een bord van ‘Remeker‘, hier komt bijzondere kaas vandaan. Boerderij De Groote Voort heeft zich aangesloten bij Caring Farmers.

Op dit kruispunt kom ik nog een bord tegen. Dit gaat over de Kromhoekster kip. Dit is blijkbaar een bijzondere kip. “De kip van vroeger”. Een iets minder oude kip spreekt mij ook wel aan. maar het gaat niet om de ouderdom van de kip, maar om een leefwijze van de kip die oude papieren heeft. Zonder gebruik van antibiotica en de kip is vrij van salmonella en ESBL. Een mooi kruispunt met een andere kijk op boeren.  

Op de Postweg, na het oversteken met droge voeten van de Meuluntersebeek, ga ik geheel vrijwillig de fout in. Ik loop maar door en door, in gedachten verzonken. Op mijn schreden moet ik terugkeren. Op naar het noorden. De auto’s van de A30 suizen, maar nog net niet om mijn oren.

Een eigenwijze boer zorgt voor mooie momenten. De boer, Aart Plas, moest niet veel hebben van allerlei nieuwerwetsigheden. Hij leefde een teruggetrokken leven. De ganse mechanisatie van de landbouw zag hij van verre aan en hij bleef trouw aan de oude en vertrouwde paden. Hier staan nog oude eiken, dekzandruggetjes die relief geven aan het landschap, houtwallen om u tegen te zeggen. Hij had er geen enkele behoefte aan om dat allemaal weg te moderniseren. Nu geniet de wandelaar van de Plasse Percelen en het Plassebosje. Zo was deze ouderwetse boer zijn tijd ver vooruit.

Dit klompenpad is genoemd naar de buurtschap Nederwoud (niet te verwarren met dat andere buurtschap in de buurt van Lunteren: Overwoud). In oude tijden was er een groot bosgebied dat zich uitstrekte van Woudenberg en Leusden naar Lunteren. Maar het Nederwoud is nedergehaald en van het Overwoud is niets meer over. Ik zie de schapen eten uit de ruif. Voor ieder is er genoeg, maar die wandelaar verstoort de aandachtige eter. Pas wanneer ik stilsta keert ieder terug naar het eten.

Dan kom ik weer eens bij de Postweg, waar ooit postkoetsen de emails van Amersfoort naar Arnhem reden en het ‘reply’ terug vervoerden, dwars over de Valouwe. Wanneer ik vlakbij Camping De Grebbelinie ben zie ik het infobord staan, op de hoek met de Ubbeschoterweg. De kaart op de klompenpaden app is duidelijk begin en einde kwijt. Als dat maar goed gaat. Het is hier nog even stil als bij mijn begin op deze wandeling. De Grebbelinie heeft een wapenstilstand gesloten. Ik doe mijn ransel af en ga naar huis.

Klompenpad Nederwoudsepad – 14 kilometer