Wandelen is een feest. Die indruk krijg ik wanneer ik op zoek ben naar de parkeerplaats bij de start van het Markluiderpad. Een bordje met een P zie ik, maar ook bordjes met FEEST. Helemaal achter in het land van Villa Bakhuis zie ik het informatiebord van de route staan. In een weiland staat een camper, ik zet mijn auto neer langs een pad.
Het eerste gebied waar ik door heen ga lopen is een natuur-ontwikkelingsgebied. Maar eerst ga ik langs Villa Bakhuis, waar de voorbereidingen voor een feest aan de gang zijn. Even boven over de IJsseldijk en dan een scherpe afdaling naar het benedendijkse land. Voor een aftakking van de Terwoldse Wetering ga ik rechts af het land in. Er staat mij hier van alles te wachten.
Gelukkig weet ik vagelijk het onderscheid tussen een koe en een stier. Wanneer die kennis ontbeert ben je volledig aan-gewezen op de betrouwbaar-heid van de tekst op dit bordje. Ik kom verder op mijn pad koe noch stier tegen. Veel bloeiende bloemen wel. Dat is een kleurrijk geheel langs de oevers van de wetering. Ten noorden van de Kerkdijk ontmoet ik een loslopende hond die 100% onder contrôle van de bazin staat. Ruim voor mijn aankomst gaat de hond op commando plat in de berm.
Eerder ben ik twee vissers tegen gekomen, die zich bezig houden met hun hengels en de waterkant. In alle rust. De uitzichten zijn hier mooi, de rust ruimschoots aanwezig. De ongelijke ondergrond doet goed aan. Niet alles hoeft een platgetreden pad te zijn. Bij de Broekstraat verlaat ik de wetering en ga in oostelijke richting. Een verliefd stelletje op een bankje laat ik achter, evenals een vissende vader en zoontje aan de oever.
De Broekstraat verlaat ik haaks langs een voor mij ongenoem-de wetering. Misschien is het de kleine wetering, want er is Grote Wetering in de buurt.
Langs dit water ligt een bijzonder plek. Het is het terrein van Oldenbelt, een buitenplaats annex kwekerij. Het bijzondere huis (koloniale stijl?) dateert van circa 1850. De gegevens van deze plek gaan in ieder geval terug tot 1862 en betreffen een koopakte. Ik loop het terrein op naar het Rustpunt De Loofhut (het dak is wel dicht!), dat is gevestigd in het voormalige Stekhuis. Ik wordt verwelkomd door de tekst ‘Pax Intrantibus’ (vrede voor hen die binnenkomen). Boven de ingang van het oude Stekhuis hangt een tekst in het Hebreeuws.
Even verderop kom ik een bijzonder buurtje. Het zijn de tuinderijen van Markluiden. Eind jaren 50 van de vorige eeuw vond het gemeente-bestuur van Zwolle het nodig om de stad uit te breiden. Op de plek waar de bestuurders wilden uitbreiden waren echter tuinders gevestigd. De gemeente Heerde was bereid om het bestemmingsplan van dit perceel Markluiden te wijzigen waardoor de tuinders de grote sprong van Zwolle naar Markluiden konden maken. Een gemeenschap van onge-veer 50 mensen begon hier een nieuw leven. Er wordt nog steeds getuinderd in Markluiden.
Via de Nieuweweg en de Achterseweg kom ik uit op de Groote Wetering. Het bruggetje over de Groote Wetering over, naar rechts langs de wetering en dan landinwaarts tot ik uitkom bij de Terwoldse Wetering. Door het open veld vervolg ik mijn weg tot ik de camper zie staan en daar achter verborgen mijn auto, langs het pad.
De eerste feestgangers zie ik langs de schuren naar de feestplek optrekken.
De zon schijnt.
Het is droog.
Het feest kan beginnen.
Veessen – Klompenpad Markluiderpad – 10 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 