Daar sta ik dan. Achter mij torent de oude kerk van Voorst boven mij uit. Tegenover mij ligt in een herfsttuin De Olde Wheme. Dit oude pand is de voormalige pastorie van de Hervormde Gemeente Voorst. Van 1959 tot aan zijn overlijden in 1976 woonde in de toen ook al voormalige pastorie Kornelis Heiko Miskotte. Aan het einde van dat jaar 1959 had Miskotte zijn afscheidscollege als kerkelijk hoogleraar gehouden. In de jaren dat Miskotte in Voorst schreef hij nog meerdere theologische boeken, die gretig aftrek vonden. Hij was één van de grootste theologen in het Nederland van de 20ste eeuw. Miskotte werd niet in Voorst begraven, maar in Leiden waar hij jarenlang had gewerkt aan de theologische faculteit.
Met deze bagage kan ik op pad gaan in de omgeving van Voorst, op het klompenpad. Vanaf de kerk is het een zeer korte afstand naar het eerste pad door de weilanden. Ik weet niet of ik de eerste ben op dit pad vandaag, maar later zal ik meerdere wandelaars tegenkomen. na de weilanden kom ik door een boomgaard en dan bij de oude boerderij De Adelaar. Het oudste gedeelte van deze prachtige boerderij (met een kleine camping) dateert van circa 1609. Ruim 100 jaar geleden werd deze boerderij onderdeel van het uitgestrekte landgoed Beekzicht. De Voorster Beek stroomt door het landgoed en blijkbaar had de naamgever zicht op deze beek. Zo eenvoudig kan het zijn. Aan de overzijde van de doorgaande weg zie ik een slagboom met daarop de naam van het landgoed. Ik ben dan net een oud tolhuis gepasseerd. Tot 1 mei 1900 werd hier tol geheven. Gelukkig kan ik nu tolvrij verder wandelen en genieten van wat het oude landgoed mij te bieden heeft.
Landgoed Beekzicht is niet het enige landgoed dat ik op mijn tocht bewandel. Ik kom ook over landgoed Appen. Appen was de naam van een oude Marke. E#erst ga ik over een poude dijk, dan passeer ik nog enkele grafheuvels. Ik steek de weg tussen Apeldoorn en Voorst over en kom terecht bij Landgoed De Poll, waar enkele mooie oude boerderijen staan aan de Zandstraat die nog een echte Zandstraat is. De Poll strekt zich uit tot en met de uiterwaarden van de IJssel. nadat ik via de Appense Enkweg de doorgaande weg oversteek kom ik in wat wellicht het buurtschap Appen is. Dit zie ik op de kaart. Fraaie verweven wilgen sieren de toegang tot een oude boerderij. Op mijn pad kom ik steeds meer wandelaars tegen, sommigen groeten terug, anderen zijn zo druk in gesprek dat mijn groet op de grond valt.
Ik kom terug in de door Leonard Springer ontworpen tuin rond het landhuis Beekzicht dat er helaas niet meer is. In de tweede wereldoorlog is het pand gesloopt om te voorkomen dat de bezettende macht het in bezit zou nemen. Rond het Juffersgat staan mooie geherfste oude bomen te stralen in de zon. Op houten ezels staan in de oude tuin borden met informatie over het landgoed.
Ik steek de Rijksstraatweg over en kom dan plots op het terrein van twee vergane molens. Van één molen (de korenmolen) is het stenen onderwerk nog zichtbaar en ik kan naar binnen lopen en daar de voormalige vensters naar buiten kijken. Van de andere molen, een watermolen aan de Voorsterbeek, zie ik niets meer, geen druppel. Even voorbij de beide molens kom ik terecht in de uiterwaarden van de IJssel. Een prachtig open landschap. De dijk wordt befietst en bewandelt en behond. Een vrouw zegt tegen haar beide vriendinnen: “Ik heb dit jaar nog maar één broek gekocht.” (het is nu al een leerzame dag). Met deze kennis ijn mijn hoofd wandel ik verder over de dijk. In de verte zie ik de ruine van De Nijenbeek. Deze ruïne hoort bij landgoed De Poll. De huidige ruïne dateert uit de 13 eeuw en werd gebouwd als een donjon. Tijdens de tweede wereldoorlog werd de donjon beschoten door de geallieerden omdat Duitsers zich er in hadden verschanst.
Langs het gemaal wandel ik verder in het uitgestrekte landschap, door de Voorsterklei gaat het naar de oude kern van het dorp toe. Onderweg ontmoet ik een bijzondere boom. het is een zwarte populier (zie foto boven) die ergens rond de overgang van de 19e eeuw naar de 20ste eeuw is geplant. Het lukt mij niet om met mijn armen de stam van de boom te omarmen, want de stam is ruim ruim 5 meter in omvang. De zwarte populier is echt een boom die zijn plek heeft in een landschap van rivieren.
Vlak voordat ik terug ben de kerk en De Olde Wheme slaat het pad af en kiest een oud kerkepad door de uiterwaarden. Hoeveel mensen zullen nu nog naar de kerk gaan over dit kerkepad. Het is een mooi pad. Kerkgangers wisten wat ze deden op hun zondagse wandeling. Het pad is smal, tussen heggen en bosschages door. In de verte zie ik een echtpaar glibberend een weg zoeken over het modderige pad. Bij de Kleiput, een water, gebeurt iets mooi. Waar vroeger een kleine vlonder was, wordt nu een vogelhut gebouwd om de vele vogels op deze plek in alle rust te kunnen bespioneren. Drie houten wanden zijn inmiddels geplaats, verder is er niets te zien, ook geen vogels, want er zijn nog geen kijkgaten in de wanden gemaakt. De Kleiput is 0ontsstaan door winning van klei voor de steenfabriek Hoendersnest. Eind jaren zestig van de 20ste eeuw zijn hier nog klein gewonnen, die in de steenfabriek verwerkt werd tot stenen die zijn gebruikt voor de restauratie van de belangrijke Sint Walburgiskerk in het nabijgelegen Zutphen. De steenfabriek is zoals zovele steenfabriek niet meer. Het laatste gedeelte naar het eindpunt langs achter de huizen van De Bolster, een othopedisch behandelcentrum met onderwijsfaciliteiten. Hier wordt gewerkt aan de toekomst van jongelui.
Dan ben ik terug bij de kerk en bij De Olde Wheme. Een mooie wandeling zit er op. De zon schijnt. Het is herfst en wandelaars gaan verder.
Klompenpad Beekweidenpad – 16 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 