Twee vrouwen komen aan wandelen, geschoeid met doorleefde en bemodderde wandel-schoenen. Op elke rug prijkt een compacte rugzak. Binnen een paar tellen zitten zij in een eveneens compacte auto en rijden weg. Het einde van een wandeling. Ik sta aan het begin van mijn wandeling. De plaats van handeling is het Kulturhus in het rustieke Wekerom, dat blijkbaar een centrum van cultuur is en daar speciaal een huis voor heeft. Tegenover het kulturhus staat een eenvoudig monument. De boodschap is helder en krachtig. Hier worden gevallenen herdacht. Niet alleen de tweede wereldoorlog is in beeld, maar ook andere oorlogen en missies. De jaren 2006-2010 staan (voorlopig ?) als laatste in de rij.
Voor deze wandeling op het Beek- en Bultpad reken ik op 15 kilometer. Op het infobord staat met een groot cijfer 9. Op de naaststaande lantaarpaal is een markering geplakt, daarop staat 8 kilometer. Ik ben nog niet weg of ik heb al stof tot nadenken. Hoort dyscalculie bij de kultur van Wekerom? En dan zijn er mensen die zeggen dat je zo heerlijk je hoofd leeg kunt wandelen. Bij mij werkt dat niet zo. Er komt tijdens een wandeling heel veel bij.
Al vrij snel wandel ik eerst langs een school met de bijbel en dan langs het Beekgedeelte van dit pad. Het is de Grote Valksebeek. Spoedig daarna kom ik over het terrein van een kwekerij. Geen bed violen, maar wel rhododendronstruik na rhododendonstruik. In allerlei soorten en maten. Deze struik associeer ik altijd met de parken in Apeldoorn
Het pad brengt mij verder, naar het oosten. Langs de Roekelseweg ga ik het terrein van Berkenrhode op. Dit is een vakantiepark met huisjes, bungalows, chalets. Het is mij niet opgevallen dat hier ook berken staan. Op deze dag en in dit jaargetijde is het zeer rustig op dit park, maar hoogzomer zal het hier wel druk zijn. Even door een (beleef)bos en dan weer door de bebouwing van het park. Ik neem aan dat de route zo loopt omdat op het park een horecagelegenheid is.
Om eerlijk te zijn vind ik het buiten het park boeiender dan op het park. Het is niet zo moeilijk om het park te omzeilen. Ga op de Roekelseweg gewoon rechtdoor, je komt dan ook weer langs de Grote Valkse Beek. Buiten het park, over de Roekelseweg, geniet ik van de zon die door de kale kruinen van de bomen straalt. Het is een dag van zon, maar ook van mooie luchten die schuivende panelen in de lucht zijn.
De Roekelseweg gaat over in de Apeldoornseweg. Zo gaat dat in deze buurt. Ik loop op de parallelweg met dezelfde naam. Dan kom ik op het terrein van landgoederen en uitgestrekte bossen. Eerst de Immenkampweg op, en vervolgens verliest deze weg de ‘kamp’ en wordt Immenweg. Bij Landgoed Valouwe kom ik op bekend terrein. In betere tijden zijn hier ongetwijfeld veel paarden die rondlopen op het landgoed, maar nu zie ik alleen hindernissen. Hier is ruimte voor paarden die wat anders willen dan rondlopen in een zandbak. In het bosgebied kom ik een enkele wandelaar tegen. Het is rustig. Waar blijft al die wandeldrukte in de Nederlandse natuur? Of moet ik dan wandelen op de blauwe paaltjesroute van 2.5 kilometer?
Ik steek de Edeseweg over en kom bij het voormalige afvalputje van Ede. Hier was de vuilstort van de tijden van overvloed. De bult is de oude vuilstort van Ede. Er is een doekje over het vuil gelegd en een wandelpad aangelegd. Te voet en te fiets kunnen recreanten naar boven. Boven is het winderig en stil en uitzichtig. Er is ook een uitzichtpunt want de bomen op de Bult (ja, het tweede deel van de naam van dit klompenpad) groeien door. Maar, helaas, het uitzichtpunt is nog steeds gesloten. Er staat een deels gevallen bouwhek omheen en de aanmaning om niet naar boven te gaan. Wat er mankeert aan dit uitzichtpunt is mij als niet-bouwkundige onbekend. Dan ga ik even zitten op een bank en neem ik een lunch.
Het pad voert naar beneden en ik vervolg het brede zandpad langs het Wekeromse Zand. Slecht een hekwerk scheidt mij van dit Zand. Aan mijn linkerhand ligt het Zand, aan mijn rechterhand ligt de Wekeromse Eng. Het is een oud landbouwgebied. Het zijn van oudsher woeste gronden die door heideplaggen en mest van schapen zijn verrijkt. Aan de noordoosthoek van het Zand verlaat ik dit gebied en wandel door de Maten. Dit is een wat natter gebied dan de Eng en het is ook van later datum. Nu is het voornamelijk in gebruik als weiland. vanaf de Vijfsprongweg gaat het door dit gebeid, over afgelegen paden en onder prachtige luchten. De zon laat zich zien als aanmoediging voor deze wandelaar.
Bij de Koperensteeg kom ik weer in aanraking met de Grote Valksebeek, die zijn naam wel eer aan doet. Het is een mooi kruip-door-sluip-doorpad hier, over een erf langs de rand van grasland, een houtwal, langs een sportterrein, langs de beek. Zo neem ik afscheid van het platteland en kom ik in de bebouwing van Wekerom. Kinderen worden naar huis gebracht. Twee meisjes staan met hun fiets bij het Kulturhus en nemen de dag door.
Tot ziens Beek- en Bultpad.
Tot ziens Wekerom.
Klompenpad Beek- en Bultpad – 15 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 