We staan in een klein stukje Kampen aan de rechteroever van de IJssel. Een argeloze reiziger zou denken dat hij in IJsselmuiden is beland maar dat is niet zo. Het station ligt in Kampen en het eerste deel van de wandeling gaat door Kampen. We hoeven maar even achterom te kijken en zien aan de overzijde van de waterstroom de torens van Kampen die ons hier aan herinneren.
Via een voormalige kerk (uit 1932, nu woon- en werkhuis) en een actieve kerk (de Dorpskerk) komen we bij meerdere begraafplaatsen. Aan de linkerhand van onze route ligt een kleine joodse begraafplaats. Boven de gesloten poort staat een uitnodigende tekst die ons wereldlingen toeroept om na te denken over ons bestaan op deze wereld. De begraafplaats ziet er verzorgd uit. 
Het is niet van buiten te zien wanneer hier de laatste begrafenis heeft plaatsgevonden. In 2016 zijn nog stenen gerestaureerd. We zien een steen die dateert uit 1897 (volgende joodse telling 5657). Het lijkt een eeuwigheid geleden, een eeuwigheid waarin veel is geleden.
We zijn in deze streek in de uitlopers van de Bijbelriem, die vanuit Zeeland hier naar toe is gekomen. Het was te merken op de vorige etappe toen we in Kampen aan kwamen. In IJsselmuiden komen we het tegen en na een tocht over de Branderdijk zien we het ook in Grafhorst. Niet alleen zijn er veel torenspitsen en meerdere kerkgenootschappen aanwezig, maar er is ook een omgebouwd kerkgebouw. Nu is het een woonhuis. Er is geen zichbaar teken van welk genootschap die vroeger het gebouw was. Verschillende woningen hebben de schade van de recente storm nog niet hersteld gezien, er wordt wel aan gewerkt.
In Grafhorst hebben we onze eerste pauze, wat eerder dan gebruikelijk, want we passeren het huis van een collega van wandellief. We praten bij, drinken bij, met uitzicht op het Ganzendiep. Op het toilet tref ik een Gronings gedicht van Hans Werkman aan. Grafhorst is multicultureler dan ik vermoedde. Vanochtend komt het water van de Ganzendiep de tuin niet in, maar dat was een paar weken anders. Na genoten gastvrijheid gaan we verder, langs een nieuwbouwwijkje betreden we de Kamperzeedijk. De route gaat onderlangs de weg waar de auto’s rijden, we lopen in de luwte. Af en toe staat een boerderij of woonhuis aan de kant van de weg. Verder in het land zien we een kleine glazen stad, veel kassen hebben hier onderdak gevonden. Even voorbij het gemaal Nieuw Lutterzijl is er een kleine bocht in het fietspad en de ventweg. Hier staan een aantal fraaie panden, waaronder de Zeediekhoeve, die er wel nieuw uitziet.
Tegenover deze kleine gemeenschap steken we de weg over en gaan we de Kamperzeedijk op. Gras, gras, gras. Aan onze linkerhand stroomt de Goot. Of deze Goot als afvoer is gebruikt in vroegere tijden weet ik niet. Van deze dijk gaan we over de Slaperdijk en verlaten (tijdelijk) de Goot. Op enkele plaatsen op deze dijk zijn andere grassen geplant dan het gebruikelijke gras in onze lage landen. Het zal dienen ter versterking van de dijk. De Slaperdijk is lang en grassig en gaat dwars door vergezichten. Bij de brug over de Veneriete is een zorgboerderij met een eet- en drinkgelegenheid, maar niet vandaag. We nemen plaats op een bankje en nemen onze lunch.
Langs de Veneriete is goed te zien hoe hoog het water is gekomen in recente weken. Een keurige strook met resten ligt op het gras. Verder op langs het water zijn er ook grotere zaken aangespoeld. Wellicht zijn mensen nog steeds op zoek naar hun spullen. Aan de overzijde van de Veneriete zien we een opvallend bouwsel. Deze hadden we al veel eerder gezien (op de Slaperdijk). We dachten dat het misschien een duiventil was, maar het blijkt een gemaal te zijn. Een gans andere vormgeving dan het gemaal van Nieuw Lutterzijl.
De Veneriete en de Goot komen weer bij elkaar langs de dijk waarover wij lopen en samen stromen ze de laatste meters naar het Zwarte Meer. Om te zorgen dat wij en waterlopers naar Genemuiden de juiste weg nemen staat een bordje in het water en wijst ons de goede richting.
Vlak onder de dijk is een Scheepvaartgat totdat die bij het Zwolsche Diep komt, daar slaan wij af (een andere droge weg is er niet) en met zicht op het Zwarte Water lopen we Genemuiden in. We komen aan bij de pont die over het Zwarte Water gaat. Hier zullen we bij de volgende etappe verder gaan. Wij buigen af en gaan de kern van Genemuiden in om uiteindelijk bij een bushalte te komen. Hier stopt en vertrekt een bus die ons terugbrengt naar station Kampen (via Grafhorst en IJsselmuiden).
Willems Wonderlijke Wandelingen 