Ik kijk op van mijn boek en kijk naar buiten het duister in.
Elst.
Elst!
Elst?
Ik zit in de trein van Utrecht naar Arnhem. Wat doe ik dan in Elst? Ik wil er uit in Arnhem, want anders rijd ik Duitsland binnen in deze ICE. Later begrijp ik dat er vandaag geen treinen rijden tussen Utrecht en Ede/Wageningen. Mijn trein heeft een omweg genomen en gaat nu via Elst naar Arnhem. Daar stap ik over in de trein naar het station van Zetten en van Andelst. Net geen Zetten, net geen Andelst.
Vanaf het zonovergoten station ga ik aan de wandel in het open gebied tussen Zetten en Andelst. Dan gaat het in een rechte lijn naar het zuiden. Een spoorlijn passeren, nog een spoorlijn en dan de A15 en dan ben ik in Herveld-Noord, waar ik een oude kersenplukker met mand aantref op een rustig moment. Het is een fraai beeld van Gerrie Hoogveld dat sinds 2008 op deze plaats staat.
De weg voert mij verder naar het zuiden. Net voor Herveld-Zuid (tussen Herveld-Noord en Herveld-Zuid heb ik Herveld-Centrum gemist) sta ik oog in oog met een molen, waarvan het oudste gedeeelte dateert uit 1722. Het is molen de Vink, genoemd naar de familie die deze molen jarenlang in bezit had. Momenteel is de molen in handen van een stichting. Deze standerdmolen kan bezichtigd worden op zaterdag, wanneer er ook meel wordt verkocht, want wat is een molen zonder meel? Via een groot spandoek word ik er op gewezen dat ik de molen financieel kan steunen. Welke molen zou dat niet willen?
Herveld kent niet alleen een oude molen, maar ook een oude boerderij. Daar is een museum van gemaakt: Museumboerderij ‘Den Tip’. Het is stil op het keurig aangeharkte erf, waar enkele oude machines staan. Ik wil de stilte niet verstoren en loop de straat naast de boerderij in. Met zicht op de hoge kerktoren van Herveld-Zuid loop ik verder naar het zuiden en ga ik de A50 onderdoor.
Hier kom ik op het terrein van Landgoed Loenen. Loenen ken ik van de waterval en van de Vecht, maar dit Loenen was mij onbekend. Deze heerlijkheid is inmiddels eigendom van Staatsbosheer, maar het landhuis staat inmiddels te koop. Voor ruim 3 miljoen Euro kunt u de gelukkige eigenaar worden (wij sparen nog even door). Het geheel van jachtslot, koetshuis, orangerie is gerestaureert en van alle gemakken voorzien. Het perceel telt 60.000 m2. Ik loop verder en loop een stukje van de lange Grote Allee onder de voet voordat ik verder naar het oosten ga.
Ten oosten van Loenen ligt het dorpje Slijk-Ewijk, aan de voet van de dijk die het water van de Waal tegenhoudt. Aan deze dijk staat het witte kerkje van Slijk-Ewijk. De oudste gegevens van dit kerkje stammen al van voor het jaar 1400, eerst kwam er een toren, in de vijftiende eeuw volgden het schip en het koor en werd er gezongen en gedankt, gesmeekt en geluisterd, werd het Woord geopend en gingen brood en wijn rond, er werd getrouwd en begraven. Nu is er kunst van galerie 1400.
Bij de dijk ga ik de Waaldijk op en wandel stroomopwaarts. Bij het dorp Oosterhout ga ik landinwaarts, wanneer ik het dorp door ben gegaan kom ik uit bij buitenplaats Oosterhout: bos en modder en een kunstmatige heuvel en zichtlijnen.
Verder gaat het over de dijk die het land beschermt. Dan kom ik uit bij de Waalbrug waar ik over ging toen ik het Romeinse Limespad liep. Onder aan de brug is eejn monument om de beroemde Waalsprong tijdens de Tweede Wereldoorlog te gedenken. Bloemen liggen bij het monument. Iedere avond loopt een Nederlandse veteraan over de Waalbrug en brengt een groet bij dit monument. De oorlog is dichtbij.
Dit keer ga ik over de slingerende Zalige Brug en steek zo de Spiegelwaal over, via het Ossenwaardpad met een flinke hoeveelheid lunchwandelaars en andere wandelaars kom ik bij de Snelbinder die ik oversteek om bij de oude stad van Nijmegen te komen. Aan de kade liggen meerdere cruiseschepen in ruststand. Ik besluit die stand ook aan te nemen. De wandeling van vandaag zit er op.
Grote Rivierenpad Zetten/Andelst naar Nijmegen – 20 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 