De eerste meters en kilometer van deze Groene Wissel in Bussum laat een diversiteit aan huizen zien. Vlakbij het station staat het casco van een voormalig (kantoor?)pand overeind. Maar even verderop staat dit woonhuis met een mooi torentje. Op de terugweg kom ik door een ander deel van Bussum, ruim opgezet, veel groen, stoeploos en panden uit vervlogen tijden, met een enkel dwars modern woonhuis.
Binnen twee kilometer ben ik aangekomen in het gebied van het Naardermeer, dit gebied was ooit bestemd als vuilstortgebied van de stad Amsterdam, maar dankzij voortvarend optreden van natuurliefhebbers werd dit het eerste terrein van Natuurmonumenten. Nu kan ik in dit prachtige gebied wandelen. Aan de rand tref ik nog een enkele bakfietsmoeder met kinderen, maar wanneer ik verder doordring in het gebied wordt het steeds rustiger. 
Eerst loop ik langs de oostkant van het meer en dan langs de zuidkant. Modderpaden zijn overbrugd door tientallen meters aan loopbruggen, een mooie oplossing voor modderige tijden. Op een open gedeelte tref ik een hardlopende jonge vrouw (zonder bakfiets, zonder kinderen). Op een lang fietspad ten zuiden van het omheide terrein kom ik meer mensen tegen, een ouder wandelend echtpaar, een vader die de kleine in het stuurzitje wijst op de zwemmende zwanen. Ook tref ik mijn eerste rode rivierkreeft van de dag aan.
Tussen boerderij Vredebest en De Groten Burcht ga ik de woeste weiden in. Al vrij snel sta ik ook in oog met een stier die zijn achterste krabt aan een grote boomstronk. Soortgenoten kijken toe, wel juist op de plek van ‘mijn’ pad, terwijl ik veronderstel dat zij geen route wandelen. Ik zie de situatie even aan, wacht op vertrekkende bewegingen van deze stevige beesten. Zij bewegen langzaam in een voor mij gunstige richting. Wanneer ik deze horde heb genomen, blijkt dat even verder een nog grotere groep bezit heeft genomen van een flink deel van het terrein. Ik zou een omtrekkende beweging kunnen maken, ware het niet dat een paar sloten deze omtrekkende beweging tot slechts een paar losse gedachten maakt. Ik wacht, kijk, beweeg langzaam vooruit, langzaam zijwaarts, kijk, wacht. Er wordt vriendelijk teruggekeken, maar ik erken dat mijn kennis van koe-achtige gelaatsuitdrukkingen gering is. Uiteindelijk slaag ik er in om mijn weg te vervolgen. En de koeien? Zij kauwen en herkauwen.
Langs Fort Uitermeer kom ik aan de Vecht, een belangrijke rivier voor de recreatievaart 
en theehuizen en landhuizen. Op dit gedeelte zie ik voornamelijk woonboten en voel ik een straffe wind. Langs het water, bij een paar zeilboten en met in mijn rug een Thais restaurant neem ik een pauze, eet een boterham, verwerk een appel en drink een kopje thee. Daarna nog even verder langs de Vecht en dan de Ankeveense Plassen in, althans de paden langs en door de plassen. Hier is het ook stil. Wandelen op doordeweekse dagen levert veel rust op. Blijkbaar lopen ook oudjes graag op de zaterdag en de zondag. Hier op de paden tref ik nog enkele rivierkreeften die een mooi standje maken wanneer ik dichterbij kom. Verder valt mij op de hoeveelheid wandelroutes die door dit gebied gaan. Ankeveen laat ik ten noorden van mij liggen en ik wandel van het Bergse Pad naar het Verlengde Bergse Pad. Mooi om zo in het laagland een Bergpad te hebben. Hier woonden mensen die durfden te dromen.
Het Verlende Bergse Pad brengt mij traag door eindig landschap naar ’s Graveland, bekend van landhuizen en Natuurmonumenten en Vroege Vogels. Hier loopt drukte over de stoepen en over de paden van landgoederen. Op landgoed Bantam (waar ik eigenlijk te zwaar voor ben) neem ik nog een pauze. Vervolgens ga ik over de oude Koedijk naar de bewoonde wereld van Bussum en loop in het overgangsgebied van natuur en centrum.
Het treinstation staat nog op dezelfde plaats. De kiosk met gratis boeken ook, maar levert niets nieuws op voor mij. Ik meld mij aan bij het stationspoortje, het hekje klapt open en ik wacht op de trein en rust wat.
Groene Wissel 106 – Naarden / Bussum – 23 kilometer
Willems Wonderlijke Wandelingen 