Trage Tocht Hoenderloo

Het pad in Hoenderloo (= vrij vertaald ‘Kippenbos’) is nog niet onder handen genomen door een bladblazende dorpeling. Maar wat niet is kan natuurlijk komen in het kader van de vooruitgang. Tot nu toe zijn de dorpelingen uitgerust met een aangelijnde hond. Ik ben mijn trage tocht begonnen achter Restaurant Het Deelerhof. Gezien mijn leeftijd dien ik nu de Oudeweg te volgen en braaf doe ik dit. Enkele huizen links en rechts, wat grasland, een verzameling bomen en dan deze bladlaan, die mij naar de Koudebergweg voert. De start van deze route is veelbelovend. Dit is een populaire route, al meer dan 15.000 malen gedownload (‘gelost’, als tegengesteld aan ‘laden)’, dit betekent natuurlijk niet dat al 15.000 mensen deze wandeling onder de voet hebben gelopen. Vandaag zijn r weinig andere wandelaars te bespeuren, ondanks het prachtige herfstweer en de prachtige kleuren.

De route voert mij in noordoostelijke richting, bos en bos en bos. Ik passeer Spelderholt, een scoutingterrein. Verderop gaat het smalle pad over restanten van een oude stuwwal. Het pad golft met de tijden mee en geeft uitzichten naar beneden. Op één punt tref ik een restant aan van een gebouwtje. De stenen fundering poogt zich te ontworstelen aan het groen. Wanneer ik de Wilhelminaweg op wandel word ik achtervolgd door een rennnende man en een rennnende vrouw. Ook dit kan op de Wilhelminaweg. Zij buigen af naar rechts, ik naar links.

Na het Van Schaiksbosch (gewoon nog met ‘sch’) kom ik bij Het Leesten. Het eerste dat mij opvalt is een kudde keuvelende koukleumende hondenbegeleiders. Hier is een groot hondenlosloopgebied. Van heinde en zelfs van verre komen mensen hier naar toe met hun trouwe viervoeter. Voor mij is Het Leesten een terrein met een lijntje naar mijn voorgeslacht. In 1912 werd mijn overgrootvader Martinus (Ties) Hols de eerste jachtopziener op landgoed Het Leesten. Hij woonde in een bedrijfswoning aan de doorgaande weg tussen Apeldoorn en Hoenderloo. Het huis droeg de naam ‘1912’ en is reeds lang een schim tussen opgegroeide bomen.
Op Het Leesten wordt gewerkt aan een nieuw ontvangstgebied waar de toerist en de regelmatige gast zich kan laven aan het informatiecentrum en wat eten en drinken. De oude kiosk (met zo veel herinneringen) op het terrein behoort tot het verleden wanneer het wordt ingehaald door de toekomst.

Over de Leesterheide ga ik richting Hoenderloo. Boom na boom, bos na bos. Ik loop er door heen en geniet van de kleuren, de wind, de zon en een enkele passant. Via de Krimhoek (voor de kleinere optrekjes) kom ik aan het grote terrein van de Hoenderloogroep. Dit is een grote instelling voor jongeren die daar kunnen leren en werken onder begeleiding om zo weer greep op hun leven te krijgen.
Hoenderloo is onlosmakelijk verbonden aan Ottho Gerhard Heldring (1804-1876), een man met Duitse wortels (zijn moeder was Duitse en zijn vader was van Duitse komaf). Heldring studeerde theologie in Utrecht en was 40 jaar predikant in Hemmen (Betuwe). Hij was één van die mensen die in de 19e eeuw betrokken waren bij mensen aan de onderkant van de samenleving. Het Réveil was de christelijke beweging waar veel van deze filantropen bijeen kwamen. Heldring kwam in Hoenderloo terecht tijdens één van zijn wandelingen over de Veluwe. Hij besloot om de kleine groep mensen in het arme Hoenderloo te helpen, met onderwijs, met landbouw. Uiteindelijk kwam er in Hoenderloo ook een huis voor tijdelijke opvang van meisjes. Heldring werkte vanuit zijn christelijke overtuiging en wilde zo zijn bijdrage aan de Nederlandse maatschappij leveren.

Het witte kerkje is kenmerkend voor Hoenderloo. Aanvankelijk kwamen hier ook de kinderen die werden opgevangen naar toe voor de zondagse diensten. Later kwam er een kapel op het terrein en werd dit kerkje uit 1857 de dorpskerk. Naast de kerk is een begraafplaats, waar, naast anderen, de eerste onderwijzer van het dorp begraven ligt. Heldring zelf ligt begraven in Zetten, waar hij kerkelijk en diaconaal had opgezet.

Vlakbij dit mooie kerkje ligt het startpunt van mijn mooie wandeling.

Trage Tocht Hoenderloo – 18 kilometer

Deze tocht is te vinden in:
Rob Wolfs – Wandelen over de onbekende Veluwe (klik op de titel voor verdere info en bestelling) – Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig – 2017 (derde herziene druk)