Het is de eerste dag na het broedseizoen. De meeste vogels zijn gevlogen. Een enkeling broedt nog op reisplannen en vermaakt zich voorlopig in de Eempolder. Met zeven man en vrouw (inclusief een nieuwe wandelaar in ons gezelschap) sterk staan wij aan de start van het Nesserpad, een Klompenpad in de Eempolder. De start van de wandeling ligt aan de rand van Eemnes en eerst gaan we over de Wakkerendijk naar het zuiden.
Deze dijk heeft een lange geschiedenis achter de rug. Al in 1340 werd de dijk opgeworpen om het zeewater tegen te houden. Aan de oostzijde van de dijk is nauwelijks bebouwing en aan de westzijde rijgt de ene boerderij zich aan de andere boerderij. De dijk heeft het water niet altijd tegen kunnen houden, want in 1916 kwam Eemnes met natte voeten te staan, de polder was ondergelopen, tot in Nijkerk waren de natte gevolgen te merken. Deze vloed gaf een laatste zetje om nu eindelijk die Afsluitdijk te bouwen.
Dan slaan we af in oostelijke richting, de polder in, dwars door het groen. Gelukkig voor het paardenmeisje in ons gezelschap lopen de paarden in een open wei. Een boer maait gras, zijn hondje houdt ons in de gaten. Vreemd volk op het land, dan is het opletten geblazen. De kinderen vermaken zich met het gemaaide gras. Even verder op zien wij dat het hondje in de cabine van zijn baas is gekropen.
Het landschap oogt vredig, de stilte is aanwezig, hoewel de A1 op kijkafstand is. Dan passeren we een bord dat ons herinnert aan andere tijden dan de onze. Op 20 februari 1944 stortte hier een Avro Lancaster JA 921 neer. Dit vliegtuig had deelgenomen aan een bombardement op het Duitse Leipzig. Op de terugweg , nog boven Duits gebied, werd het vliegtuig beschoten en stortte uiteindelijk hier in de polder neer. Eén bemanningslid kon uit het vliegtuig springen, de andere zes bemanningsleden kwamen om. Vijf zijn er begraven op Rusthof, op de grens van Leusden en Amersfoort, de andere militair is nooit terug gevonden.
Hoewel het broedgebied voorbij is, kunnen we niet overal de hoofdroute volgen, op één plaats is er geen toegang, hoewel het smalle bruggetje zeer verleidelijk naar ons kijkt. In de verte grazen paarden. We nemen de omweg. Via Eembrugge komen we op de dijk langs de Eem. Hier leer ik dat het onverstandig is om koeien op de dijk te laten lopen omdat deze dames het grastapijt kapot lopen. Wel ontmoeten we schapen op de dijk, deze beestjes stampen juist de grond van de dijk aan.
Iets ten westen van de Eem lopen we langs een kleine jachthaven. Toen wandellief en ik hier in koude dagen liepen op het Zuiderzeepad lag er een enkele boot. Nu is de haven overstroomt met bootjes. Naast het haventje ligt de sluis in de Eemnesser Vaart (sinds 1589) die verder gaat tot Eemnes. In 1651 werd de houten sluis vervangen door een stenen exemplaar. Er is hier nog steeds een sluiswachterswoning, maar de molen is helaas verdwenen. 
De rust van dit gebied wordt nog benadrukt op deze paddestoel die de passant er op wijst dat er een pontje (ook voor auto’s ) over de Eem naar Eemdijk is. Maar deze pont vaart niet op zondag. Mens en pont hebben rust nodig. 
Langs de Eemnesser Vaart komen we een ander pontje tegen (niet voor auto’s). Deze is bedoeld om de Vaart met droge voeten over te steken, alhoewel dat voor ons gezelschap nog even een prangende vraag is, want de handbediende pont blijf steken aan de overzijde. Na veel gezwengel en ‘lees die instructies eens’-momenten komt de pont weer in beweging en vaart naar de goede kant van de Vaart.
We komen dichterbij ons startpunt, enkelen raken achterop. Maar de aanwezigheid van paarden in een weitje doet de pas weer versnellen. We zijn uitgelopen in het vlakke, vlakke land.
Na afloop gaan we allen naar Huize Wandellief want die heeft heerlijke pannenkoeken bereid, al dan niet met ganzenvlees.
Klompenpad Nesserpad – 10 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 