Mijn wandeling begint in historische sferen, want het startpunt ligt op het landgoed Hoekelum, ingeklemd tussen Bennekom en Ede. De start is niet bij het grote Huis, maar bij boerderij Hoekelum op een steenworp afstand van het Huis. In het grote Huis (of Kasteel) kun je ook trouwen, maar dat heb ik elders al een keer gedaan met Wandellief). In tijden van open terrassen lijkt mij de boerderij met bijbehorend terras een uitgelezen plek om te beginnen aan een wandeling en nog beter om hier te eindigen. Het Huis wordt tegenwoordig beheert door Geldersch Landschap en Kasteelen. In de veertiende eeuw was de hertog van Gelre de man om aan te denken op dit terrein (en op vele andere terreinen).
Van de boerderij gaat een oprijlaan langs een verzameling klompen naar de drukke doorgaande weg, dan de snelweg onderdoor en dan de Hoekelumse Brinkweg in. Op de hoek ligt een enorm parkeerterrein en het gebouw van de plaatselijke Vrije Evangelische Gemeente. Achter het terrein ligt een bos (Bos Zonder Naam), daar ga ik in. Aan de achterkant kom ik langs de plaatselijke volkstuinpleziermakers. Zij hebben zich gevestigd op de Breukerkamp. In de buurt van deze tuinen staan flinke woningen.
De straat brengt mij bij de Bovenbuurtweg en dan de West Breukelderweg. Aan deze weg (maximaal 5 kilometer per uur wandelen) staan oude boerderijen. Zo staat de Havestyn al sinds de 18e eeuw boerderij te zijn op deze plek. Een gevel laat het jaartal 1792 zien. De weg wordt verderop steeds meer een pad. Een pad waarop het goed wandelen is, totdat ik bij de zeer drukke Dr. W. Dreeslaan kom. Het lukt niet om met gewone wandelpas veilig aan de overkant te komen. Wanneer ik de aanwezige knop voor vrije doorgang voor fietsers indruk, moet ik tegen het einde een sprintje trekken, want een vrachtwagen trekt op en dan ga ik liever even aan de kant.
Het verblijf aan de westelijke zijde van de oude Drees is van korte duur. Via een tunneltje voor fietsers en wandelaars kom ik weer aan de andere kant. Aan mijn rechterhand tref ik het plaatselijke zwembad, waar je uitsluitend de vrije slag mag gebruiken. Er zijn momenteel geen gegadigden. De stilte slaat zijn slag.
Bij de Manege zonder Drempels maakt de wandeling een mooie lus door het groen. En laat ik niet vergeten de hoeveelheid modder te vermelden. Dieren kijken met belangstelling naar mijn voortgang over het pad. Hier is een leuk groen gebied (met zicht op de snelweg) waar houtwallen aanwezig zijn, maar ook knotbomen en beken. Op veel plaatsen zijn deze elementen uit het landschap verdwenen. Hier zorgen vrijwilligers voor het onderhoud, samen met lokale boeren.
Nadat ik de lovende tekst over de houtwallen en het onderhoud heb gelezen op de klompenpaden-app, zie ik een houtwal waar een man voorzien van schep en kruiwagen, bezig is om een deel van de houtwal af te graven. Ik probeer mij voor te stellen dat de man hier de houtwal afgraaft en elders weer opbouwt, maar deze gedachtenvoorstelling lukt niet goed.
Verder op mijn wandeling passeer ik Hoekelumse Brink, ook weer een plek met een lange geschiedenis, gelegen op de grens van hoog en laag. Ik passeer weer de Evangelische Gemeente die nog steeds Vrij is. De snelweg onderdoor en dan de opwandellaan naar boerderij Hoekelum, waar nog steeds mensen rondlopen.
Het is een korte wandeling, maar onderweg tref je verscheidene landschapselementen en oude boerderijen.
Klompenpad Breukerengpad – 5,5 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 